Ταξίδι σφηνάκι που λέει και ο φίλος μου ο Γιάννης στο Μιλάνο λοιπόν και να είναι καλά και οι αεροπορικές που μας δίνουν τη δυνατότητα να αποδράσουμε οικονομικά που και που από την καθημερινότητα. Την αναλυτική λίστα με αρκετά από τα μαγαζιά που μπορείτε να επισκεφτείτε καθώς και τον χάρτη της πόλης, μπορείτε να τα βρείτε στο αντίστοιχο προηγούμενο άρθρο μου.
Καθώς λοιπόν φτάναμε απόγευμα Bergamo, αποφασίσαμε τελικά να μείνουμε ένα βράδυ και εκεί για να περπατήσουμε την πόλη, να νιώσουμε το σφυγμό της και να εξερευνήσουμε την Citta Alta… Δεν κλείσαμε κλασικό ξενοδοχείο αλλά ένα πολύ όμορφο οργανωμένο B&B (μέσω booking) σε μια μεγάλη μονοκατοικία με αυλή, αρκετά οικονομικό, με super βαθμολογία στο tripadvisor, που την άξιζε φυσικά για το τεράστιο δωμάτιο αλλά και μπάνιο του, την καθαριότητα του (άστραφτε κυριολεκτικά) αλλά κυρίως την γενικότερη ατμόσφαιρα που απόπνεε! To βράδυ που μείναμε ήμασταν οι μόνοι σε μια μονοκατοικία με 4 τεράστια δωμάτια, ένα χώρο κοινόχρηστο για πρωινό και την αυλή του περιμετρικά! Με όλα αυτά περίμενα και ένα σουπερ gluten free πρωινό καθώς το διαφήμιζαν ως δυνατότητα επιλογής. Δυστυχώς, ενώ σε ποσότητα ήταν υπεραρκετά πέρα από τα κλασικά αυγά, φρούτα, γιαούρτια, κασέρια κλπ δεν είχε κάτι σε φρέσκο χωρίς γλουτένη αρτοσκεύασμα, ενώ αντιθέτως πρέπει να είχε πάνω από 6-7 διαφορετικά προϊόντα schar ( δημητριακά, διάφορα κεικ, κράκερ, μπισκότα κλπ). Καλά ήταν και αυτά, το ταξίδι μας μόλις είχε ξεκινήσει!
Για φαγητό στο Bergamo είχα σταμπάρει από πριν το πολύ γνωστό για τις gluten free επιλογές το Ristorante Byron. Όντως οι επιλογές του σε ένα ξεχωριστό senza glutine menu, μας ζόρισαν αρκετά… καταλήξαμε τελικά σε ένα τέλεια ψημένο ζουμερό burger – με ψωμάκι εννοείται και μια εναλλακτική πίτσα με σολομό, μια κλασική σαλάτα verde και φυσικά μια Perroni χωρίς γλουτένη. Το γλυκό ολοκλήρωσε το γεύμα μας υπέροχα, με ένα σοκολατένιο cake συνοδευόμενο από παγωτό και σαντιγί. Τιμές ενδεικτικά για να έχετε μια εικόνα οι πίτσες από 8-12€, τα burger 10-14€, η μπύρα γύρω στα 5€ και το γλυκό ακριβούτσικο για το μέγεθός του 7€ αν δεν κάνω λάθος. Τον αποκλειστικά χωρίς γλουτένη φούρνο ψηλά στην Citta Alta δεν τον επισκεφτήκαμε τελικά, ενώ φυσικά προϊόντα συσκευασμένα gluten free βρίσκαμε παντού ακόμη και σε ένα καφέ που κάτσαμε.
