Βγαίνοντας από το λιμάνι της Μύρινας.. Kάθε αναχώρηση, μια υπόσχεση για επιστροφή!

Διαβάζω τον τίτλο του post και πραγματικά μου φαίνεται πολύ αστείος…

Μετά από 3 καλοκαίρια σερί στην Λήμνο, ειδικά για την συγκεκριμένη καταγραφή εμπειριών μου, θα έπρεπε να το μετονομάσω “Μια ζωή στη Λήμνο… χωρίς γλουτένη”.

Πέρα από τα εκπληκτικά νερά του νησιού, τις ατελείωτες επιλογές σε παραλίες, την ξεχωριστή γεωμορφολογία του νησιού, τους υπέροχους ανθρώπους, υπάρχει φυσικά και το πολύ καλό, ποιοτικό και φθηνό(σχετικά πάντα) φαγητό.

Παίρνοντας  βέβαια το δεδομένο ότι τρώγοντας έξω δεν μπορείς να είσαι ποτέ 1000% σίγουρος, εγώ όπου κι αν έφαγα τα 3 τελευταία χρόνια, βρήκα επιλογές αρκετές αλλά κυρίως (και αυτό είναι το πιο σημαντικό) ανθρώπους διατεθειμένους να με εξυπηρετήσουν στο φουλ! Απέφευγα βέβαια τα σούπερ τουριστικά και τα πάρα πολύ γεμάτα μαγαζιά.

Λοιπόν ξεκινάμε.. (οι παρακάτω επιλογές καταγράφηκαν στο άρθρο μου αμέσως μετά το καλοκαίρι του 2017)

..και έννοια καμιά!

Πρώτη επιλογή μακράν από ποιότητα και γαστρονομική μαγεία κυριολεκτικά, το Έννοια πο’ χς στα Λύχνα, ένα ξεχασμένο χωριό κάπου στη μέση του νησιού. Βρίσκετε τον σεφ, του λέτε τα γνωστά για γλουτένη κλπ και σας αναλύει τις επιλογές ή τροποποιεί αναλόγως τα πιάτα. Απλά απολαύστε το… Το δύσκολο είναι πώς να μην το ξαναεπισκεφτείς! Η τέλεια μίξη παραδοσιακών αγνών προϊόντων στην λίγο πιο γκουρμέ έκδοσή τους. Προσοχή μετά τις 6 μαζεύει πάρα πολύ κόσμο, οπότε καλύτερα να το επισκεφτείτε μετά το μεσημεράκι.

 

Για κρεατοφαγία όλα στις σούβλες (οπότε είμαστε και πιο σίγουροι χωρίς σχάρα) κοτόπουλα, μπριζόλες κλπ στα Τσιμάνδρια. Στην πλατεία του χωριού στην πιο μεγάλη από τις δύο ταβέρνες (η δεξιά έτσι όπως τις κοιτάς) Μερακλής τρως μέχρι σκασμού.

 

Τηγανητό καλαμαράκι gluten free στην Γλαροπούλα!

Στην Νέα Κούταλη, των κοιλιοκακικών φίλων μας που μένουν εκεί, υπάρχουν 3 επιλογές η Μάρθα, η Γλαροπούλα και ο ΓλυκάΝησος. Πρόπερσι φάγαμε στη Μάρθα, τα 2 τελευταία χρόνια τρώμε στην Γλαροπούλα. Στο μίνι μάρκετ του αγαπητού Στρατή θα βρεις και αρκετά πράγματα χωρίς γλουτένη αλλά και ιστορίες μοναδικές, αφορμές για να ανακαλύψεις κάποιους από τους πολλούς “κρυμμένους θησαυρούς” του νησιού. Στην Γλαροπούλα έφαγα και καλαμαράκι τηγανητό μετά από χρόνια. Να ‘ναι πάντα καλά η Μαρίκα και ο Στρατής για το αλευράκι αλλά και για τα πάντα όλα (ξέρουν αυτοί). Εναλλακτικά αν έχεις βαζάκι αλεύρι με ένα πλυμένο δικό τους τηγάνι μπορεί η κυρία που έχει την ταβέρνα να σε βολέψει. Το τρίτο, ο Γλυκάνησος δεν είναι τόσο ταβέρνα όσο πιο πολύ ουζοκατάσταση με μεζέδες, δεν έφαγα αλλά από αυτά που μου είπαν μπορούμε να βολευτούμε και εκεί. (Η φίλη μας η Κυριακή πρέπει να έχει κανονίσει την κατάσταση και εκεί!)

 

 

Στο Διαπόρι υπάρχει Ο Μενέλαος, ζητάμε την Ευγενία (Γιουτζίν, έχει σχέση με Νότια Αφρική νομίζω) και μας εξυπηρετεί στο φουλ. Πάντα βέβαια εξηγούμε τα γνωστά, αλλά με σκλάβωσε κάνοντας τα αδύνατα δυνατά να φάω από όλα! Ήταν όλα εκπληκτικά!



