* Updated με σημεία εύρεσης της Voreia Pilsner στην Θεσσαλονίκη, στην Χαλκιδική, στην Βόρεια Ελλάδα και σε κάποια νησιά. Δείτε παρακάτω!

Μπορώ να πω ξεκάθαρα ότι λατρεύω τις μπύρες ή μήπως να γράψω καλύτερα τις μπίρες.

Αν και εγώ, όπως οι περισσότεροι νόμιζα ότι η λέξη γράφεται με “υ” και η γραφή αυτή ιστορικά μπορεί να χαρακτηριστεί ως δόκιμη, τα λεξικά Μπαμπινιώτη και Τριανταφυλλίδη γράφουν τη λέξη μπίρα με “ι”.

Ζύθος λοιπόν εναλλακτικά ή μπίρα, με “ι” ή με “υ”, μικρή σημασία έχει, η μπίρα μας αρέσει και την απολαμβάνουμε παντός καιρού!

“Beer, it’s the best damn drink in the world.” – Jack Nicholson

Φανταστείτε λοιπόν την απόγνωσή μου όταν ο γαστρεντερολόγος το 2011 μου ανακοίνωσε τι ακριβώς έχω.

Η πρώτη μου αυθόρμητη ερώτηση ήταν :
“Δηλαδή γιατρέ, μπίρες και λουκάνικα πλέον όχιιιι… Και τώρα τι θα κάνω?”  Φοβερό (για τότε) το σοκ αλλά και μια σκληρή πραγματικότητα που έπρεπε να αποδεχτώ!

Η αλήθεια είναι από τότε έχουν γίνει πολλά βήματα και σε φαγητά αλλά και σε μπίρες (καθώς αυτό είναι και το θέμα μας) τις οποίες μπορεί ένας “κοιλιοκακικός/η” να πιει και εδώ θα βρείτε αυτές που εγώ έχω δοκιμάσει στην παρακάτω λίστα. Σίγουρα υπάρχουν και άλλες και θα χαρώ να μου τις προτείνετε και γιατί όχι και να τις τσουγκρίσουμε! Στην υγειά μας λοιπόν…

Σημεία πώλησης προφανώς και θα υπάρχουν και άλλα, όπως και online shops, αναφέρω κάποια στα οποία τις βρίσκω εγώ (ενδέχεται φυσικά να υπάρξουν ελλείψεις σε μπίρες ή τυχόν απόσυρσή τους από κάποια μαγαζιά ή σημεία πώλησης) :

• Daura Damm – 5,4% alc , η κλασική. Από τις πρώτες που ανακαλύψαμε σχεδόν όλοι μας, ξανθιά 330 ml (σε αρκετά s/m, κάβες, καταστήματα και online shops)
• Celia – 4,5 alc, premium, organic, τσέχικη, παραδοσιακή ξανθιά lager (τα προηγούμενα χρόνια σε μπουκάλι 500ml από Εισαγωγές ζύθου, Αμπεριάδης) – πλέον σε 330ml, * έχω καιρό να την δω και ίσως να έχει σταματήσει η εισαγωγή της)
• Celia Dark – 5,7% alc, τσέχικη “πληθωρική” μαύρη
  
• Bernard Bezlepkovy – 4,9% alc, τσέχικη original 500ml σε πολύ όμορφο μπουκαλάκι, πλούσια σε γεύση, θα σας κάνει να ξεχάσετε τις “κανονικές” (Αμπεριάδης/ amperiadis.gr, beer24.gr, και σε άλλους μεταπωλητές)
• Brewdog Vagabond – 4,5% alc, εκπληκτική gluten free pale ale από την ομώνυμη Scottish craft beer company, 330 ml (Αμπεριάδης/amperiadis.gr, beer24.gr και σε άλλους μεταπωλητές). Είχα την τύχη και χαρά να την απολαύσω και στις Bρυξέλλες στο Brewdog Brussels!
  *** Update ΠΛΕΟΝ η Brewdog Vagabond δεν υπάρχει και η Brewdog βγάζει μετά από 15 χρόνια την iconic μπίρα της, την Punk IPA της σε gluten free έκδοση! ΔΕΙΤΕ πιο κάτω σχετική φωτογραφία!
  
• Mongozo – premium pilsener, organic και fairtrade, 330 ml (την έχω βρει στον ΑΒ Βασιλόπουλο και σε άλλα καταστήματα – online shops)
• Schnitzer Bräu – 5% alc, από κεχρί, 330 ml (παλιότερα την είχα βρει στο glutenfreeonline.gr)
• Peroni – 4,7% alc, η γνωστή φινετσάτη ιταλική lager και χωρίς γλουτένη πλέον, 330 ml (την δοκίμασα στην Ιταλία, πλέον και στην Ελλάδα, την βρίσκετε στην Αθήνα glutenfreeathens.gr και στον Θανόπουλο – στη Θεσσαλονίκη την βρήκα στο FoodiesShop)
• Μikkeller I Wish – 5,5% alc, μια έκπληξη από τη Δανία, μια “χρυσίζουσα” Αmerican IPA, 330 ml (*την είχα αγοράσει παλιά από το beer24, δεν την έχω ξαναβρεί δυστυχώς)
• Brunehaut – 6.5% alc μια βιολογική ξανθιά, belgian ale, 330 ml, μπορείτε να την βρείτε σε κάβες ή κάποια μάρκετ (στο s/m Σκλαβενίτη πλέον βρίσκεις την ξανθιά αλλα και την λευκή, Blanche), προσωπικά την απόλαυσα και στο Παρίσι!
• Coffee Gorilla Baltic Porter – 7,0%, 330 ml, για τους λάτρεις της μπίρας και του καφέ, συνδυάστε το με κάποιον προϊόν σοκολάτας(!!!), μια πραγματική έκπληξη από μια ζυθοποιία από την μακρινή Εσθονία (την είχα πάρει από το beer24.gr– *Δεν την βρίσκω πλέον)
• Lammsbrau. Για όσους επιθυμούν να απολαύσουν μια μπίρα και χωρίς γλουτένη αλλά και ΧΩΡΙΣ ΑΛΚΟΟΛ, την έχω εντοπίσει στο Biohealthyfood και την έχω δοκιμάσει εννοείται και αυτή, γερμανική, βιολογική μπύρα με ήπια ξηρή γεύση (δείτε την σε μια φωτογραφία μου πιο κάτω).
• Νήσος All Day organic – 4,5% alc, european style Lager, 330 ml. Eλληνική, ευκολόπιοτη χωρίς γλουτένη μπίρα. Μας έρχεται από την Τήνο, bio & αρωματική, ενώ περιέχει λιγότερο από 3 ppm γλουτένη, σύμφωνα και με την ιστοσελίδα τους (s/m Σκλαβενίτης και ΑΒ και σε πολλά ακόμη σημεία) 
• VOREIA Pilsner – 5% alc, H Pilsner της καρδιάς μας, 330 ml αλλά και σε κάποια σήμεια και 500ml. Τι να πρωτογράψω για την υπέροχη αυτή Pilsner που φτιάχνεται με αγάπη και μεράκι εδώ δίπλα μας, από την Μικροζυθοποιία στις Σέρρες, την υπέροχη αυτή ελληνική μπύρα με σήμανση gluten free στην ετικέτα της!
  Εύκολα προσβάσιμη σε όλους μας (σε πολλά μεγάλα super market και cafe/bars/εστιατόρια) μια σύγχρονη pilsner, με τα κλασικά της αρώματα και μια απολαυστική επίγευση. Σύμφωνα με την ιστοσελίδα τους www.sirisbrewery.gr/dianomi/ μπορείτε να την βρείτε στα AB Βασιλόπουλος, στα My Market, στα s/m Μασούτης και στην αλυσίδα των s/m Θανόπουλος)

* Update (ΙΟΥΛΙΟΣ 2023). 

Ειδικά για τους φίλους μου στη Βόρεια Ελλάδα, στη Θεσσαλονίκη και για καλοκαιρινούς επισκέπτες σε κάποια νησιά/Χαλκιδική σας παραθέτω ενδεικτικά κάποια(πολλά θα έλεγα!) σημεία (εννοείται ότι μπορεί να  υπάρχουν και άλλα – φυσικά η διαθεσιμότητα σε όλα τα σημεία της λίστας δεν είναι πάντα δεδομένη ή να έχουν επέλθει αλλαγές) στα οποία μπορείτε να απολαύσετε τη Voreia Pilsner σύμφωνα με λίστα που μου στείλανε από την εταιρεία. 

Cafe/Bar/Restaurant με Voreia Pilsner στη Θεσσαλονίκη

Cafe/Bar/Restaurant με Voreia Pilsner στη Χαλκιδική και στην υπόλοιπη Βόρεια Ελλάδα

Και τέλος ενδεικτικά κάποια σημεία με Voreia Pilsner σε Λέσβο, Λήμνο, Σκιάθο, Σάμο, Χίο, Πάρο

Λίστα του 2022 με σημεία ΝΗΣΟΣ Bio – Θεσσαλονίκη

Την Daura αλλά και την Brewdog τις βρίσκουμε και αυτές σε διάφορα bars της πόλης μας. Η κλασική ισπανική είναι και αυτή που ανακαλύφθηκε τελευταία και στο Pelosof κέντρο της πόλης (δείτε φωτογραφία πιο κάτω)! Επίσης, την τσέχικη Bernard την πέτυχα στο Pulp Bar!
* Update (Μάιος 23) μόλις πριν από λίγο καιρό ήπια επίσης και την Brewdog αλλά και την Bernard στο Crocodilos στην Τούμπα! Μπορείτε να απολαύσετε τη ΝΗΣΟΣ Bio και σε ένα νέο χώρο στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, στο Utopia Taproom σύμφωνα με πρόσφατη ενημέρωσή τους (θα το τσεκάρω εννοείται σύντομα και από κοντά)

Στο εξωτερικό έχω δοκιμάσει και… διάφορες, πολλές άλλες, ενώ στην Ελλάδα είχα πιει στα πρώτα χρόνια της διάγνωσής μου κάποιες Saxon – μια αγγλική lager, σε μεταλλικό κουτάκι 500 ml αν θυμάμαι καλά, που πλέον δεν την βρίσκω.  Τέλος ίσως μπορείτε να βρείτε και την pils St. Peter’s (δεν έχει τύχει να την δοκιμάσω), η οποία βέβαια, νομίζω ότι ξεφεύγει αρκετά σε τιμή.

Ταξιδεύοντας, φωτογραφίζοντας & απολαμβάνοντας τις gluten free μπίρες μου,
σε εξορμήσεις μου στην Ελλάδα, στην Ευρώπη αλλά… και στο σπιτικό μου!

Aφιερωμένες σε όλους τους beer lovers φίλους μου!
Cheers

Φυσικά και απόλυτα, δεν ξεχνάμε και δεν παρασυρόμαστε. DON’T DRINK & DRIVE!

Παλαιότερο άρθρο της independent (28-Απρ-21) με κάποιες δυνατές επιλογές για το 2021, 13 best gluten free beers to cheers to!

* Και φυσικά… τί καλύτερο, από να συνοδεύσετε την μπίρα σας με μια εκπληκτική χειροποίητη πίτσα ακολουθώντας την πετυχημένη συνταγή μου!

* Η καλύτερη παρέα για την μπίρα σας, σουβλάκι ή γύρος μέσα σε μια φανταστική χειροποίητη σουβλακόπιτα – εύκολα ακολουθώντας τη  συνταγή μου!

»  Χωρίς γλουτένη σημεία για φαγητό/μπίρα και όχι μόνο στη Θεσσαλονίκη!

»  Χωρίς γλουτένη σημεία στην Αθήνα!

Gluten Free Beers

newGFPilsnerVoreia

LammsbrauAlcFree

newbrewdog-punk-gluten-free

brunehaut-bio-blonde

coffeeGorilla

bernard

NisosAllDay-lager

peroni-senzaglutine

schnitzerBrau

mikkeler-iwish

mongozo

estrella-daura

vagabondbrewdog

celia-dark

celia-lager

_
Μια μέρα χωρίς γλουτένη στο Facebook
Μια μέρα χωρίς γλουτένη στο Instagram

Εσύ ετοίμασες για τη δική σου “Σκάρλετ”, για την/τον όποιο καλό σου σύντροφο, τη συγκεκριμένη μακαρονάδα? 

Εμπνευσμένος από την ταινία του 2014 “Chef” και το βραδινό πιάτο που ετοιμάζει ο Jon Favreau στην Scarlett Johansson (δείτε τη σκηνή στο τέλος του άρθρου), δεν γινόταν να μου ξεφύγει το συγκεκριμένο πιάτο. Εδώ και χρόνια λοιπόν, από την στιγμή που πλέον τα GF pasta μας είναι αξιοπρεπέστατα σε γεύση και υφή, ετοιμάζω σε τακτά χρονικά διαστήματα την υπέροχη αυτή μακαρονάδα!  Pasta ή πιο συγκεκριμένα Spaghetti Aglio e Olio. 

Σκόρδο & λάδι… Τόσο απλά, άντε βάλε και λίγο καυτερή πιπεριά, λίγο μαϊντανό και λεμόνι. Ένα πιάτο που παρά την απλότητα των υλικών του, προσφέρει ένταση, γεύση με πικάντικες νότες και δεδομένη απόλαυση. Καθώς λοιπόν πολύ πρόσφατα την γευτήκαμε και απολαύσαμε με την ψυχή μας, είπα να την γράψω σε 2,3 λογάκια μπας και σας πείσω να την δοκιμάσετε και εσείς!

Χρόνος προετοιμασίας/μαγειρέματος :

Ο αναγραφόμενος χρόνος βρασμού των ζυμαρικών σας, βγάζοντας τα 1-2 λεπτά νωρίτερα και τελειώνοντάς τα στο τηγάνι.

Τα υλικά μας, φυσικά για 2 άτομα:

• 1 πακέτο 250 gr senza glutine linguine ή κάποιο άλλο spaghetti χωρίς γλουτένη που έχετε σπίτι σας
  
• 4-6 σκελίδες σκόρδο (το αφήνω στη διακριτική ευχέρειά σας)
• 1 με 2 κ.γλ. καυτερό μπούκοβο ή ψιλοκομμένη αποξηραμένη καυτερή πιπεριά (και εδώ εξαρτάται από τα γούστα και τις “αντοχές” του καθενός μπορείτε να βάλετε μισό-μισό με γλυκό μπούκοβο αν δεν το αντέχετε)
• 5-6 κ.σ. ελαιόλαδο
• 2-3 κ.σ. μαϊντανό ψιλοκομμένο (χωρίς χοντρά κοτσάνια)
  
• λίγο χυμό στυμμένου λεμονιού
• αλάτι, πιπέρι 
• προαιρετικά, τριμμένη παρμεζάνα στο πιάτο σας

Σε σωστά αλατισμένο νερό που βράζει ρίχνουμε τα σπαγγέτι/λιγκουίνι μας.

Ψιλοκόβετε το μαϊντανό. Κόβετε επίσης σε λεπτές φετούλες τις σκελίδες του σκόρδου και την αποξηραμένη καυτή πιπεριά (εκτός αν έχετε έτοιμο μπούκοβο).

Σε μεγάλο τηγάνι, το οποίο θα σας χρειαστεί για το τελείωμα των σπαγγέτι, ζεσταίνετε για λίγα λεπτά σε μέτρια φωτιά το λάδι και προσθέτετε τις φετούλες από το σκόρδο και το μπούκοβο ( ή ψιλοκομμένη καυτή πιπεριά). Ο στόχος είναι το λάδι να “ρουφήξει” αρώματα, γεύσεις και ένταση από τα 2 αυτά υλικά! Δε θέλουμε να τα κάψουμε, να μαυρίσει και βγάλει πίκρα το σκόρδο, οπότε να έχετε το μυαλό σας στην ένταση του ματιού και στο ανακάτεμα!

Όταν ο χρόνος βρασμού των σπαγγέτι πλησιάζει, βγάλτε τη κατσαρόλα από το μάτι 1-2 λεπτά σίγουρα πιο νωρίς να κρατάνε λίγο, σουρώστε τα κρατώντας και λίγο από το νερό βρασμού.

Ρίξτε τα στο τηγάνι για 1 λεπτό με το αρωματισμένο λάδι σε μέτρια προς χαμηλή ένταση, ανακατέψτε να πάει το λάδι παντού, προσθέστε λίγο επιπλέον νερό βρασμού αν νομίζετε ότι χρειάζεται επιπλέον υγρά.

Βγάλτε το τηγάνι από το μάτι, ρίξτε τον ψιλοκομμένο μαϊντανό, στύψτε από πάνω λίγο λεμόνι. Ένα τελευταίο ανακάτεμα και…

Έτοιμοι για το τελευταίο βήμα!

..ανοίγουμε ένα καλό λευκό κρασί, σερβίρουμε 2 ποτήρια,
τρίβουμε επιπλέον φρέσκο πιπέρι,
και προσφέρουμε το πιάτο στον/στην καλό/ή μας!

Δε θα σας άφηνα έτσι… έχω και τη σκηνή για όσους δεν έχουν δει την ταινία, με τον Jon Favreau να ετοιμάζει Pasta Aglio e Olio για την Scarlett Johansson στην χαριτωμένη και σίγουρα ευχάριστη να παρακολουθήσεις ταινία “Chef” . Σχεδόν… θα την μυρίσετε και θα την γευτείτε μέσα από τη σκηνή αυτή!

Αν ενδιαφέρεστε για 2 υπέροχα pasta πιάτα, δοκιμάστε και τα παρακάτω:

• H μοναδική μακαρονάδα μου με pesto σπαράγγια!

• Μια ακόμη αλλιώτικη pesto μου.. με avocado και pistachio! Μαγική…

_

Μια μέρα χωρίς γλουτένη στο Facebook
Μια μέρα χωρίς γλουτένη στο Instagram

Από πέρσι τέτοιο καιρό είχα να την ετοιμάσω τη συγκεκριμένη μακαρονάδα. Καθώς λοιπόν πολύ πρόσφατα την απόλαυσα με την ψυχή μου με ένα υπέροχο, μαγικό gluten free spaghetti (όπως βλέπετε και στις φωτογραφίες), ήταν λοιπόν καιρός να θυμηθούμε την ιδιαίτερο αυτή pesto !

Αν σας αρέσουν τα σπαράγγια, απλά δοκιμάστε την (*updated 25-5-2021 με spaghetti και 2 νέες φωτογραφίες)

Την αγάπη μου για τα σπαράγγια τα τελευταία χρόνια την έχω εκφράσει ξανά, με την απόλαυσή τους να ποικίλει από ψητά στο φούρνο ραντισμένα με λαδάκι ή με κάποιο ιταλικό αλλαντικό τριγύρω τους, σοταρισμένα στο τηγάνι με ελάχιστο λάδι ως συνοδευτικό κάποιου κρέατος ή κάποιου ριζότο και φυσικά πάρα πολύ συχνά ως συνοδεία της ομελέτας μας. Έχοντας φτάσει λοιπόν ξανά η εποχή τους, ήρθε και η ώρα της αναζήτησης για μια διαφορετική συνταγή.

Η αλήθεια είναι ότι τα σπαράγγια δεν αποτελούσαν τυχαία αγαπημένη λιχουδιά και χρήσιμη τροφή από τα αρχαία χρόνια. Με το πλήθος των βιταμινών τους, των μετάλλων και των ιχνοστοιχείων τους, με την έντονη αντιφλεγμονώδη δράση αλλά και την ουσιαστική συμβολή τους στην καλή εντερική υγεία, αποτελούν ένα πραγματικό θησαυρό! Αν συνδυάσουμε τώρα όλα τα παραπάνω με την νοστιμιά που βγάζουν μαγειρεμένα, η επιλογή τους σε κάποιο πιάτο μόνο θετικά μπορεί να έχει!

Η συνταγή που ακολουθεί είναι όπως θα διαβάσετε πανεύκολη, γίνεται ταχύτατα ενώ ταυτόχρονα είναι ιδιαίτερα γευστική, σπάζοντας τη μονοτονία των τυπικών ελληνικών πιάτων της εβδομάδας! Είναι μια pesto φτιαγμένη με τα σπαράγγια μας που θα συνοδέψει τα χωρίς γλουτένη μακαρόνια μας. Η pesto αναφέρεται σε μια μορφή “αλοιφής”, είναι μια σάλτσα σχετικά πηχτή, που προκύπτει μέσω της πολτοποίησης, του “χτυπήματος” διαφόρων υλικών (ιταλικής προέλευσης φυσικά, από το ρήμα pestare).

Tη Νiama την γνώριζα ως brand, τα ζυμαρικά της (όλα ελεύθερα γλουτένης, συντηρητικών και γενετικά τροποποιημένων οργανισμών) ενώ τα είχα δει πολλές φορές στο διαδίκτυο, δεν τα είχα πετύχει πουθενά για να τα επιλέξω. Από την στιγμή λοιπόν που βρέθηκαν μπροστά μου ήταν η ευκαιρία μου να τα δοκιμάσω και φυσικά να τα απολαύσω! Γρήγορος χρόνος βρασμού, αναλυτικές οδηγίες στο κουτί (δεν ξεχνάμε ότι μιλάμε για gluten free pasta που αποζητούν πάντα μια ιδιαίτερη φροντίδα), όμορφη συσκευασία, παρασκευασμένα στην Ελλάδα από ποιοτικές πρώτες ύλες, εύγευστα πραγματικά .. και η έκπληξη, φαγώθηκαν πολύ ευχάριστα ακόμη και την επομένη (για μια μικρή μεριδούλα μιλώ που μου έμεινε).

Χρόνος προετοιμασίας:

5′ για να ετοιμάσουμε τα σπαράγγια

Χρόνος μαγειρέματος :

ο αναγραφόμενος χρόνος βρασμού των ζυμαρικών σας (εγώ τα βγάζω 1 λεπτό νωρίτερα καθώς τα περνάω και από το τηγάνι για λίγο
3-4‘ ο χρόνος βρασμού για το κάτω μέρος των βλαστών των σπαραγγιών
2-3′ για το σοτάρισμα των κορυφών των βλαστών

Τα υλικά μας :

• 1 πακέτο πενάκι της Niama / ή όποιο άλλο ζυμαρικό χωρίς γλουτένη σας βρίσκεται σπίτι
  
• ένα ματσάκι φρέσκια σπαράγγια
  
• μια χούφτα φύλλα βασιλικού (προαιρετικά – η pesto σας μπορεί να βγει και χωρίς καθόλου βασιλικό)
  
• 1 σκελίδα σκόρδο
• γύρω στο 1/4 της κούπας ελαιόλαδο
• τριμμένη παρμεζάνα, εναλλακτικά “φλούδες”
  
• καβουρντισμένο κουκουνάρι (ή αν τυχόν δεν έχω, χρησιμοποιώ απλά σπασμένα καρύδια ή άλλους ξηρούς καρπούς)
• λίγο στυμμένο λεμόνι
• αλάτι, πιπέρι

Ξεκινάμε με αλατισμένο νερό σε δύο κατσαρόλες μία για τις πένες μας και μία για τα σπαράγγια μας. Μέχρι να βράσει το νερό καθαρίζουμε τα σπαράγγια μας. Τα πλένουμε και κόβουμε 2-3 εκατοστά από το κάτω τους μέρος (MONO αν είναι πολύ σκληρό και χρειάζονται κόψιμο) ενώ με ένα peeler τα καθαρίζουμε επιφανειακά, πάλι στο κάτω τους κομμάτι μόνο – αν είναι πολύ λεπτά δεν χρειάζεται καν αυτό το βήμα. Τα κόβουμε σχεδόν στη μέση και τα χωρίζουμε. Μόλις βράσει το νερό ρίχνουμε το κάτω μέρος των βλαστών να μαλακώσουν για λίγα λεπτά. Ταυτόχρονα περνάμε για λίγα λεπτά τις κορυφές των βλαστών στο τηγάνι με λίγο λαδάκι, αλατοπιπερώνουμε και τις αφήνουμε στην άκρη για να τις προσθέσουμε στο τέλος στο πιάτο μας.

Χρησιμοποιώντας το μπλεντεράκι, χτυπάμε όλα μας τα υπόλοιπα υλικά (σκόρδο, κορμούς από τα σπαράγγια, 2 κουταλιές τριμμένη παρμεζάνα, φύλλα βασιλικού, λίγο κουκουνάρι, το χυμό λεμονιού) και λίγο λάδι. Μόλις πολτοποιηθούν τα υλικά μας και αρχίζει να παίρνει την επιθυμητή υφή η αλοιφή μας, προσθέτουμε το υπόλοιπο ελαιόλαδο σιγά σιγά όσο χρειάζεται έως ότου να η pesto μας να αποκτήσει μία υπέροχη κρεμώδη υφή!

Αλατοπιπερώνουμε και την ανακατεύουμε για 1 λεπτό στο τηγάνι με τα ζεστά ζυμαρικά μας (ρίχνουμε και λίγο από το βρασμένο μας νερό που έχουμε κρατήσει), σερβίρουμε, βάζουμε από πάνω τους “ανθούς”, φρεσκοτριμμένη παρμεζάνα ή φλούδες, το υπόλοιπο καβουρντισμένο κουκουνάρι και φυσικά μπόλικο φρεσκοαλεσμένο πιπέρι!

Έτοιμοι για το τελευταίο βήμα!

..φέρνουμε κοντά μας το μύλο πιπεριού, ανοίγουμε ένα δροσερό λευκό κρασί και
είμαστε έτοιμοι για την απόλαυση,
παρέα πάντα με τα αγαπημένα μας πρόσωπα!

Επιλέγουμε λοιπόν φρέσκα σπαράγγια εποχής, φτιάχνουμε γρήγορα μια ιδιαίτερη pesto!

• H τάρτα μου με σπαράγγια με την έτοιμη σφολιάτα ΜilleFoglie της Schar!

• Μια ακόμη αλλιώτικη pesto μου.. με avocado και pistachio! Μαγική…

_

Μια μέρα χωρίς γλουτένη στο Facebook
Μια μέρα χωρίς γλουτένη στο Instagram

Σπιτικά Gnocchi.. ένα project σαββατοκύριακου που είχε καρφωθεί στο μυαλό μου εδώ και 2-3 εβδομάδες, την περίοδο του εγκλεισμού μας. Η απόφαση να τα δοκιμάσω είχε παρθεί όμως για τα καλά, το χαλαρό σ/κ βρέθηκε και ήμουν έτοιμος,  αλλάζοντας μάλιστα την κλασική πατάτα, με την πολυλατρεμένη στην οικογένειά μας γλυκοπατάτα! Μελετώντας διάφορες εκδοχές που βρήκα στο διαδίκτυο, δεν πτοήθηκα από κάποια σχόλια που διάβασα για τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν αρκετοί με την ζύμη, καθώς κολλούσε αρκετά και ήθελε συχνά πρόσθετο αλεύρι. Ήμουν έτοιμος.. εδώ άλλα κι άλλα πιο δύσκολα έχουμε καταφέραμε!

Τα gnocchi μπορεί να τα θεωρούν πολλοί με την ευρύτερη έννοια ζυμαρικά αλλά επισήμως δεν νομίζω ότι θεωρούνται pasta. Έχουν και αυτά σίγουρα αλεύρι αλλά η πατάτα είναι ο κυρίαρχος παράγοντας. Στην Ιταλία συνήθως τα πιάτα τα κατηγοριοποιούν ανάλογα με το ρόλο τους στο γεύμα. Έτσι λοιπόν και τα νιόκι ανήκουν απλά στην κατηγορία των “primi” σε ένα τυπικό ιταλικό γεύμα, όπως τα ζυμαρικά και το ριζότο.

Σε αντίστοιχα χειροποίητα ζυμαρικά η πρώτη και μόνη μου επαφή ως τώρα στο σπίτι ήταν με τα σπιτικά λαζάνια μου, όπου χάριν υπερβολής μπορώ να πω ότι σχεδόν έκλαψα από συγκίνηση  όταν τα απόλαυσα για πρώτη φορά! Ξεκινάμε λοιπόν και με τα gnocchi μας, σίγουρα με υπομονή και φυσικά πάντα με αγάπη..

Χρόνος προετοιμασίας: 50-60 λεπτά ψήσιμο για τις γλυκοπατάτες
Χρόνος ετοιμασίας ζύμης-κοψίματος gnocchi: 45 λεπτά (ενδεικτικός χρόνος)
Χρόνος μαγειρέματος gnocchi: 2 λεπτά σε νερό που βράζει και 1-2 λεπτά στο τηγάνι με τη σάλτσα

Για τη ΖΥΜΗ για gnocchi θα χρειαστούμε ( οι συγκεκριμένες αναλογίες μου έβγαλαν 2 γεμάτα ταψιά με απλωμένα gnocchi – για την ακρίβεια 105 μετρημένα – όχι δεν τα μέτρησα απλά πολλαπλασίασα χα χα, σε μερίδες θα έλεγα 6-7 ανάλογα με αν είναι το πρώτο ή το κυρίως πιάτο σας, τι συνοδευτική σάλτσα έχετε ετοιμάσει κλπ.)

• 2 μεσαίες γλυκοπατάτες, οι δικές μου ήταν 850 γρ. (προ ψησίματος)
  
• 300-350* γρ. αλεύρι (χρησιμοποίησα 100 από φαγόπυρο και το υπόλοιπο για όλες τις χρήσεις) και επιπλέον αλεύρι για τον πάγκο και για το ρολάρισμα
  
• 1 μεγάλο αυγό
• 4-5 κουταλιές σούπας τριμμένη παρμεζάνα
  
• 1/2 και λίγο ακόμη κουταλάκι αλάτι

* Η ποσότητα από το αλεύρι που θα χρειαστείτε δεν είναι απόλυτη, εσείς θα υπολογίσετε ανάλογα και με την υγρασία που θα βγάλουν οι πατάτες σας και σε κάθε περίπτωση τόση ώστε να είναι αυτή η οποία θα σας δημιουργήσει μια ζύμη που μπορεί να δουλευτεί, χωρίς όμως να την παραγεμίσετε με αλεύρι, καθιστώντας την “βαριά”.

– Αρχικά ψήνουμε στο φούρνο τις γλυκοπατάτες μας, τις οποίες έχουμε τρυπήσει σε πολλά σημεία με ένα πιρούνι στους 200 βαθμούς για ένα 50-60 λεπτο, σίγουρα πάντως μέχρι να μαλακώσουν. (Εναλλακτικά, χρησιμοποιήστε το microwave σας, άλλα όταν όλα τα κάνουμε τόσο παραδοσιακά, δεν νομίζω πως ταιριάζει!).

– Τις αφήνουμε να κρυώσουν, τις ξεφλουδίζουμε και τις πολτοποιούμε πολύ καλά σε ένα μεγάλο μπολ. (Εγώ τις πατάτες τις έψησα από την προηγούμενη μέρα καθώς είχα ζεστό φούρνο και πολτοποιημένες τις άφησα σκεπασμένες στο ψυγείο)

– Προσθέτουμε και τα υπόλοιπα υλικά στο μπολ, για αρχή τα 200 γρ αλεύρι  (100 γ.ο.χ και 100 φαγόπυρο), αλάτι, αυγό, παρμεζάνα.

– Ξεκινάμε να τα ανακατεύουμε προσπαθώντας να δημιουργήσουμε τη ζύμη μας, στην αρχή με το πιρούνι και έπειτα με τα χέρια μας, προσθέτοντας σιγά σιγά και το υπόλοιπο αλεύρι. (Η ζύμη γενικά λόγω γλυκοπατάτας κολλάει και συνεχώς έχετε την αίσθηση ότι “ζητάει” και επιπλέον αλεύρι)

– Κάποια στιγμή που η ζύμη μας έχει πλησιάσει την επιθυμητή υφή, αλευρώνουμε τον πάγκο μας και την χωρίζουμε σε τέσσερα κομμάτια. Και αυτά τα κομμάτια ξανά στη μέση, έχοντας συνολικά πλέον μπροστά μας 8 κομμάτια.

– Πριν ξεκινήσουμε, έχουμε απλώσει σε 2 μεγάλα ταψιά λαδόκολλα την οποία έχουμε πασπαλίσει με λίγο αλεύρι.

– Παίρνουμε ένα κομμάτι κάθε φορά από τα 8 και το ανοίγουμε στον αλευρωμένο πάγκο με λίγο επιπλέον αλεύρι στα χέρια μας σε ένα μακρύ κορδόνι. Αν μας κολλάει προσθέτουμε ελάχιστο αλεύρι ακόμη (με προσοχή να μην μας βγούνε βαριά) και με μια σπάτουλα/κόφτη πίτσας κόβουμε κομμάτια μήκους γύρω στα 2 με 2,5 εκατοστά, ενώ με ένα πιρούνι δημιουργούμε τις γραμμές στην επιφάνειά τους, ραβδώσεις στις οποίες θα εισχωρήσει και η μυρωδάτη σάλτσα μας. Τα τοποθετούμε το ένα δίπλα στο άλλο στα ταψιά μας. (Δείτε και τις φωτογραφίες πιο κάτω)

Αυτό ήταν**! Η εικόνα τους σίγουρα δεν μπορεί να είναι ίδια με τα έτοιμα του εμπορίου. Μην περιμένετε να είναι όλα ομοιόμορφα, μην στεναχωριέστε αν δεν είναι όλα καλοσχηματισμένα. Απλά μην χολοσκάτε.. αυτή είναι η ομορφιά. Είναι όμως τα ολοδικά μας (το καθένα του μοναδικό και όμορφο) χειροποίητα χωρίς γλουτένη gnocchi γλυκοπατάτας.

** Εδώ λοιπόν θα γράψω ότι στα 1-2 πρώτα “κορδόνια” και κοψίματα σχεδόν αναφώνησα που έμπλεξα τώρα… δεν κάνω καλύτερα μια pizza ή ένα πεϊνιρλί που τα έχω και ευκολάκι! Σιγά σιγά όμως, βρήκα το ρυθμό μου και όσο περνούσε η ώρα τα κορδόνια έβγαιναν όλο και πιο χαλαρά και τα κοψίματα ολοκληρώθηκαν πολύ γρήγορα και εύκολα!

Εμείς μαγειρέψαμε την ποσότητα από τα νιόκι μόνο από το ένα ταψί, τα υπόλοιπα τα έβαλα με το ταψί στην κατάψυξη και μετά από λίγο αφού πάγωσαν σχετικά, τα έβαλα ελαφρώς αλευρωμένα σε σακουλάκι που κλείνει καλά για καταψύκτη για μια άλλη φορά.

Το τελικό στάδιο της  παραγωγής ξεκίνησε!

Η παραγωγή μόλις έχει ολοκληρωθεί!

Σε κάθε περίπτωση πάντως το τελικό αποτέλεσμα μας αποζημίωσε απόλυτα. Δεν μετανιώνω καθόλου για την όλη διαδικασία όσο κι αν σε κάποιους μπορεί να φανεί μπελαλίδικη και σίγουρα δεν ήταν και το πιο εύκολο. Όταν τα μαγείρεψα όμως, η γεύση τους, ειδικά με τη συνταγή που τα δοκιμάσαμε, ήταν πραγματικά μοναδική.

Για το μαγείρεμα τους λοιπόν τα δεδομένα είναι ακριβώς τα αντίθετα με την παρασκευή, μαγειρεύονται πάρα πολύ γρήγορα και εύκολα!

Έριξα λοιπόν τα νιόκι μας σε αλατισμένο νερό που βράζει, σε 1/2 με 1 λεπτό αυτά ανέβηκαν στην επιφάνεια του νερού, τα άφησα άλλο 1 με 1,5 λεπτό και τα έβγαλα με τρυπητή κουτάλα. Ταυτόχρονα είχα όλα τα υλικά έτοιμα για το “συνοδευτικό” τους, βούτυρο, φρεσκοκομμένο θυμάρι από το μπαλκόνι, σκόρδο πάρα πολύ λεπτοκομμένο (εναλλακτικά μια σκελίδα που αρωματίζει το βούτυρο και μετά το βγάζετε) και … κάποια από τα καλύτερα μανιτάρια που μπορεί να απολαύσει κανείς (γνώμη μου) τα μοναδικά shiitake (είχα ξεχωρίσει από την συσκευασία τα πιο μικρά και για αυτήν την φορά και μόνα τα άφησα ολόκληρα). Τα σόταρα για 2-3 λεπτά, έβγαλαν όλες τις μαγευτικές γήινες μυρωδιές τους, έριξα στο τηγάνι και τα νιόκι για άλλα 1 με 2 λεπτά όλα μαζί, να χρυσίσουν και να πάνε οι γεύσεις και τα αρώματα παντού και αυτό ήταν.

Το “έργο” μας ολοκληρωμένο!
Χειροποίητα χωρίς γλουτένη gnocchi, μανιτάρια shiitake, βούτυρο, σκόρδο, φρεσκοκομμένο θυμάρι, λίγη τριμμένη παρμεζάνα..
Δεν νομίζω ότι χρειάζονται επιπλέον λόγια. Ένα καλό κρασί όμως σίγουρα!
Καλή απόλαυση!

_

Μια μέρα χωρίς γλουτένη στο Facebook

Μια μέρα χωρίς γλουτένη στο Instagram

Τα λαζάνια ξεκάθαρα είναι από τα αγαπημένα μας φαγητά. Δε θα πω ψέμματα.. δεν τα ετοιμάζουμε πολύ συχνά, γύρω στις 1 με 2 φορές το εξάμηνο, προτιμάμε συνήθως πιο εύκολες και γρήγορες λύσεις σε ζυμαρικά. Ίσως γιατί του εμπορίου – τα δικά μας, είναι ακριβούτσικα και δεν τα βρίσκεις και εύκολα, ίσως γιατί είναι λίγο μπελαλίδικα, ίσως απλά γιατί μας φέρνουν και μια γλυκιά μελαγχολία.. θυμίζοντας μας την απόλαυσή τους, ίσως στο καλύτερο χωρίς γλουτένη πιάτο που έχω φάει ποτέ έξω, στο μαγικό Noglu στο Παρίσι, στα πρώτα χρόνια της διάγνωσής μου. Όποτε κι αν τα ετοιμάζουμε λοιπόν σπίτι (με έτοιμα φύλλα ζυμαρικού μέχρι τελευταία), επικρατεί ένας γευστικός οργασμός, μια περίεργη παράκρουση πείνας.. “πότε θα είναι έτοιμα μπαμπά?”, “αργούν πολύ ακόμη?“, “άντε ακόμη ρε Δάκη, πεθάναμε της πείνας” ορισμένες από τις κλασικές ατάκες που ακούγονται ανά δεκάλεπτο.. Όταν όμως βγει το ταψί, κοπούν τα κομμάτια και ξεκινήσει η ιεροτελεστία, όλα ξεχνιούνται.

Και όταν μάλιστα για πρώτη φορά τα λαζάνια μας δεν είναι τα έτοιμα της αγοράς, αλλά τα έχεις κάνει εσύ ο ίδιος μόνος σου, φτιάχνοντας με υπομονή τη ζύμη και ανοίγοντας ένα-ένα τα φύλλα.. Τότε η ικανοποίησή σου είναι διπλή (όσο και τα κομμάτια που θα φας χα χα)!

Κι όταν η κόρη σου στην πρώτη της μπουκιά σου λέει αβίαστα : “Μπαμπά δεν το πιστεύω πως τα κατάφερες και έβγαλες τέτοιο αριστούργημα!” .. μετά από αυτό δε νομίζω ότι μπορώ να πω κάτι άλλο!

Η συνταγή και όλες οι παρασκευές που απαιτούνται χωρίς να είναι κάτι το ιδιαίτερα δύσκολο, όλες θέλουν το χρόνο τους, την υπομονή μας και την αναμονή της ώρας του ψησίματος. Συνταγές στο διαδίκτυο μπορείτε να βρείτε πολλές και με διάφορες παραλλαγές, εγώ θα σας γράψω τι ακριβώς χρειάστηκα ακριβώς, ένα κυριακάτικο πρωινό για το αποτέλεσμα που βλέπετε στις φωτογραφίες μου. Στα δικά μας κυριακάτικα λαζάνια δεν κάνω μπεσαμέλ – την αντικαθιστώ γρήγορα και εύκολα αναμιγνύοντας απλά κρέμα και γάλα, γλιτώνοντας με αυτό τον τρόπο από μια ακόμη παρασκευή, ενώ κατά τη γνώμη μου έχουμε ένα τελικό πιάτο ένα κλικ πιο ελαφρύ. Ξεκινάμε με υπομονή και αγάπη πάντα..

Χρόνος προετοιμασίας-μαγειρέματος: 60-80 λεπτά
Χρόνος ψησίματος:  60-70 λεπτά (ενδεικτικός χρόνος, εξαρτάται και από το φούρνο σας)

Τα υλικά για ένα σχετικά μεγάλο πυρίμαχο σκεύος που έχουμε εμείς και χρησιμοποιούμε για τις au gratin παρασκευές μας (8 μερίδες):

• ΖΥΜΗ
• 450 γρ αλεύρι για όλες τις χρήσεις
  
• 4 μεσαία αυγά (για 3 ξεκίνησα, μου χρειάστηκε και τέταρτο)
  
• 2-3 κουταλιές λάδι
  
• 3-4 κουταλιές νερό
• 1 κοφτή κουταλιά αλάτι
  
• ΓΕΜΙΣΗ (κιμάς, σάλτσα τομάτας, τυριά, κρέμα και γάλα)
  
• 500 γρ κιμάς (εμείς χρησιμοποιούμε μοσχαρίσιο, μπορείτε να αντικαταστήσετε και ένα μέρος του και με χοιρινό)
• 1 μεγάλο κρεμμύδι
• 1 καρότο κομμένο σε μικρά κυβάκια
  
• μπαχαρικά της αρεσκείας σας για το μαγείρεμα του κιμά (στικ κανέλας, φύλλο δάφνης, αλάτι, πιπέρι)
• τοματοχυμός ή σπιτική, για τη σάλτσα τομάτας
  
• μπαχαρικά της αρεσκείας σας για τη σάλτσα (αποξηραμένο τριμμένο βασιλικό, λίγο θυμάρι, αλάτι, πιπέρι)
• 400-450 γρ τριμμένα τυριά (εμείς χρησιμοποιούμε 200 γρ μοτσαρέλα, 200 γρ γραβιέρα και λίγο παρμεζάνα)
• 200 ml παχιά κρέμα γάλακτος
• 300 ml γάλα
  

– Σε ένα μπολ κοσκινίζουμε το αλεύρι μας, ρίχνουμε την κοφτή κουταλιά αλάτι και ανακατεύουμε. Προσθέτουμε τα αυγά, το λάδι και ελάχιστο νερό και δουλεύουμε τη ζύμη μας αρκετά. Αν χρειαστεί προσθέστε ελάχιστο νεράκι ακόμη. Αφού καταφέρουμε – θέλει την τέχνη του, να φτιάξουμε τη ζύμη μας σε μπάλα, την καλύπτουμε με διαφάνεια και την αφήνουμε στο ψυγείο για ένα 40λεπτο.

– Βάζουμε αμέσως μπρος τον κιμά και την σάλτσα μας. Σοτάρουμε κρεμμύδι και καρότο σε λάδι, προσθέτουμε τον κιμά, τον ανακατεύουμε για λίγα λεπτά, προσθέτουμε και 4-5 κουταλιές σάλτσας, τα μπαχαρικά μας και νερό, καλύπτοντας τον. Σε χαμηλή θερμοκρασία τον άφησα να μαγειρευτεί ανακατεύοντας ενίοτε. Αλατίζουμε κανονικά.

– Αμέσως μετά ετοιμάζουμε και τη σάλτσα τομάτας με τα μπαχαρικά και τις μυρωδιές που επιθυμεί ο καθένας. Και εδώ αλατίζουμε κανονικά μην ξεχαστούμε.

– Στο σαραντάλεπτο με μια ώρα, βγάζουμε τη ζύμη από το ψυγείο και ξεκινάει η ουσία του φαγητού μας, τα φύλλα ζυμαρικών και το στήσιμο. Έχουμε φυσικά έτοιμο πλέον τον κιμά μας, τη σάλτσα και έχουμε τρίψει τα τυριά.

– Βουτυρώνουμε το σκεύος μας καλά και απλώνουμε αρχικά κάτω κάτω μια ελαφριά στρώση σάλτσα τομάτας. Με τη βοήθεια ενός πλάστη, λαδόκολλας και όσο επιπλέον αλεύρι απαιτείται, ανοίγουμε τα φύλλα μας, αφού πρώτα έχουμε μοιράσει τη ζύμη μας σε μικρότερα κομμάτια, κόβοντας σε σχετικά μακρόστενα σχήματα και φυσικά λεπτά. Δεν χρειάζεται σίγουρα άγχος και ζόρι.. και λίγο διαφορετικά, κακοκομμένα, ή διαφορετικού μεγέθους και να σας βγουν, δεν υπάρχει πρόβλημα. Θα καλυφθούν από σάλτσα, κιμά και τυριά και φυσικά την μπουκιά σας στο τέλος δεν θα την επηρεάσει στο ελάχιστο!

– Πάνω από τη σάλτσα ετοιμάζουμε τις στρώσεις μας, φέτες ζυμαρικού, κιμά με τα υγρά του, τριμμένα τυριά και λίγη σάλτσα. Δεν χρειάζεται να εφάπτονται ούτε να είναι εντελώς κολλητά τα φύλλα του ζυμαρικού το ένα με το άλλο.  Εγώ με τις δόσεις που σας έγραψα υπολόγισα να μου φτάσουν για 3 στρώσεις από τα πιο πάνω, καλύπτοντας με μια επιπλέον στρώση φύλλα λαζάνια(η 4η) από πάνω.

– Σε ένα μπολ ανακάτεψα βαριά κρέμα γάλακτος και γάλα και το περιέχυσα στο σκεύος μου, φροντίζοντας προσεχτικά να φτάσει μέχρι κάτω καλά καλύπτοντας τυχόν κενά. Πασπάλισα με λίγο παρμεζάνα και αυτό ήταν.

Το κεραμικό μας σκεύος μόλις βγήκε από το φούρνο! Τα λαζάνια μας είναι έτοιμα..
Η δύσκολη στιγμή της αναμονής του δεκάλεπτου μέχρι να κρυώσει ελαφρά για να κοπεί ξεκίνησε!

Αυτό ήταν.. ψήνουμε για 40-45 λεπτά στους 180 σκεπασμένο με αλουμινόχαρτο. Αμέσως μετά ανέβασα τον φούρνο στους 200, έβγαλα το αλουμινόχαρτο, πασπάλισα από πάνω με λίγη παρμεζάνα ακόμη, πέταξα και μικρά κομματάκια βούτυρο δεξιά αριστερά και στήθηκα μπροστά στο φούρνο. Άλλα 20 με 25 λεπτά μου πήρε να ρουφήξει τα υγρά του, να πάρει το υπέροχο γρατιναρισμένο χρώμα που βλέπετε από πάνω και να παρουσιαστεί μπροστά μας επιβλητικό, λαχταριστό, ένα κυριακάτικο φαγητό που κρύβει μέσα του όλη την αγάπη, την οικογενειακή θαλπωρή, τη χαρά της ημέρας, τις μυρωδιές, τα αρώματα και τις υφές, μια εικόνα που από μόνη της προκαλεί ξεχωριστά αισθήματα..
* Ξέχασα να το γράψω, να περιμένετε οπωσδήποτε να κάτσουν, να κρυώσουν λίγο πριν τα κόψετε.. το ξέρω από πρώτο χέρι είναι πολύ δύσκολο! Καλή σας επιτυχία και καλή όρεξη!

Δύο λέξεις μόνο..   Λαζάνια – απόλαυση!

_

Μια μέρα χωρίς γλουτένη στο Facebook
Μια μέρα χωρίς γλουτένη στο Instagram

Το να φτιάχνω την σπιτική μου χωρίς γλουτένη πίτσα με τις συγκεκριμένες αναλογίες, το συγκεκριμένο αλεύρι αλλά και συνταγή/τρόπο, πέρα από το γεγονός ότι αποτελεί μια πανεύκολη διαδικασία πλέον, μου δίνει μια πρωτόγνωρη ασφάλεια και αυτοπεποίθηση… Κερνώντας την ακόμη και σε μη κοιλιοκακικούς, τα σχόλια που θα δεχτώ είναι του τύπου “φιλαράκι τι ωραία πίτσα έχεις κάνει”, να μην μιλήσω βέβαια για την κόρη που θα πετάξει το συνηθισμένο πλέον “Μπαμπά πάλι τέλεια την έκανες!”

Το αλεύρι που χρησιμοποιώ είναι το υπέροχο Μείγμα Αρτοποιίας (Baking Mix) Χωρίς Γλουτένη από τους Μύλους Αγ. Γεωργίου – αυτό στην πράσινη συσκευασία και η συνταγή είναι η αναγραφόμενη στη συσκευασία, με μικρές όμως παραλλαγές! Για 2 στρογγυλά ταψάκια, θα χρησιμοποιήσετε 1,5 φορά τις αναλογίες της συνταγής της συσκευασίας και αυτή είναι που θα αναφέρω και πιο κάτω. ( *Σημείωση γύρω στα 150 γρ χρειάζεστε για ένα στρόγγυλο ταψί και 200 γρ για ένα μακρόστενο, για μια λεπτή “ιταλική” πίτσα, οπότε υπολογίζετε ανάλογα)

Άρα με 300γρ αλεύρι , 7-8 γρ μαγιά,  15 γρ ζάχαρη, 6 γρ αλάτι, 17 ml λάδι (2-3κουταλιές σούπας βάζω στο περίπου) και αντιστοίχως 300 ml χλιαρό νερό, θα βγάλετε δυο μέτριες στρόγγυλες χωρίς γλουτένη πίτσες που για εμάς, μια οικογένεια 3 ατόμων από τα οποία το ένα παιδί, είναι οριακά αρκετές χμμ..(έχω περιορίσει λίγο το βραδινό μου, για αυτό!!!)

Λοιπόν ξεκινάμε:

– Σε ένα μεγάλο μπολ ανακατεύουμε αλεύρι και αλάτι, κάνουμε μια λακκούβα και ρίχνουμε σχεδόν το 1/2 του χλιαρού νερού, τη ζάχαρη και την μαγιά μας περιμένοντας να ενεργοποιηθεί καλά, περίπου 15′
– Αμέσως μετά ρίχνουμε το υπόλοιπο νερό και λάδι, ανακατεύουμε καλά με πιρούνι και μετά ζυμώνουμε για 1 λεπτό με το χέρι μέσα στο μπολ, φέρνοντας το ζυμάρι μας σε μορφή μπάλας.

Η υφή του χωρίς γλουτένη ζυμαριού μας όπως φαίνεται στο βίντεο

– Ρίχνουμε λίγο λάδι από πάνω, λαδώνουμε με αυτό και τα τοιχώματα του μπολ μας, το σκεπάζουμε με διαφάνεια και το αφήνουμε σε προθερμασμένο στο φούρνο στους 50 βαθμούς, για 45′ (μπορείτε και στο 10λεπτο να κλείσετε το φούρνο και να το αφήσετε απλά με τη ζέστη του).
– Μόλις διπλασιαστεί σχεδόν η ζύμη την βγάζουμε από το φούρνο , την χωρίζουμε στα 2 και σε αλευρωμένο ταψάκι (ή βάζοντας λαδόκολλα από κάτω) με τα χέρια μας και με τη βοήθεια από λίγο αλεύρι την ανοίγουμε όμορφα, με την περιφέρεια ελαφριά διπλωμένη!
– Σκεπάζουμε τα ταψιά με λαδόκολλα και πετσέτα από πάνω ή με κάποιο άλλο ταψί και την αφήνουμε σκεπασμένη για άλλο ένα μισάωρο για μια δεύτερη διαδικασία φουσκώματος.
– Προς το τέλος του δεύτερου φουσκώματος, προθερμαίνουμε τον φούρνο μας στους 240 βαθμούς (προσωπικά προτιμώ τις αντιστάσεις πάνω-κάτω)
– Ψήνουμε για 10 λεπτά χωρίς υλικά στους 240, στην κάτω θέση – ακόμη και στον πάτο του φούρνου αν βολεύει το ταψάκι σας και άλλα 15 περίπου έχοντας βάλει πλέον από πάνω τη δική μας χειροποίητη σάλτσα τομάτας (ενίοτε τη σάλτσα τη βάζω και στο αρχικό ψήσιμο/οπωσδήποτε για εμάς να έχει εκτός των άλλων και αποξηραμένο βασιλικό) και τα υπόλοιπα υλικά (κομμένη σε φέτες λευκή μοτσαρέλα και καλό ζαμπόν η συγκεκριμένη πίτσα της φωτογραφίας που βλέπετε παρακάτω)
– Ο χρόνος ψησίματος εξαρτάται φυσικά από το φούρνο σας, οπότε προσαρμόστε τον ανάλογα, ψήνοντας ανάλογα για 2-3′ αν χρειαστεί, μέχρι φυσικά η πίτσα μας να πάρει το υπέροχο χρώμα που όλοι μας θέλουμε να δούμε στο τελικό αποτέλεσμα!

Για του λόγου το αληθές σας παραθέτω 4 φωτογραφίες από ενδιάμεσα σημεία :
1η Φωτογραφία – ζύμη έτοιμη σε μορφή μπάλας πριν την αφήσουμε να φουσκώσει
2η Φωτογραφία – ζύμη μετά από 45′ στο φούρνο, σχεδόν διπλασιασμένη σε όγκο
3η Φωτογραφία – χρησιμοποιώντας τη μισή ποσότητα ζύμης την ανοίγουμε σε στρόγγυλο ταψί
4η Φωτογραφία – μετά από το 10′ ψήσιμο, λίγο πριν προσθέσουμε υλικά

Και η πίτσα μας είναι έτοιμη πλέον!

Η ιστορία μιας πιατέλας με χειροποίητη χωρίς γλουτένη πίτσα, που μόλις έχει ακολουθήσει το δρόμο της απόλαυσης…

Άλλη μια gluten free pizza, σε στρόγγυλο ταψάκι και υπέροχο προκλητικό ψήσιμο!

Και άλλη μια “μαγική” πραγματικά gluten free pizza μου, με mozzarella και φύλλα βασιλικού!

Και μια προσπάθεια σε μακρόστενο ταψί, μόλις έχει κοπεί σε κομμάτια και έχουν προστεθεί φύλλα ρόκας!

– Πίτσα χωρίς μπίρα γίνεται??? Φυσικά και όχι, οπότε διαβάστε όλα όσα θέλετε να μάθετε και να δείτε για τις gluten free μπίρες στο αντίστοιχο άρθρο μου!

– Αν θελήσετε να δοκιμάσατε το υπέροχο αυτό gluten free baking mix και σε άλλες παρασκευές, μην αμελήσετε να φτιάξετε τις μοναδικές μου σουβλακόπιτες!

_

Μια μέρα χωρίς γλουτένη στο Facebook
Μια μέρα χωρίς γλουτένη στο Instagram

Η Bologna, η πρωτεύουσα της περιφέρειας Emilia-Romagna, μπορεί να χαρακτηριστεί ως μια κλασική ιταλική πόλη, γραφική με παραδοσιακά κτίσματα, παλάτια, σοκάκια και στοές (μιλάμε για ατελείωτες στοές), με ρυθμούς σαφώς πιο χαλαρούς από άλλες μεγαλουπόλεις αλλά συνάμα ζωντανή, όντας μια πολύβουη φοιτητούπολη.
Είναι μια πόλη με πολλά πρόσωπα, κάποια από τα οποία φανερώνονται χαρακτηριστικά και από τα τρία προσωνύμιά της. La rossa, με το χαρακτηριστικό βαθύ κόκκινο των σκεπών στην πόλη να απλώνει ένα μοναδικό χρώματινο πέπλο στην ατμόσφαιρα, σε αρμονία πάντως και με το κοινωνικοπολιτικό της υπόβαθρο με τις κομμουνιστικές καταβολές αλλά και την παρουσία της Ferrari να δεσπόζει στην ευρύτερη περιοχή. La dotta, με αναφορά στην μάθηση, στην παιδεία και φυσικά στο ξακουστό της πανεπιστήμιο. Και τέλος La grassa, δηλώνοντας ρητά, ίσως και σε σημείο υπερβολής (“η χοντρή”), μια πόλη που ζει και αναπνέει με την κουζίνα της, με το σήμα κατατεθέν τη γνωστή μακαρονάδα της, την υπέροχη ξακουστή μορταδέλα της και άλλα πόσα προϊόντα και πιάτα που οι Ιταλοί ξέρουν να φτιάχνουν καλύτερα από όλους στον κόσμο. Και σε αυτά εννοείται ότι ανήκουν και αυτά που μας ενδιαφέρουν, οι χωρίς γλουτένη μακαρονάδες, οι χειροποίητες πίτσες τους και φυσικά το μοναδικό τoυς gelato!

Στην Μπολόνια δεν είχα την χαρά να μείνω, πέρασα όμως από το ιστορικό της κέντρο, θαύμασα τους 2 επιβλητικούς πύργους της – ένας torre διαφορετικού ύψους σχεδόν ξεπροβάλει σε κάθε γωνιά, “φωτογράφησα” με την ματιά μου τη Basilica di San Petronio, όλα αυτά στο δρόμο μου για την υπέροχη Firenze πριν μερικά χρόνια. Πέρσι με αφορμή το ταξίδι μιας φίλης είχα ετοιμάσει μια λίστα καταστημάτων και έναν gluten free χάρτη, ενώ πριν ένα μήνα την επισκέφτηκε και ένα ακόμη φιλαράκι μου, οπότε ήρθε και το πλήρωμα του χρόνου να ανεβάσω ολοκληρωμένο το άρθρο μου.

Α day without gluten in Bologna – Map

Λίγο πιο έξω από το κέντρο το Aldina Gluten Free αποτελεί ένα must stop για εμάς που αποφεύγουμε την γλουτένη,  για μια παραδοσιάκη ιταλική piadina (δοκιμάστε την οπωσδήποτε), γλυκά και άλλες γρήγορες επιλογές για σνακ ή κάποιο ελαφρύ γεύμα.
Κεντρικά στην πόλη, βρίσκουμε το Ristorante La Capriata, ανοιχτό από τις 11 το πρωί μέχρι αργά το βράδυ, με ξεχωριστό gluten free menu και το σήμα της AIC (Italian Celiac Associtation) πρώτη μόστρα στη σελίδα τους.
Μια ανάσα απόσταση από την Basilica di San Petronio βρίσκουμε το PAN8, για να ξαποστάσετε με ένα panini με ψωμάκι senza glutine και antipasti εννοείται. Φωτογραφίες από τον “ταξιδιωτικό μου ανταποκριτή”, τον πολύ καλό φίλο μου το Γιάννη, που δεν άφησε στοά για στοά ανεξερεύνητη!

Για φρέσκα ζυμαρικά αλλά και πιάτα χωρίς γλουτένη κατευθυνόμαστε στην Osteria del Podesta δίπλα από την Piazza Maggiore, ενώ στο bistrot il caffe della corte σε συνεργασία με την AIC, απολαμβάνουμε έντονες ιταλικές μυρωδιές και γεύσεις!

Επιλογές χωρίς γλουτένη μπορούν βρεθούν στο Fiordaliso Bologna, στο Gessetto Ristorante μπορείτε να απολαύσετε ιταλική αυθεντική κουζίνα – ύστερα από αναφορά του θέματος μας, ενώ προσεγμένα πιάτα βρίσκουμε και στο Ristorante Cesoia. Αλλάζουμε περιβάλλον αν προτιμάμε κάτι σε αμερικάνικο στυλ με burgers, steaks κλπ στο America Graffiti.

Για πίτσα αυτά που έχω βρήκα στην αναζήτησή μου είναι σχετικά έξω από το κέντρο, νομίζω όμως ότι μια βολτούλα αξίζει ή σε ένα από τα τρία σημεία της ονομαστής Pizzeria Pantera Rosa, εναλλακτικά στην Pizzeria Papeo, στην Trattoria Vecchio Mercato , στο Master Beer , στο Ristorante Pepperoni ή σε όποιο άλλο εστιατόριο ανακαλύψετε στο διάβα σας – όλο και κάτι καινούργιο θα βρεθεί!

Το La Spiga Amica – Alimenti Freschi senza Glutine είναι ένα εργαστήριο/φούρνος/ζαχαροπλαστείο με φρέσκα δικά μας προϊόντα – προσοχή ανοιχτό μόνο Τετάρτη με Σάββατο.

Ιταλία χωρίς gelato και για εμάς δεν γίνεται ως γνωστόν! Η εμπειρία θα σας μείνει αξέχαστη στην ονομαστή gelateria Grom (all gelato and sorbet made by Grom is suitable for celiac consumption) την οποία φυσικά και επισκέφτηκα στο προηγούμενο ταξίδι μου στο Μιλάνο (δεν ξεχνιέται εύκολα αυτό το μαγικό χωνάκι – φωτογραφία μου από Grom στο Μιλάνο) ενώ άλλες επιλογές στο κέντρο αποτελούν και η gelateria Gianni ενώ λίγο πιο έξω υπάρχουν η Gelateria Al ZLE’ Gluten Free & Vegan και η Pasticceria Gelateria Igloo.

Τέλος από το KASI Gluten Free – gluten-free foods μπορείτε να προμηθευτείτε προϊόντα για το σπίτι σε πολύ μεγάλη ποικιλία.

Ετοιμαστείτε λοιπόν για ένα χαλαρό ταξιδάκι στην περιοχή της Emilia-Romagna, σε μια πόλη από τις πιο ονομαστές για παραδοσιακό ιταλικό φαγητό, με τιμές πολύ πιο προσιτές από τις πιο γνωστές ιταλικές πόλεις, φυσικά με τις επιλογές gluten free να είναι διάσπαρτες, προσθέτοντας άλλη μια κουκίδα χωρίς γλουτένη παραδείσου στον ευρωπαϊκό χάρτη.

Για την υπόλοιπη Ιταλία, προσωπικές εμπειρίες από ταξίδια μου, κριτικές και φωτογραφίες, λίστα με καταστήματα και χάρτες, στα αντίστοιχα links για τη Ρώμη, το Μιλάνο, τη Φλωρεντία, αλλά και τη Νάπολη.

_
Μια μέρα χωρίς γλουτένη στο Facebook

Oι gluten free επιλογές στην Ρώμη αλλά και γενικά στην Ιταλία είναι γνωστό ότι είναι πολλές… πάρα πολλές. Σε κάθε gelateria είναι πιθανόν να βρείτε gluten free επιλογές ενώ και αρκετά εστιατόρια και πιτσαρίες σερβίρουν senza glutine. Οι περισσότεροι για να μην γράψω όλοι, γνωρίζουν το θέμα μας και μπορούν να μας κατευθύνουν ανάλογα. Κάποιες από αυτές τις επιλογές προσπάθησα να τις μαζέψω και να τις παρουσιάσω παρακάτω. Δεν είναι οι μοναδικές και πιθανόν να υπάρχουν και κάποιες καλύτερες που μου έχουν ξεφύγει.

Σίγουρα όμως η παρακάτω λίστα και ο αντίστοιχος χάρτης αποτελούν μια καλή βάση για την οργάνωση του ταξιδιού σας ή έστω μια αφετηρία για νέες χωρίς γλουτένη αναζητήσεις στην “Αιώνια Πόλη”.

Καλοκαίρι-Φθινόπωρο 2018.

Ας δούμε λοιπόν κάποια από τα gluten free spots και που μπορείτε να τα βρείτε.

Α day without gluten in Rome – Map

Για το La Soffita Renovatio (κοντά στο Βατικανό) και το Alex Cafe (Via Veneto) που επισκεφτήκαμε στο ταξίδι μας πριν κάποια χρόνια μπορείτε να διαβάσετε παρακάτω αναλυτικά.

Voglia di Pizza από τα πιο ονομαστά gluten free ristorante, βρίσκουμε antipasto, pizza, pasta ακόμα και γλυκά!

Il Viaggio ιταλικό ristorante με δυνατό gluten free menu.

Mama Eat  gluten free street food, βαθιά gluten free συγκίνηση από όσους το έχουν επισκεφτεί στη περιοχή Τrastevere.

Mama Frites το δεύτερο κατάστημα Μama Eat στην Ρώμη, κοντά στο Βατικανό αυτό, πατάτες, πίτσα, λαζάνια κ.α. πολλά καλούδια.

Erudito μοναδικό Burger Bar 100% gluten free (δυστυχώς λιγο πιο έξω από το κέντρο).

Risotteria Melotti Για να αλλάξουμε και λίγο από pasta/pizza, πάμε για ένα παραδοσιακό ιταλικό ριζότο, φυσικά 100% χωρίς γλουτένη.

Pizza in Trevi gluten free pizza & άλλα, μετά από συννενόηση.

Pantharei tratoria, pizzeria δίπλα στο Pantheon.

Écru (raw food, art gallery, vino e cucina naturale) ιδιαίτερο μαγαζί για επιλογές πιο υγιεινές, raw και gluten free ταυτόχρονα.

Ristorante Melarancio, με διάφορες επιλογές για εμάς κοντά στην Piazza del Popolo.

Συνδυάζοντας το street food αλλά και το πιο κυριλέ ristorante, μας υποδέχεται σε δύο χώρους το Μy-Αle με ειδικό laboratorio di produzione artigianale di prodotti ‘senza glutine’.

Ciao Checca για ποιοτικό, “σπιτικό” streed food αλλά slow, όπως είναι και το σλόγκαν τους!

Συνδυάζοντας ένα ποτάκι με ιταλική κουζίνα ( Servizio per Celiaci AiC) στην pub Cuccagna.

Για κάτι έτοιμο και γρήγορο κοντά στο Βατικανό  A gogo – Gluten Free.

Σε bakery-ζαχαροπλαστεία..

Στάση οπωσδήποτε και στο Pandali, έναν gluten free φούρνος, με πολλά καλούδια για να δοκιμάσεις αλλά και take away ελαφριά γεύματα κοντά στο Πάνθεον.

Κεντρικά κοντά στο termini είναι και η La pasticciera ένα μικρό εργαστήριο με αρτοσκευάσματα και δημιουργίες senza glutine.

Στην περιοχή του Βατικανό μπορείτε να απολαύσετε στο Le altre farine del mulino εκτός από είδη φούρνου/ζαχαροπλαστείου, πρωϊνό, σάντουιτς, αλλά και κλασικό ιταλικό aperitivo!

Sans de ble gluten free φούρνος, pasticceria δυστυχώς λίγο πιο έξω (αν τυχόν σας βγάλει προς τα εκεί ο δρόμος σας).

Για παγωτάκι..

Σούπερ gelato στα αλυσίδα Grom, με πολλά σημεία πώλησης και στη Ρώμη , 100% φυσικά χωρίς πρόσθετα χημικά, κατάλληλα σύμφωνα και με την σελίδα τους για celiacs. (Πρόσφατα τα απόλαυσα και στο Μιλάνο – οπωσδήποτε χωνάκι).

Άλλη μια επιλογή σε παγωτά η Gelateria Cinque.

Ξεχωριστή επιλογή “la prima pasticceria crudista del mondo” η Grezzo Raw Chocolate , γλυκά και παγωτά βασισμένα στη raw chocolate!

Tέλος μια ακόμη εντυπωσιακή αλυσίδα με παγωτά και όχι μόνο, που μας εξυπηρετεί σίγουρα είναι η Gelateria Fata Morgana.

Επιλογές σε παγωτά gluten free μπορούν να βρεθούν και σε πολλές άλλες “τζελατερίες”!

.. φυσικά ακόμα και τα McDonalds έχουν gluten free επιλογές!

Ακολουθούν οι εμπειρίες μου από το πολύ μακρινό πλέον 2011.

Το 2011 πραγματοποίησα ένα από τα πρώτα μου ταξίδια όντας διαγνωσμένος με κοιλιοκάκη. Η επιλογή της πόλης ήταν η πανέμορφη Ρώμη για μια γρήγορη απόδραση, σε μια χώρα που πραγματικά ένας κοιλιοκακικός νιώθει ότι μπορεί να βγει έξω να φάει και να απολαύσει το γεύμα του ξέγνοιαστος.

Τα ξενοδοχείο που μείναμε ήταν το Hotel Alexandra (στάση barberini, via Veneto) και επιλέχθηκε από τη γνωστή gluten free λίστα (glutenfreehotelsguide.com) .

Στο πρωινό μου εκτός από τον κλασικό μπουφέ με προμήθευαν με ένα μπολ κορνφλέικς, ένα πακετάκι με φρυγανιές και σοκολατένια μπισκότα. Όλα ήταν μια χαρά χωρίς να είναι και κάτι ιδιαίτερο προφανώς.

Σε ότι αφορά στα εστιατόρια, επισκέφτηκα το γνωστό La Soffita Renovatio (Piazza del Risorgimento, 46, στην πλατεία μπροστά από το Βατικανό) όπου τιμήσαμε δεόντως (με ακολούθησε στα gluten free και η γυναίκα μου) gluten free pizza αλλά και pasta και μια φοβερή μους όπως και ένα τιραμισού. Δεν αφήσαμε ψίχουλο. Χωρίς να είναι σούπερ τέλεια, το εστιατόριο για gluten free ήταν άκρως ικανοποιητικό/ευχάριστο.

Επιπλέον, επισκεφτήκαμε το εστιατόριο Alex Café-restaurant (ίδιας διεύθυνσης με το ξενοδοχείο που μέναμε, είχαμε και 10% έκπτωση) σε διπλανό χώρο πάνω στη via Veneto. Η arrabiata που τσάκισα ήταν πολύ καλή αλλά ακόμη καλύτερο ήταν το κρασί από την Τοσκάνη που βαρούσε κατακέφαλα! Το γλυκό βέβαια που έφαγα μετά μου θύμισε αρκετά το κατεψυγμένο του ikea αλλά δεν βαριέσαι…

Εκτός από αυτά τα δύο, είχα σημειώσει και 5-6 ακόμη σε διάφορες περιοχές από διάφορα ταξιδιωτικά gluten free blogs, αλλά απλώς δε βόλεψε να τα τιμήσω. Σαλάτες, φρούτα, παγωτά(πολλά παγωτά!) και κλασικά ξηρά τροφή αποτέλεσαν φυσικά και αυτά μέρος του προγράμματος.

Για την υπόλοιπη Ιταλία, προσωπικές εμπειρίες από ταξίδια μου, κριτικές και φωτογραφίες, λίστα με καταστήματα και χάρτες, στα αντίστοιχα links για το Μιλάνο, τη Φλωρεντία, αλλά και τη Νάπολη.

_

Μια μέρα χωρίς γλουτένη στο Facebook

Καθώς λοιπόν φτάναμε απόγευμα Bergamo, αποφασίσαμε τελικά να μείνουμε ένα βράδυ και εκεί για να περπατήσουμε την πόλη, να νιώσουμε το σφυγμό της και να εξερευνήσουμε την Citta Alta… Δεν κλείσαμε κλασικό ξενοδοχείο αλλά ένα πολύ όμορφο οργανωμένο B&B (μέσω booking) σε μια μεγάλη μονοκατοικία με αυλή, αρκετά οικονομικό, με super βαθμολογία στο tripadvisor, που την άξιζε φυσικά για το τεράστιο δωμάτιο αλλά και μπάνιο του, την καθαριότητα του (άστραφτε κυριολεκτικά) αλλά κυρίως την γενικότερη ατμόσφαιρα που απόπνεε! To βράδυ που μείναμε ήμασταν οι μόνοι σε μια μονοκατοικία με 4 τεράστια δωμάτια, ένα χώρο κοινόχρηστο για πρωινό και την αυλή του περιμετρικά! Με όλα αυτά περίμενα και ένα σουπερ gluten free πρωινό καθώς το διαφήμιζαν ως δυνατότητα επιλογής. Δυστυχώς, ενώ σε ποσότητα ήταν υπεραρκετά πέρα από τα κλασικά αυγά, φρούτα, γιαούρτια, κασέρια κλπ δεν είχε κάτι σε φρέσκο χωρίς γλουτένη αρτοσκεύασμα, ενώ αντιθέτως πρέπει να είχε πάνω από 6-7 διαφορετικά προϊόντα schar ( δημητριακά, διάφορα κεικ, κράκερ, μπισκότα κλπ). Καλά ήταν και αυτά, το ταξίδι μας μόλις είχε ξεκινήσει!

Για φαγητό στο Bergamo είχα σταμπάρει από πριν το πολύ γνωστό για τις gluten free επιλογές το Ristorante Byron. Όντως οι επιλογές του σε ένα ξεχωριστό senza glutine menu, μας ζόρισαν αρκετά… καταλήξαμε τελικά σε ένα τέλεια ψημένο ζουμερό burger – με ψωμάκι εννοείται και μια εναλλακτική πίτσα με σολομό, μια κλασική σαλάτα verde και φυσικά μια Perroni χωρίς γλουτένη. Το γλυκό ολοκλήρωσε το γεύμα μας υπέροχα, με ένα σοκολατένιο cake συνοδευόμενο από παγωτό και σαντιγί. Τιμές ενδεικτικά για να έχετε μια εικόνα οι πίτσες από 8-12€, τα burger 10-14€, η μπύρα γύρω στα 5€ και το γλυκό ακριβούτσικο για το μέγεθός του 7€ αν δεν κάνω λάθος. Τον αποκλειστικά χωρίς γλουτένη φούρνο ψηλά στην Citta Alta δεν τον επισκεφτήκαμε τελικά, ενώ φυσικά προϊόντα συσκευασμένα gluten free βρίσκαμε παντού ακόμη και σε ένα καφέ που κάτσαμε.

Για το Μιλάνο οι επιλογές μας σε φαγητό ήταν υπεραρκετές όπως είχα σημειώσει από πριν στον χάρτη, ο χρόνος μας λίγος και αυτά που θέλαμε να δούμε στην πόλη επιεικώς.. αρκετά. Ο δρόμος, η βόλτα και οι μυρωδιές(χα χα!) μας οδήγησαν τελικά μία από τις μέρες στο Peperino. Εγγυημένη επιλογή για όλους μας, συμφώνα με τα πολλά reviews που είχα βρει από πριν, κινηθήκαμε πιο κλασικά εκεί (και ελαφριά να προσθέσω, το περπάτημα θα συνεχιζόταν μέχρι τελικής πτώσης εξάλλου) με all time classic πίτσα μοτσαρέλλα – σάλτσα ντομάτας και μια μακαρονάδα ντομάτα-βασιλικό. Υπέροχη ζύμη, πραγματικά ιταλική, απόλαυση μοναδική, βάζει κάτω άνετα οποιαδήποτε πίτσα με γλουτένη που είχα φάει Π.Κ.(προ κοιλιοκάκης), ενώ και το  spaghetti δεν καταλαβαίνεις με τίποτα ότι είναι gluten free. Μπύρα κλασικά, ιταλική επιλογή Perroni senza glutine! Οι τιμές καλές, στα 7-11 οι πίτσες, εκεί γύρω και τα μακαρόνια! 

Άλλο ένα μαγαζί που δεν γινόταν απλά να μας ξεφύγει ήταν το GluFree  (Forno senza glutine). Επισκεφτήκαμε το μαγαζί λίγο πάνω από την Porta Romana, μετά μάθαμε ότι το άλλο κατάστημά τους που είναι στην Porta Ticinese είναι και πιο μεγάλο αλλά και σερβίρει επιπλέον κρέπες και σπαγγέτι (γκρρρρ!).  Παράπονο δεν έχω όμως κανένα- ντροπή θα ήτανε! Μπαίνοντας στο μαγαζί και μετά το αρχική τρομακτική (με την καλή έννοια) εικόνα από το πλήθος των φρέσκων προϊόντων (από ψωμιά διαφόρων ειδών, γλυκά, αλμυρά, μέχρι ψυγείο με καμιά εικοσαριά διαφορετικές τούρτες – σοκ πραγματικό!) έρχονται τα δύσκολα… Τι να πρωτοδιαλέξεις? Να μην τα πολυλογώ έφαγα-δοκίμασα-μοιράστηκα με την Αυγή πάνω από 15 διαφορετικές μικρές ή μεγάλες, γλυκές και αλμυρές παρασκευές τους! Α, δεν το κρύβω.. ήπια φυσικά και μια San Miguel gluten free (κρατήθηκα- είχε 5 διαφορετικές μάρκες να διαλέξω)! Οι φωτογραφίες μιλάνε μόνες τους. Τιμές πολύ φυσιολογικές 2,5 έως 3 άντε κάποια 4€ τα μεγάλα κομμάτια αλμυρές-γλυκές επιλογές, γύρω στο 1 ευρώ τα μικρά γλυκάκια κλπ. Εννοείται φυσικά ότι ψώνισα και για το πρωινό της επόμενης μέρας. Πολύ ευχάριστη έκπληξη ότι μου κέρασαν ένα αξιόλογο σε μέγεθος πακετάκι από φρέσκες ξεροψημένες φρυγανιές!

Ιταλία χωρίς aperitivo δεν γίνεται! Έτσι στο χάρτη ήταν σταμπαρισμένο το υπέροχο Bistrò σε μια όμορφη γειτονιά του Μιλάνο. Το aperitivo (κλασική τιμή όπως και στα περισσότερα μαγαζιά 10€) εκτός από το κοκτέιλ που περιλαμβάνει – aperol spritz διαλέξαμε, σε «γενναίο» ποτήρι να τονίσω, είχε ένα ανοιχτό μπουφέ, ολόκληρος senza glutine με 4-5 διαφορετικές πίτσες σε μικρά τετράγωνα κομμάτια, διάφορα snacks και ένα πιατάκι με λίγα τυριά-αλλαντικά για τον καθένα που στο σερβίρανε οι ίδιοι (στις πίτσες το στοπ το έβαζες εσύ μόνος σου!). Θέλαμε να δοκιμάσουμε και άλλα πιάτα του μαγαζιού για αυτό πήραμε ένα πιάτο σπιτικά λαζάνια, και ένα club με κοτόπουλο και άλλα πολλά και διάφορα μέσα … Super όλα, τιμές λίγο τσιμπημένες για την ποσότητα τους απλά.

Μιλάνο χωρίς και κάτι λίγο από ψώνια δεν γίνεται, οπότε κινηθήκαμε σε πιο προσιτά καταστήματα (το κέντρο απλά δεν ακουμπιέται) πηγαίνοντας ένα πρωινό στο il centro στο Arese. Στο ισόγειο μπορείτε να βρείτε παγωτά χωρίς γλουτένη (το λατρεμένο σήμα παντού στον κατάλογό τους) από μια gelaterie με σισιλιάνικες γεύσεις Stecco Natura, ενώ για φαγητό κινηθήκαμε εντελώς ιταλικά με την επιλογή του Da30polenta. Στον κατάλογό τους από έξω αναφέρουν ότι όλα τα πιάτα τους είναι χωρίς γλουτένη με το σήμα του εκεί συλλόγου κοιλιοκάκης πρώτη μόστρα όπως βλέπετε και στις φωτό.  Διαλέξαμε ένα εναλλακτικό burger και ένα τοστ με το ρόλο του ψωμιού να το παίζει μια ιδιαίτερη παρασκευή με polenta. Ακολούθησε και ένα γλυκό με pistacchio (στα ιταλικά με 2 c παρακαλώ)! Δίπλα ακριβώς υπάρχουν και ασιατικές επιλογές στο μαγαζί Roll Eat με σήμανση στα δικά μας επιτρεπόμενα.

Για gelato υπήρχαν 2 επιλογές που είχα από σημειώσει στο χάρτη, η ξακουστή Venchi και η gelateria Grom. Μπαίνοντας λοιπόν σε ένα Venchi δυστυχώς έμεινα με την όρεξη.. ενώ μας ενημέρωσε ο υπάλληλος  ότι οι πιο πολλές γεύσεις είναι gluten free, λόγω ώρας δεν είχε κάποια κλειστή παρτίδα για να μου βάλει κάποια γεύση και για τα υπόλοιπα τα ανοιχτά δεν μπορούσε να εγγυηθεί για τυχόν επιμόλυνση. Τίμιος και σωστός! Θα μπορούσα να πάρω κάποια σοκολάτα αλλά το ιταλικό gelato δεν συγκρίνεται με τίποτα, οπότε η πορεία μου προς τον επιθυμητό στόχο θα συνεχιζόταν αέναα! Η Αυγή πάντως ενθουσιάστηκε από τις γεύσεις που δοκίμασε.

Εγώ πήρα την εκδίκησή μου 10 λεπτά πιο μετά στο Grom. Tα πάντα όλα χωρίς γλουτένη και φυσικά με εκπληκτικό χωνάκι, που πρώτα έμπαινε σε λιωμένη σοκολάτα από το πάνω μέρος του, μετά σε ξηρούς καρπούς που κολλούσαν στην σοκολάτα και από πάνω έμπαιναν οι γεύσεις… Δεν υπάρχουν λόγια. Κόλαση γευστική!

Επιλογές φαγητού σίγουρα υπάρχουν και πολλές άλλες, αρκετές από τις πιο γνωστές τις είχα καταγράψει στο προηγούμενό μου άρθρο. Σε s/m βρήκαμε φυσικά και πολλά προϊόντα για καθημερινά σνακ. Για το ίδιο το Μιλάνο δεν θα γράψω τίποτε, παρά μόνο να προτείνω κάτι διαφορετικό (ειδικά αν είστε φαν της μοντέρνας τέχνης) το πραγματικά εκπληκτικό αρχιτεκτονικά Fondazione Prada, με τα μοναδικά installation στο Torre και το κινηματογραφικό μπαράκι Βar Luce στον ίδιο χώρο, σχεδιασμένο μαγικά από τον ίδιο τον Wes Anderson. Νιώθεις σα να αποτελείς και εσύ μέλος του καστ, του σκηνικού μιας ταινίας του! Last but not least, έχοντας την τύχη και την χαρά να έχουμε στην παρέα μας την τελευταία μέρα του ταξιδιού μας τη φίλη Λένα, που κατοικεί κάποια χρόνια εκεί πλέον, ύστερα λοιπόν από δική της προτροπή απολαύσαμε το τελευταίο βράδυ μας στο Μιλάνο, το ποτάκι μας στην περιοχή λίγο πιο πάνω από την περιοχή της Βrera και κάτω από την Porta Garibaldi, στα πεζούλια έξω από το Chinese Βox. Ατελείωτη περαντζάδα, κόσμος, κουβεντούλα, «κοινωνικός σχολιασμός» και το τελευταίο τσούγκρισμα. Grazie Λένα! Arrivederci Milano!

Για την αναλυτική λίστα με τα μαγαζιά χωρίς γλουτένη στο Μιλάνο που είχα καταγράψει, τον χάρτη αλλά και όλα τα σημαντικά links επισκεφτείτε το αντίστοιχο πρώτο άρθρο μου.

_

Μια μέρα χωρίς γλουτένη στο Facebook
Μια μέρα χωρίς γλουτένη στο Instagram

Μιλάνο. Το οικονομικό κέντρο του ιταλικού βορά, η πρωτεύουσα της Λομβαρδίας, η καρδιά της ιταλικής μόδας, με τις απαστράπτουσες βιτρίνες, την επιβλητική Piazza Duomo, το εντυπωσιακό νεοκλασικό κτίσμα της Galleria Vittorio Emanuele II, τα all-time-classic απογευματινά ιταλικά aperitivo! Δεν μπορεί να συγκριθεί κατά την γνώμη με την μαγεία της “Αιώνιας πόλης”, ή την γοητευτική, παραμυθένια Φλωρεντία, αλλά για μας που τα ταξίδια αποτελούν ετήσιο στόχο και όνειρο, το Μιλάνο ως ένας πιθανός προορισμός, κοντινός, εύκολα προσβάσιμος και σίγουρα οικονομικός (σε ό,τι έχει να κάνει τουλάχιστον με τα αεροπορικά εισιτήρια) δεν θα μπορούσε να λείψει ως μια επιλογή για ένα διήμερο/τριήμερο city break.

Φωτογραφικά κλικς από τη βόλτα μας στην πόλη.

Το Μιλάνο λοιπόν το επισκεφτήκαμε πριν 7 χρόνια και έτυχε να είναι και το τελευταίο “ανέμελο” ταξίδι μου στο εξωτερικό.. αυτό χωρίς την αγωνία/προετοιμασία/οργάνωση που απαιτεί με αυστηρότητα η “φίλη μας” πλέον η κοιλιοκάκη. Το Μιλάνο καλώς εχόντων των πραγμάτων θα το επισκεφτούμε ξανά σε λίγους μήνες, οπότε πλέον απαιτείται και η από πριν προετοιμασία μας. Όπως έχω γράψει και στα άρθρα μου για την Νάπολη, την Φλωρεντία και την Ρώμη αλλά και όπως γνωρίζουν όλοι όσοι έχουν επισκεφτεί την Ιταλία, κάθε πόλη είναι και ένας διαφορετικός παράδεισος κοιλιοκακικού, με εντυπωσιακά μέρη από εντελώς 100% senza glutine μαγαζιά, μέχρι πιστοποιημένα ristorante από τον εκεί σύλλογο που σερβίρουν και πιάτα χωρίς γλουτένη, επιλογές για παγωτό πιθανά σε κάθε gelateria κ.ο.κ.  

Προσπάθησα να βγάλω ένα short list από επιλογές το οποίο μπορείτε να βρείτε παρακάτω. Φυσικά μετά το ταξίδι θα ακολουθήσει αναλυτικό update με επιμέρους κριτικές και σχόλια!

* Update*
Αναλυτικά για τις εμπειρίες μου από το ταξίδι μου στα τέλη Ιούνιου 2018
επισκεφτείτε το αντίστοιχο άρθρο milano-part-2!

Α day without gluten in Milano – Map

Από τα πιο εντυπωσιακά gluten free μαγαζιά που έχω δει – προς το παρόν σε φωτογραφίες μόνο, σε κάποιους μήνες και από κοντά (συναγωνίζεται με κάποια που επισκέφτηκα στο Παρίσι!) το GluFree (Forno senza glutine), ένας 100% senza glutine φούρνος – ζαχαροπλαστείο – delicatessen – ένας gluten free παράδεισος θα έλεγα με μια λέξη, σε δύο πλέον σημεία στο Μιλάνο, στο ευρύτερο κέντρο και τα δύο. Με αλμυρές και γλυκές επιλογές που πραγματικά σε κάνουν να ζορίζεσαι να πιστέψεις ότι υπάρχουν σε ένα μαγαζί απολύτως gluten free (από τις 8 το πρωί μέχρι στις 7:30 το απόγευμα, εκτός Κυριακής). Με άνετο χώρο για να κάτσεις, να πιεις τον καφέ σου και να ξαποστάσεις απολαμβάνοντας μέχρι τελικής πτώσης…

Άλλη μια pacticceria 100% senza glutine το PÀN PER ME Gluten Free Bakery (Δευτέρα με Σάββατο 8πμ με 7μμ και Κυριακή 9πμ με 6μμ), γλυκές και αλμυρές επιλογές, αρτοσκευάσματα, πίτσες, μπισκότα, ψωμιά, ο κατάλογος είναι ατελείωτος! Βοnus, έξτρα περιποίηση τις Κυριακές με επιλογή από 4 διαφορετικά brunch χωρίς γλουτένη!

* ..και εκεί που είμαι έτοιμος να κλείσω το άρθρο, λέω εντάξει, αρκετές είναι αυτές οι επιλογές που βρήκα, ανακαλύπτω και το Via dalla spiga Milano με τα δύο gluten free μαργαριτάρια του, το Bistro Cafe Restaurant για φαγητό, απεριτίβο κλπ και τον αντίστοιχο φούρνο – Bottega τους με τα εκπληκτικά καλούδια!

Οι εικόνες από τις σελίδες τους και τα λόγια τους από το επίσημο site τους που παραθέτω σε ελεύθερη μετάφραση νομίζω ότι φτάνουν:

Με εξέπληξαν οι κοινωνικές επιπτώσεις του κόσμου των τροφικών δυσανεξιών, τα προβλήματα που αυτές οι ανάγκες δημιουργούν στις σχέσεις μας με τους άλλους… Για έναν εραστή τροφίμων και μαγειρέματος κάθε μορφή περιορισμού είναι ένα είδος «διάκρισης»!… Η δυσκολία δεν είναι να αρχίσουμε … Η δυσκολία είναι να σταματήσουμε!

Το Peperino (Cucina Napoletana, Pizzeria) είναι ένα μαγαζί  για το οποίο δεν χρειάζεται να γράψει κάποιος κοιλιοκακικός κάτι. Αρκεί να ρίξει μια ματιά στο ειδικό menu του. Σταματώ εκεί!

Το Joia νομίζω είναι μια άλλη κατηγορία μαγαζί, να το πω καλύτερα είναι μια κατηγορία μόνο του. Αν είσαι της φαν της vegan δημιουργικής κουζίνας, με πιάτα υψηλής αισθητικής αυτό είναι το μέρος σου. Τιμές υψηλές στην πλειοψηφία τους, για πιο “παλέψιμο” menu υπάρχει και το il bistrot del joia (η πιο οικονομική εκδοχή του joia).

Στην porta ticinese, πολύ κοντά σε ένα από τα δύο GluFree που ανέφερα πιο πάνω υπάρχει το Βebop, ristorante, με ένα πλούσιο και ταυτόχρονα ποιοτικό μενού χωρίς γλουτένη. Δηλώστε το απλά με το που καθίσετε και η εξυπηρέτηση είναι δεδομένη.

Άλλη μια επιλογή είναι το Le Specialità ένα vero ristorante και μια vera pizzeria όπως δηλώνουν, με αυθεντικές ιταλικές πίτσες και άλλες επιλογές, εξυπηρέτηση ύστερα από ενημέρωσή τους.

Ristorante-pizzeria στο πιστοποιημένο Cook Window.

Για παραδοσιακό ριζότο στην Τaverna Guyot.

Υπέροχα Arepas χωρίς γλουτένη δεν απολαμβάνουμε μόνο στο Los Loros, αλλά και στο Μιλάνο! Ristorante Venezuelano λοιπόν και Αrepa’z, η επιλογή μας.

Οπωσδήποτε επίσκεψη και στο γνωστό και από την Ρώμη Mama Eat (Molto più che Gluten Free!) – μόλις αυτό ανοίξει βέβαια, πολύ σύντομα σύμφωνα με τη σελίδα τους, για pizza και πολλά άλλα ιταλικά πιάτα gluten free.

Καταστήματα, σούπερ μάρκετ, βιολογικά κλπ σίγουρα θα βρεθούν στην βόλτα σας αλλά αξίζει η αναφορά και στο Bontà Senza Limiti. Μαγαζί αποκλειστικά για αγορά προϊόντων χωρίς γλουτένη, για κοιλιοκακικούς (Alimenti per celiaci) σχετικά κοντά στο κέντρο.

Για gelato επιλογή σίγουρη είναι η γνωστή αλυσίδα Grom, με πολλά σημεία πώλησης και στο Μιλάνο (δείτε τα διάφορα μέρη στη σελίδα τους, αλλά και στο χάρτη που έχω φτιάξει), 100% φυσικά χωρίς πρόσθετα χημικά, κατάλληλα σύμφωνα και με την σελίδα τους και για κοιλιοκακικούς. Ενημερώνουμε, επιλέγουμε από τις επιτρεπόμενες γεύσεις και όλα είναι τέλεια!

Επιλογές σε παγωτά senza glutine σίγουρα μπορούν να βρεθούν και σε άλλες τζελατερίες, προσωπικά έχω εξυπηρετηθεί σε αρκετά μαγαζιά και πόλεις της Ιταλίας!

Πιστοποιημένα εστιατόρια και μαγαζιά που εξυπηρετούν χωρίς γλουτένη μπορείτε να ανακαλύψετε αρκετά στη βόλτα σας. Ανοιχτά τα μάτια σας για senza glutine λοιπόν ή για την σήμανση certificati AIC (Associazione Italiana Celiachia) από τον αντίστοιχο σύλλογο Κοιλιοκάκης στη Ιταλία.

Οι αντιθέσεις της πόλης μέσα από δύο φωτογραφίες μου.

Αν οι πτήσεις σας είναι για Bergamo και τελικά αποφασίσετε να διαθέσετε μια μέρα για να βολτάρετε στην Citta Alta της, μπορείτε να επιλέξετε για φαγητό:

– το ονομαστό Ristorante Pizzeria Byron με εξειδίκευση σύμφωνα με τη σελίδα τους σε περιπτώσεις δυσανεξιών και σούπερ gluten free ζύμη πίτσας,

– για κάτι πιο καλό σε ποιότητα/ατμόσφαιρα (κρεατικά κ.α) στην Citta Alta, γνώστες του θέματος La Tana Ristorante,

– ενώ για ψωμιά, προϊόντα φούρνου, γλυκά κ.α. στο αποκλειστικά senza glutine Ιl fresco senza glutine (δυστυχώς σχετικά πιο μακριά από το κέντρο),

– για γρήγορη οικονομική λύση μια απλή σχετικά τρατορία κοντά στο σιδηροδρομικό σταθμό το Charlot Βergamο (στη Via Andrea Fantoni, 4) και

– κλασικά gelato στην γνωστή αλυσίδα Grom (με ένα υποκατάστημα στην Viale Papa Giovanni XXIII, 60)

Για όσους μαζί με το Μιλάνο συνδυάσουν και ένα ταξιδάκι στο Como υποψήφια gluten free spots με μια πολύ γρήγορη αναζήτηση (σίγουρα θα βρείτε και αρκετά άλλα)

– το Ristorante in centro με πολλές gluten free επιλογές όπως pizza, lasagne κ.α.

– το ristorante Osteria L’ Angolo del Silenzio με ειδικό menu per celiaci

– η L’Antica Trattoria με αρκετές επιλογές, γνώστες του θέματος και

– στο Bellagio με επιλογές σε pasta και πίτσα senza glutine το La fontana Βellagio.

Για το αν θα περάσει καλά κάποιος καλά στο Μιλάνο δεν νομίζω να τίθεται θέμα συζήτησης, το που θα πρωτοπρολάβει να φάει και να απολαύσει χωρίς γλουτένη λιχουδιές σίγουρα αποτελεί ένα μεγάλο ζήτημα…

Αναλυτικά για τις εμπειρίες μου από το ταξίδι μου στα τέλη  Ιούνιου 2018 επισκεφτείτε το αντίστοιχο άρθρο milano-part-2!

_

Μια μέρα χωρίς γλουτένη στο Facebook
Μια μέρα χωρίς γλουτένη στο Instagram