Για το Μιλάνο οι επιλογές μας σε φαγητό ήταν υπεραρκετές όπως είχα σημειώσει από πριν στον χάρτη, ο χρόνος μας λίγος και αυτά που θέλαμε να δούμε στην πόλη επιεικώς.. αρκετά. Ο δρόμος, η βόλτα και οι μυρωδιές(χα χα!) μας οδήγησαν τελικά μία από τις μέρες στο Peperino. Εγγυημένη επιλογή για όλους μας, συμφώνα με τα πολλά reviews που είχα βρει από πριν, κινηθήκαμε πιο κλασικά εκεί (και ελαφριά να προσθέσω, το περπάτημα θα συνεχιζόταν μέχρι τελικής πτώσης εξάλλου) με all time classic πίτσα μοτσαρέλλα – σάλτσα ντομάτας και μια μακαρονάδα ντομάτα-βασιλικό. Υπέροχη ζύμη, πραγματικά ιταλική, απόλαυση μοναδική, βάζει κάτω άνετα οποιαδήποτε πίτσα με γλουτένη που είχα φάει Π.Κ.(προ κοιλιοκάκης), ενώ και το spaghetti δεν καταλαβαίνεις με τίποτα ότι είναι gluten free. Μπύρα κλασικά, ιταλική επιλογή Perroni senza glutine! Οι τιμές καλές, στα 7-11 οι πίτσες, εκεί γύρω και τα μακαρόνια!
Άλλο ένα μαγαζί που δεν γινόταν απλά να μας ξεφύγει ήταν το GluFree (Forno senza glutine). Επισκεφτήκαμε το μαγαζί λίγο πάνω από την Porta Romana, μετά μάθαμε ότι το άλλο κατάστημά τους που είναι στην Porta Ticinese είναι και πιο μεγάλο αλλά και σερβίρει επιπλέον κρέπες και σπαγγέτι (γκρρρρ!). Παράπονο δεν έχω όμως κανένα- ντροπή θα ήτανε! Μπαίνοντας στο μαγαζί και μετά το αρχική τρομακτική (με την καλή έννοια) εικόνα από το πλήθος των φρέσκων προϊόντων (από ψωμιά διαφόρων ειδών, γλυκά, αλμυρά, μέχρι ψυγείο με καμιά εικοσαριά διαφορετικές τούρτες – σοκ πραγματικό!) έρχονται τα δύσκολα… Τι να πρωτοδιαλέξεις? Να μην τα πολυλογώ έφαγα-δοκίμασα-μοιράστηκα με την Αυγή πάνω από 15 διαφορετικές μικρές ή μεγάλες, γλυκές και αλμυρές παρασκευές τους! Α, δεν το κρύβω.. ήπια φυσικά και μια San Miguel gluten free (κρατήθηκα- είχε 5 διαφορετικές μάρκες να διαλέξω)! Οι φωτογραφίες μιλάνε μόνες τους. Τιμές πολύ φυσιολογικές 2,5 έως 3 άντε κάποια 4€ τα μεγάλα κομμάτια αλμυρές-γλυκές επιλογές, γύρω στο 1 ευρώ τα μικρά γλυκάκια κλπ. Εννοείται φυσικά ότι ψώνισα και για το πρωινό της επόμενης μέρας. Πολύ ευχάριστη έκπληξη ότι μου κέρασαν ένα αξιόλογο σε μέγεθος πακετάκι από φρέσκες ξεροψημένες φρυγανιές!
Ιταλία χωρίς aperitivo δεν γίνεται! Έτσι στο χάρτη ήταν σταμπαρισμένο το υπέροχο Bistrò σε μια όμορφη γειτονιά του Μιλάνο. Το aperitivo (κλασική τιμή όπως και στα περισσότερα μαγαζιά 10€) εκτός από το κοκτέιλ που περιλαμβάνει – aperol spritz διαλέξαμε, σε «γενναίο» ποτήρι να τονίσω, είχε ένα ανοιχτό μπουφέ, ολόκληρος senza glutine με 4-5 διαφορετικές πίτσες σε μικρά τετράγωνα κομμάτια, διάφορα snacks και ένα πιατάκι με λίγα τυριά-αλλαντικά για τον καθένα που στο σερβίρανε οι ίδιοι (στις πίτσες το στοπ το έβαζες εσύ μόνος σου!). Θέλαμε να δοκιμάσουμε και άλλα πιάτα του μαγαζιού για αυτό πήραμε ένα πιάτο σπιτικά λαζάνια, και ένα club με κοτόπουλο και άλλα πολλά και διάφορα μέσα … Super όλα, τιμές λίγο τσιμπημένες για την ποσότητα τους απλά.
Μιλάνο χωρίς και κάτι λίγο από ψώνια δεν γίνεται, οπότε κινηθήκαμε σε πιο προσιτά καταστήματα (το κέντρο απλά δεν ακουμπιέται) πηγαίνοντας ένα πρωινό στο il centro στο Arese. Στο ισόγειο μπορείτε να βρείτε παγωτά χωρίς γλουτένη (το λατρεμένο σήμα παντού στον κατάλογό τους) από μια gelaterie με σισιλιάνικες γεύσεις Stecco Natura, ενώ για φαγητό κινηθήκαμε εντελώς ιταλικά με την επιλογή του Da30polenta. Στον κατάλογό τους από έξω αναφέρουν ότι όλα τα πιάτα τους είναι χωρίς γλουτένη με το σήμα του εκεί συλλόγου κοιλιοκάκης πρώτη μόστρα όπως βλέπετε και στις φωτό. Διαλέξαμε ένα εναλλακτικό burger και ένα τοστ με το ρόλο του ψωμιού να το παίζει μια ιδιαίτερη παρασκευή με polenta. Ακολούθησε και ένα γλυκό με pistacchio (στα ιταλικά με 2 c παρακαλώ)! Δίπλα ακριβώς υπάρχουν και ασιατικές επιλογές στο μαγαζί Roll Eat με σήμανση στα δικά μας επιτρεπόμενα.
Για gelato υπήρχαν 2 επιλογές που είχα από σημειώσει στο χάρτη, η ξακουστή Venchi και η gelateria Grom. Μπαίνοντας λοιπόν σε ένα Venchi δυστυχώς έμεινα με την όρεξη.. ενώ μας ενημέρωσε ο υπάλληλος ότι οι πιο πολλές γεύσεις είναι gluten free, λόγω ώρας δεν είχε κάποια κλειστή παρτίδα για να μου βάλει κάποια γεύση και για τα υπόλοιπα τα ανοιχτά δεν μπορούσε να εγγυηθεί για τυχόν επιμόλυνση. Τίμιος και σωστός! Θα μπορούσα να πάρω κάποια σοκολάτα αλλά το ιταλικό gelato δεν συγκρίνεται με τίποτα, οπότε η πορεία μου προς τον επιθυμητό στόχο θα συνεχιζόταν αέναα! Η Αυγή πάντως ενθουσιάστηκε από τις γεύσεις που δοκίμασε.
Εγώ πήρα την εκδίκησή μου 10 λεπτά πιο μετά στο Grom. Tα πάντα όλα χωρίς γλουτένη και φυσικά με εκπληκτικό χωνάκι, που πρώτα έμπαινε σε λιωμένη σοκολάτα από το πάνω μέρος του, μετά σε ξηρούς καρπούς που κολλούσαν στην σοκολάτα και από πάνω έμπαιναν οι γεύσεις… Δεν υπάρχουν λόγια. Κόλαση γευστική!
Επιλογές φαγητού σίγουρα υπάρχουν και πολλές άλλες, αρκετές από τις πιο γνωστές τις είχα καταγράψει στο προηγούμενό μου άρθρο. Σε s/m βρήκαμε φυσικά και πολλά προϊόντα για καθημερινά σνακ. Για το ίδιο το Μιλάνο δεν θα γράψω τίποτε, παρά μόνο να προτείνω κάτι διαφορετικό (ειδικά αν είστε φαν της μοντέρνας τέχνης) το πραγματικά εκπληκτικό αρχιτεκτονικά Fondazione Prada, με τα μοναδικά installation στο Torre και το κινηματογραφικό μπαράκι Βar Luce στον ίδιο χώρο, σχεδιασμένο μαγικά από τον ίδιο τον Wes Anderson. Νιώθεις σα να αποτελείς και εσύ μέλος του καστ, του σκηνικού μιας ταινίας του! Last but not least, έχοντας την τύχη και την χαρά να έχουμε στην παρέα μας την τελευταία μέρα του ταξιδιού μας τη φίλη Λένα, που κατοικεί κάποια χρόνια εκεί πλέον, ύστερα λοιπόν από δική της προτροπή απολαύσαμε το τελευταίο βράδυ μας στο Μιλάνο, το ποτάκι μας στην περιοχή λίγο πιο πάνω από την περιοχή της Βrera και κάτω από την Porta Garibaldi, στα πεζούλια έξω από το Chinese Βox. Ατελείωτη περαντζάδα, κόσμος, κουβεντούλα, «κοινωνικός σχολιασμός» και το τελευταίο τσούγκρισμα. Grazie Λένα! Arrivederci Milano!
_
Μια μέρα χωρίς γλουτένη στο Facebook
Μια μέρα χωρίς γλουτένη στο Instagram