Και στον Κότσινα(ψαροχώρι στα βόρεια) φάγαμε στο ονομαστό SeaRokkos (πιθανότατα στον ξάδελφο, θείο ή ότι άλλο είναι του Στέλιου Ρόκκου). Εξήγησα τα γνωστά και μας εξυπηρέτησαν κανονικά, χωρίς κανένα πρόβλημα.

 

Νinnolo, ιταλικό παγωτό στο κέντρο της Μύρινας, πίνακας αλλεργιογόνων.
Εξωτερική εικόνα Νinnolo, στα 2 βήματα από το λιμάνι (Τούρκικος Γιαλός).

Ιταλικό παγωτό, εκπληκτικό, θα βρείτε στο κέντρο της Μύρινας στο ΝINNOLO, έτσι όπως ξεκινάτε τον πλακόστρωτο δρόμο της χώρας με τα μαγαζιά στο 1 λεπτό ανεβαίνοντας από το λιμάνι αριστερά. Το μαγαζί το έχει ένας νεαρός ο Νίκος, πρώτο παλικάρι, έχει κανονικά σήμανση στις περισσότερες γεύσεις, θα τα δείτε μόνοι σας. Σούπερ!

Για φαγητά στην χώρα την Μύρινα δεν έχω να γράψω κάτι συγκεκριμένο, φάγαμε κανά δυο φορές έξω, μια χαρά ήταν παντού, αλλά όσο να ‘ναι, έχει πολύ περισσότερο κόσμο, νομίζω όμως ότι θα μπορούν να μας εξυπηρετήσουν όπου κι αν πάμε… (κλασικά αποφεύγουμε τα πολύ γεμάτα μαγαζιά).

Μια επιλογή που δυστυχώς δεν έτυχε να καταφέρουμε να επισκεφτούμε, είναι και το Φλωμάρι στο Γομάτι, αν τραβήξετε πορεία προς τον βορά, στις αμμοθίνες – στο μοναδικό τοπίο ερήμου της Λήμνου (προσοχή μόνο να μην έχει βοριάδες για να κάνετε και άνετα μπάνιο). Το μέρος φαίνεται σούπερ και κρίνοντας από την εμπειρία μου με τους ντόπιους σίγουρα θα βολευόμασταν και εκεί…

Παραλίες ατελείωτες, όρεξη να έχετε να γυρνάτε, Θάνος (overall η καλύτερη για μένα, επιλέγουμε τον μπιτς μπαρ Παντελή, εκεί έχει την καλύτερη θάλασσα), Άγιος Ιωάννης Κάσπακας, Φαναράκι στο Μούδρο (μικρό, μεγάλο ή την κρυφή από πίσω), Εβγάτης για απλωσιά, υπέροχος Κοκκινόβραχος για chill καταστάσεις (δίπλα στην Πολιόχνη), Σαραβάρι, ακόμη και το Πλατύ που είναι πιο εμπορικό, Κέρος στην Καλλιόπη για σερφοκαταστάσεις κυρίως, οι βόρειες παραλίες έχουν και αυτές τις δικές τους ομορφιές, πολλές, παρά πολλές ακόμη, απόμερες και κρυφές παραλίες τις οποίες σας αφήνω να τις βρείτε μόνοι σας… προσοχή μόνο μην φάτε κανένα λάστιχο!!! Ο φίλος μου ο Στρατής μιλάει για πάνω από 100 καταγεγραμμένες παραλίες – έχω λοιπόν ακόμη πολλά ψωμιά (gluten free έτσι?) να φάω.

 

Εικόνες της Λήμνου μέσα από φωτογραφικά μου κλικ

Αμμοθίνες (η έρημος της Λήμνου) / Έξω από τα Λύχνα / Παναγιά Κακαβιώτισσα (ξωκλήσι χωρίς σκεπή)
Συμμαχικό Νεκροταφείο / “Εικαστικές Παρεμβάσεις” δρόμου / Εβγάτης, θέα από ψηλά

Ξέφυγα με τουριστικά σχόλια και φτάνει νομίζω… Άλλο γράψιμο δεν έχει για τη λατρεμένη Λήμνο. Επισκεφτείτε την και απολαύστε…

Υπέροχη ξανθιά (celia), ποζάρει στο μπαλκόνι του δωμάτιου μας, με φόντο την πανέμορφη παραλία του Εβγάτη.



_
Μια μέρα χωρίς γλουτένη στο Facebook
Μια μέρα χωρίς γλουτένη στο Instagram

Μια μέρα χωρίς γλουτένη στη Λήμνο
Tagged on: