Υπάρχουν πολλά πράγματα στη ζωή μας που τα κάνουμε απλά για να τα κάνουμε… υπάρχουν όμως και τα κάποια “άλλα”.
“Why do you look so sad?”
“Because you speak to me in words and I look at you with feelings.”
( Για τους γαλλομαθείς και σε version originale!
“Pourquoi t’as l’air triste ?”
“Parce que tu me parles avec des mots, et moi je te regarde avec des sentiments.” )
Pierrot le fou (1965), Jean-Luc Godard
➤ Η συγκεκριμένη σκηνή της ταινίας στο 1:00
“Τι θα φάμε?.. Έχει τίποτα υπόλοιπα να τελειώνουμε? Θα κάνουμε κάτι γρήγορο να τσιμπήσουμε?”
Κάπως έτσι είμαστε τις περισσότερες φορές…
Ώσπου μια μέρα στη γνωστή ερώτηση πριν κανά δίμηνο* πετάγομαι από τον καναπέ και αναφωνώ. “Θα φτιάξω κριθαρότο!!!”
*η αναφορά γινεται κατά την αρχική συγγραφή του ποστ το μακρινό πλέον 2018!
Η επαφή μας με το κριθαράκι στην Μ.Κ. εποχή (μετά κοιλιοκάκης) μπορεί να χαρακτηριστεί από πολύ κακή μέχρι άντε μέτρια. Έχουμε καταφέρει με την Αυγή, να βγάλουμε κριθαράκι που στο δεκάλεπτο μόλις κρύωσε μάλλον ως στόκος για κανένα μερεμέτι χρησίμευε, έχουμε καταφέρει να το βγάλουμε από αρκετά σκληρό μέχρι σχεδόν διαλυμένο σε σουπερή κατάσταση. Αυτά τις πρώτες φορές, στη συνέχεια κάτι προσπαθήσαμε, πετυχαίνοντας ένα ανεκτό επίπεδο gluten free πιάτο με κριθαράκι, χωρίς να είναι ποτέ κάτι ιδιαίτερο.
Ριζότο από την άλλη είχα την τύχη να φάω πολύ καλό και έξω σε εστιατόρια, σε καλό φίλο μου και γείτονα (παρακολουθώντας ευλαβικά όλη τη διαδικασία που ακολούθησε) ενώ και ο κουμπάρος μου φημίζεται για το ριζότο του (και φυσικά το κάνει εκπληκτικό). Εγώ δεν είχα προσπαθήσει να κάνω ποτέ! (*μέχρι τότε)
Ξαφνικά λοιπόν, παίρνω την απόφαση να δοκιμάσω όχι απλά ένα ριζότο αλλά ένα κριθαρότο και φυσικά μιλάμε για κριθαρότο χωρίς γλουτένη. Ε λοιπόν, σας ομολογώ όσο κι αν φαίνεται ο δείκτης δυσκολίας πολύ υψηλός, το πέτυχα απόλυτα και δεν είχα απλά την τύχη του πρωτάρη, το έκανα και δεύτερη και τρίτη φορά… πάντα με επιτυχία.
Είναι ένα πιάτο στο οποίο, βάζεις την αγάπη σου, τη φροντίδα και το μεράκι σου.. ένα πιάτο που το μαγειρεύεις πραγματικά με συναίσθημα!
Την πρώτη φορά χρησιμοποίησα ένα τελευταίο πακετάκι που είχα molino, τις επόμενες χρησιμοποίησα το κριθαράκι Ήλιος.
Δικιά μου λατρεμένη επιλογή με ποικιλία μανιταριών (χρησιμοποιήστε επιπλέον και αποξηραμένα, μπορείτε να βρείτε έτοιμες συσκευασίες στα s/m και όχι μόνο), φυσικά μπορείτε να το συνδυάσετε με ότι άλλο θέλετε.
Τα καθαρίζουμε από τυχόν σκουπιδάκια προσεχτικά και τα αφήνουμε 15 με 20 λεπτά να μουλιάσουν σε ζεστό νερό με λίγο κόκκινο κρασί.
Μέχρι να μουλιάσουν, τρίβουμε και την παρμεζάνα μας να είμαστε έτοιμοι για το τέλος – όπως βλέπετε από την φωτό, την πρώτη φορά που αποφάσισα να το δοκιμάσω δεν είχα παρμεζάνα και βολεύτηκα με μια υπέροχη γραβιέρα (την οποία “χοντροέτριψα”). Ανοίγουμε και ένα λευκό κρασί για να χρησιμοποιήσουμε ένα ποτήρι και φυσικά απολαμβάνουμε ένα ποτήρι για εμάς στο ενδιάμεσο “περίμενε”.
Λοιπόν, αναλογία που χρειάστηκα εγώ για το gluten free κριθαράκι – ζωμός = 1 προς 3 με 3,5
Για ζωμό μπορείτε να χρησιμοποιήσετε δικό σας σπιτικό αν φτιάχνετε, βραστό νερό λιώνοντας κάποιον κύβο gluten free, απλά να ανακατέψετε το βραστό νερό με το νερό/κρασί στο οποίο μουλιάσατε τα μανιτάρια σας, το ζουμί που έμεινε από το χταπόδι που έχετε μαγειρέψει από πριν, βρασμένα κεφάλια από γαρίδες και ούτω καθεξής.
Τι άλλο θα χρειαστούμε εκτός από το ζωμό και το λευκό κρασί?
Στην αρχή 3-4 κουταλιές λάδι και βούτυρο, για την τελευταία πινελιά πάλι βούτυρο και παρμεζάνα και φυσικά τον πρωταγωνιστή του πιάτου, τον Belmondo της ταινίας, το βασικό μας υλικό (μανιτάρια, γαρίδες, χταπόδι κλπ)
Χρειαζόμαστε ένα καλό βαθύ τηγάνι, ρίχνουμε λοιπόν το λάδι και 1-2 κ.σ. βούτυρο και ξεκινάμε να σωτάρουμε τα κρεμμύδια σε μέτρια προς δυνατή φωτιά μέχρι να μαλακώσουν και πάρουν το σωστό χρώμα, στο ενδιάμεσο προσθέτουμε και 2-3 σκελίδες σκόρδο σε λεπτές φετούλες.
Στη συνέχεια ρίχνουμε και το κριθαράκι μας να πάρει και αυτό ένα ωραίο χρυσό χρώμα για 1 λεπτάκι και αμέσως μετά ξεκινάμε. Σε μέτρια φωτιά αρχίζουμε να ρίχνουμε δόσεις από το ζωμό μας. Φροντίζουμε να τον διατηρούμε ζεστό σε μάτι με πολύ χαμηλή φωτιά. Ανακατεύουμε συνεχώς το κριθαράκι μας ρίχνοντας το ζωμό, μην αφήνοντας το από τα μάτια μας – διάλειμμα επιτρέπεται μόνο για καμιά γουλιά κρασί!
Η διαδικασία αυτή με τις δόσεις ζωμού, για μία δόση ζωμού υπολογίστε γύρω στα 150-200 ml ζωμού προσθέτοντας 1-2 κουτάλες σούπας, συνεχίζεται μέχρι να πιεί το κριθαράκι τα υγρά. Συνεχίζουμε αργά και σταθερά, δόση – συνεχές ανακάτεμα – σχεδόν τελειώνουν τα υγρά – νέα δόση κ.ο.κ. Γύρω στο δεκάλεπτο προσθέτουμε το λευκό κρασί και τα μουλιασμένα πλέον μανιτάρια και συνεχίζουμε ανακατεύοντας αλλά ταυτόχρονα δοκιμάζοντας πλέον μέχρι που να νιώσουμε ότι το κριθαράκι μας είναι σχεδόν έτοιμο αλλά θέλει ακόμη 1-2 λεπτάκια για να είναι τέλειο. (Ακριβή χρόνο και ποσότητα ζωμού δεν μπορώ να σας δώσω, εξαρτάται από ποσότητα, κουζίνα, σκεύος κλπ – γύρω στα 15+/- λεπτά σύνολο, 1 προς 3,3-3,5 και κάτι η συνολική αναλογία για ζωμό).
Τώρα είμαστε έτοιμοι λοιπόν για την εντυπωσιακή “κορύφωση” της παράστασής μας, να τελειώσουμε το πιάτο μας έχοντας το επιθυμητό αποτέλεσμα με το τέλειο χύλωμα. Κλείνουμε το μάτι, βάζουμε 2-3 κουταλιές βούτυρο, ελάχιστο ακόμα ζωμό και το τριμμένο σκληρό τυρί μας (παρμεζάνα, padano ή άλλο ελληνικό της επιλογής σας). Διορθώνουμε αν χρειάζεται το αλάτι & το πιπέρι μας, στίβουμε καλά από πάνω και μισό ζουμερό λεμόνι, ανακατεύουμε για ένα λεπτό ακόμη και είμαστε έτοιμοι!
Το σερβίρουμε αμέσως σε βαθύ πιάτο με λίγη τριμμένη παρμεζάνα και φυσικά φρεσκοτριμμένο πιπέρι!
Συνδυάστε το με τα υλικά που σας αρέσουν. Το ίδιο εκπληκτικό μας βγήκε και με χταπόδι και φυσικά με γαρίδες! Το θέμα μας είναι ότι μπορούμε να κάνουμε εντυπωσιακότατα πιάτα και με τα gluten free υλικά!
Λίγα λεπτά πριν βγει από το τηγάνι μας, μια παλιαότερη εκδοχή με χταπόδι.
Δοκιμάστε το, μην το φοβηθείτε – θυμηθείτε με, μαγειρέψτε το με αγάπη, με συναίσθημα, απολαύστε το με τον καλό ή την καλή σας!
_
Μια μέρα χωρίς γλουτένη στο Facebook
Μια μέρα χωρίς γλουτένη στο Instagram