Το Πήλιο, το βουνό των Κενταύρων, το είχαμε επισκεφτεί πριν αρκετά χρόνια, δεκαετία και βάλε. Νεαροί τότε είχαμε ως βάση μας την “κοσμοπολίτικη” Πορταριά (κοντά στο Βόλο, για να μην παιδευτούμε και πολύ με τις στροφές), ενώ οι εξορμήσεις μας περιορίζονταν σε κοντινές αποστάσεις και στην καθημερινή εξερεύνηση της πηλιορείτικης κουζίνας ή της καλύτερης γωνιάς κάποιου τοπικού μπαρ.

Τα χρόνια περάσανε χωρίς να τύχει να το ξαναεπισκεφτούμε. Σταθήκαμε όμως πολύ τυχεροί! Τα τελευταία 4-5 χρόνια έχουμε την ευτυχία να επισκεπτόμαστε καλούς μας φίλους στην υπέροχη Ζαγορά και στο μοναδικό τους κρυμμένο παράδεισο.

Τη Ζαγορά την έχουμε απολαύσει, βολτάροντας στα πετρόχτιστα δρομάκια της τέλη φθινοπώρου, υπέροχα στολισμένη στις γιορτές των Χριστουγέννων, ακόμη και κάτω από τον αυγουστιάτικο ήλιο, κατηφορίζοντας για την ατελείωτη παραλία του Χορευτού.

Καταπράσινη, επιβλητική, με τον ήχο του νερού που αναβλύζει από τις πολυάριθμες πηγές του βουνού να τραγουδάει στα αυτιά σου, με την υπέροχη πλατεία και τον παραδοσιακό καφενέ, με την σκιά των αιωνόβιων πλατανιών να σε αγκαλιάζει, με μια μοναδική ιστορική βιβλιοθήκη από τον 18ο αιώνα, με την ξεχωριστή αρχιτεκτονική των σπιτιών της, η Ζαγορά αποτελεί έναν μοναδικό προορισμό που συνδυάζει τόσο αρμονικά το βουνό και τη θάλασσα αλλά και την αίσθηση του χωριού με την αναπόφευκτη τουριστική ανάπτυξη.

Πρόσοψη σπιτιού, εικόνα βγαλμένη από ταινία του Tim Burton!

Το φαγητό μου στο Πήλιο και συγκεκριμένα στη Ζαγορά στα χρόνια μου Μ.Κ. (μετά κοιλιοκάκης) δεν υπήρξε ποτέ πρόβλημα. Όπου κι αν έφαγα έξω απόλαυσα – προφανώς και μετά από τη γνωστή κουβεντούλα (και φυσικά αποφεύγοντας τα “γεμάτα” τουριστικά μαγαζιά), ζουμερά κρέατα σχάρας και υπέροχα μαγειρευτά πιάτα.

Την ψησταριά όμως, που ποτέ δεν έχουμε αμελήσει να επισκεφτούμε είναι αυτή της κυρίας Νίκης. Κλασικά την πρώτη φορά που πήγα “φοβισμένος” με τα “μην” και τα “αν”, η Νίκη μου είπε πως έχει εξυπηρετήσει πολλές φορές επισκέπτες με το ίδιο θέμα και πως ξέρει.

..μια πραγματική νίκη του καλού φαγητού

Απόλαυσα και ξανα-απόλαυσα λοιπόν στην μικρή της παραδοσιακή ταβερνούλα, εκτός φυσικά από τις σπιτικές της σαλάτες, υπέροχα κρέατα από αγριογούρουνο ή κοντοσούβλια και τράγο μαγειρευτό, μέχρι εκπληκτικά μαγειρεμένα πολύχρωμα μανιτάρια βουνού και εννοείται αυτό που δεν λείπει ποτέ από τα τραπέζια μας η πιατέλα με τα μαγειρευτά χόρτα της με αυγά ανάμεσά τους.

Πρωινά μανιτάρια βουνού. Εκπληκτικά, λίγο πριν μαγειρευτούν πηλιορείτικα από τη Νίκη!

Της θυμίζω βέβαια την κατάστασή μου καλού κακού κάθε φορά, όμως την τελευταία φορά που την επισκεφτήκαμε μου πέταξε μια ατάκα που μου έμεινε… Κλασικά (αυτό που μας τρελαίνει όλους μας), το παλικάρι που σερβίρει, έφερε τα ψωμιά με τα μαχαιροπήρουνα μέσα στο ίδιο καλάθι και εγώ πήγα να της ζητήσω άλλα.

“Εγώ καταλαβαίνω… Μόλις μου ζητήσουνε μαχαιροπήρουνα εκτός ψωμιέρας, καταλαβαίνω αμέσως!” μου είπε η Νίκη.

Μετά από αυτό, έκατσα και απόλαυσα άλλη μια φορά με την υπέροχη παρέα μας, την αυθεντική πηλιορείτικη κουζίνα της.

Bonus το καλοκαιράκι, το λουλουδιαστό μπαλκονάκι της σε περιμένει (αν βρεις τραπέζι βέβαια), με το βλέμμα σου να χάνεται στο βάθος ενός ορίζοντα με τη στεριά να απουσιάζει χαρακτηριστικά, εξερευνώντας τα διάφορα, μοναδικά παιχνίδια με τα χρώματα που στήνει ο ήλιος και η ανοιχτωσιά του πελάγους.

Αν σε βγάλει ο δρόμος σου στη Ζαγορά, επισκέψου το ταβερνάκι της Νίκης, συζήτησε μαζί της για τα πιάτα που προσφέρει και άσε να σε συνεπάρει η πηλιορείτικη αύρα!

Βυθισμένος στις αποχρώσεις του γαλάζιου.

 

_
Μια μέρα χωρίς γλουτένη στο Facebook

Mια μέρα χωρίς γλουτένη στη Ζαγορά
Tagged on: