Εσύ ετοίμασες για τη δική σου “Σκάρλετ”, για την/τον όποιο καλό σου σύντροφο, τη συγκεκριμένη μακαρονάδα? 

Εμπνευσμένος από την ταινία του 2014 “Chef” και το βραδινό πιάτο που ετοιμάζει ο Jon Favreau στην Scarlett Johansson (δείτε τη σκηνή στο τέλος του άρθρου), δεν γινόταν να μου ξεφύγει το συγκεκριμένο πιάτο. Εδώ και χρόνια λοιπόν, από την στιγμή που πλέον τα GF pasta μας είναι αξιοπρεπέστατα σε γεύση και υφή, ετοιμάζω σε τακτά χρονικά διαστήματα την υπέροχη αυτή μακαρονάδα!  Pasta ή πιο συγκεκριμένα Spaghetti Aglio e Olio. 

Σκόρδο & λάδι… Τόσο απλά, άντε βάλε και λίγο καυτερή πιπεριά, λίγο μαϊντανό και λεμόνι. Ένα πιάτο που παρά την απλότητα των υλικών του, προσφέρει ένταση, γεύση με πικάντικες νότες και δεδομένη απόλαυση. Καθώς λοιπόν πολύ πρόσφατα την γευτήκαμε και απολαύσαμε με την ψυχή μας, είπα να την γράψω σε 2,3 λογάκια μπας και σας πείσω να την δοκιμάσετε και εσείς!

Χρόνος προετοιμασίας/μαγειρέματος :

Ο αναγραφόμενος χρόνος βρασμού των ζυμαρικών σας, βγάζοντας τα 1-2 λεπτά νωρίτερα και τελειώνοντάς τα στο τηγάνι.

Τα υλικά μας, φυσικά για 2 άτομα:

• 1 πακέτο 250 gr senza glutine linguine ή κάποιο άλλο spaghetti χωρίς γλουτένη που έχετε σπίτι σας
  
• 4-6 σκελίδες σκόρδο (το αφήνω στη διακριτική ευχέρειά σας)
• 1 με 2 κ.γλ. καυτερό μπούκοβο ή ψιλοκομμένη αποξηραμένη καυτερή πιπεριά (και εδώ εξαρτάται από τα γούστα και τις “αντοχές” του καθενός μπορείτε να βάλετε μισό-μισό με γλυκό μπούκοβο αν δεν το αντέχετε)
• 5-6 κ.σ. ελαιόλαδο
• 2-3 κ.σ. μαϊντανό ψιλοκομμένο (χωρίς χοντρά κοτσάνια)
  
• λίγο χυμό στυμμένου λεμονιού
• αλάτι, πιπέρι 
• προαιρετικά, τριμμένη παρμεζάνα στο πιάτο σας

Σε σωστά αλατισμένο νερό που βράζει ρίχνουμε τα σπαγγέτι/λιγκουίνι μας.

Ψιλοκόβετε το μαϊντανό. Κόβετε επίσης σε λεπτές φετούλες τις σκελίδες του σκόρδου και την αποξηραμένη καυτή πιπεριά (εκτός αν έχετε έτοιμο μπούκοβο).

Σε μεγάλο τηγάνι, το οποίο θα σας χρειαστεί για το τελείωμα των σπαγγέτι, ζεσταίνετε για λίγα λεπτά σε μέτρια φωτιά το λάδι και προσθέτετε τις φετούλες από το σκόρδο και το μπούκοβο ( ή ψιλοκομμένη καυτή πιπεριά). Ο στόχος είναι το λάδι να “ρουφήξει” αρώματα, γεύσεις και ένταση από τα 2 αυτά υλικά! Δε θέλουμε να τα κάψουμε, να μαυρίσει και βγάλει πίκρα το σκόρδο, οπότε να έχετε το μυαλό σας στην ένταση του ματιού και στο ανακάτεμα!

Όταν ο χρόνος βρασμού των σπαγγέτι πλησιάζει, βγάλτε τη κατσαρόλα από το μάτι 1-2 λεπτά σίγουρα πιο νωρίς να κρατάνε λίγο, σουρώστε τα κρατώντας και λίγο από το νερό βρασμού.

Ρίξτε τα στο τηγάνι για 1 λεπτό με το αρωματισμένο λάδι σε μέτρια προς χαμηλή ένταση, ανακατέψτε να πάει το λάδι παντού, προσθέστε λίγο επιπλέον νερό βρασμού αν νομίζετε ότι χρειάζεται επιπλέον υγρά.

Βγάλτε το τηγάνι από το μάτι, ρίξτε τον ψιλοκομμένο μαϊντανό, στύψτε από πάνω λίγο λεμόνι. Ένα τελευταίο ανακάτεμα και…

Έτοιμοι για το τελευταίο βήμα!

..ανοίγουμε ένα καλό λευκό κρασί, σερβίρουμε 2 ποτήρια,
τρίβουμε επιπλέον φρέσκο πιπέρι,
και προσφέρουμε το πιάτο στον/στην καλό/ή μας!

Δε θα σας άφηνα έτσι… έχω και τη σκηνή για όσους δεν έχουν δει την ταινία, με τον Jon Favreau να ετοιμάζει Pasta Aglio e Olio για την Scarlett Johansson στην χαριτωμένη και σίγουρα ευχάριστη να παρακολουθήσεις ταινία “Chef” . Σχεδόν… θα την μυρίσετε και θα την γευτείτε μέσα από τη σκηνή αυτή!

Αν ενδιαφέρεστε για 2 υπέροχα pasta πιάτα, δοκιμάστε και τα παρακάτω:

• H μοναδική μακαρονάδα μου με pesto σπαράγγια!

• Μια ακόμη αλλιώτικη pesto μου.. με avocado και pistachio! Μαγική…

_

Μια μέρα χωρίς γλουτένη στο Facebook
Μια μέρα χωρίς γλουτένη στο Instagram

Από πέρσι τέτοιο καιρό είχα να την ετοιμάσω τη συγκεκριμένη μακαρονάδα. Καθώς λοιπόν πολύ πρόσφατα την απόλαυσα με την ψυχή μου με ένα υπέροχο, μαγικό gluten free spaghetti (όπως βλέπετε και στις φωτογραφίες), ήταν λοιπόν καιρός να θυμηθούμε την ιδιαίτερο αυτή pesto !

Αν σας αρέσουν τα σπαράγγια, απλά δοκιμάστε την (*updated 25-5-2021 με spaghetti και 2 νέες φωτογραφίες)

Την αγάπη μου για τα σπαράγγια τα τελευταία χρόνια την έχω εκφράσει ξανά, με την απόλαυσή τους να ποικίλει από ψητά στο φούρνο ραντισμένα με λαδάκι ή με κάποιο ιταλικό αλλαντικό τριγύρω τους, σοταρισμένα στο τηγάνι με ελάχιστο λάδι ως συνοδευτικό κάποιου κρέατος ή κάποιου ριζότο και φυσικά πάρα πολύ συχνά ως συνοδεία της ομελέτας μας. Έχοντας φτάσει λοιπόν ξανά η εποχή τους, ήρθε και η ώρα της αναζήτησης για μια διαφορετική συνταγή.

Η αλήθεια είναι ότι τα σπαράγγια δεν αποτελούσαν τυχαία αγαπημένη λιχουδιά και χρήσιμη τροφή από τα αρχαία χρόνια. Με το πλήθος των βιταμινών τους, των μετάλλων και των ιχνοστοιχείων τους, με την έντονη αντιφλεγμονώδη δράση αλλά και την ουσιαστική συμβολή τους στην καλή εντερική υγεία, αποτελούν ένα πραγματικό θησαυρό! Αν συνδυάσουμε τώρα όλα τα παραπάνω με την νοστιμιά που βγάζουν μαγειρεμένα, η επιλογή τους σε κάποιο πιάτο μόνο θετικά μπορεί να έχει!

Η συνταγή που ακολουθεί είναι όπως θα διαβάσετε πανεύκολη, γίνεται ταχύτατα ενώ ταυτόχρονα είναι ιδιαίτερα γευστική, σπάζοντας τη μονοτονία των τυπικών ελληνικών πιάτων της εβδομάδας! Είναι μια pesto φτιαγμένη με τα σπαράγγια μας που θα συνοδέψει τα χωρίς γλουτένη μακαρόνια μας. Η pesto αναφέρεται σε μια μορφή “αλοιφής”, είναι μια σάλτσα σχετικά πηχτή, που προκύπτει μέσω της πολτοποίησης, του “χτυπήματος” διαφόρων υλικών (ιταλικής προέλευσης φυσικά, από το ρήμα pestare).

Tη Νiama την γνώριζα ως brand, τα ζυμαρικά της (όλα ελεύθερα γλουτένης, συντηρητικών και γενετικά τροποποιημένων οργανισμών) ενώ τα είχα δει πολλές φορές στο διαδίκτυο, δεν τα είχα πετύχει πουθενά για να τα επιλέξω. Από την στιγμή λοιπόν που βρέθηκαν μπροστά μου ήταν η ευκαιρία μου να τα δοκιμάσω και φυσικά να τα απολαύσω! Γρήγορος χρόνος βρασμού, αναλυτικές οδηγίες στο κουτί (δεν ξεχνάμε ότι μιλάμε για gluten free pasta που αποζητούν πάντα μια ιδιαίτερη φροντίδα), όμορφη συσκευασία, παρασκευασμένα στην Ελλάδα από ποιοτικές πρώτες ύλες, εύγευστα πραγματικά .. και η έκπληξη, φαγώθηκαν πολύ ευχάριστα ακόμη και την επομένη (για μια μικρή μεριδούλα μιλώ που μου έμεινε).

Χρόνος προετοιμασίας:

5′ για να ετοιμάσουμε τα σπαράγγια

Χρόνος μαγειρέματος :

ο αναγραφόμενος χρόνος βρασμού των ζυμαρικών σας (εγώ τα βγάζω 1 λεπτό νωρίτερα καθώς τα περνάω και από το τηγάνι για λίγο
3-4‘ ο χρόνος βρασμού για το κάτω μέρος των βλαστών των σπαραγγιών
2-3′ για το σοτάρισμα των κορυφών των βλαστών

Τα υλικά μας :

• 1 πακέτο πενάκι της Niama / ή όποιο άλλο ζυμαρικό χωρίς γλουτένη σας βρίσκεται σπίτι
  
• ένα ματσάκι φρέσκια σπαράγγια
  
• μια χούφτα φύλλα βασιλικού (προαιρετικά – η pesto σας μπορεί να βγει και χωρίς καθόλου βασιλικό)
  
• 1 σκελίδα σκόρδο
• γύρω στο 1/4 της κούπας ελαιόλαδο
• τριμμένη παρμεζάνα, εναλλακτικά “φλούδες”
  
• καβουρντισμένο κουκουνάρι (ή αν τυχόν δεν έχω, χρησιμοποιώ απλά σπασμένα καρύδια ή άλλους ξηρούς καρπούς)
• λίγο στυμμένο λεμόνι
• αλάτι, πιπέρι

Ξεκινάμε με αλατισμένο νερό σε δύο κατσαρόλες μία για τις πένες μας και μία για τα σπαράγγια μας. Μέχρι να βράσει το νερό καθαρίζουμε τα σπαράγγια μας. Τα πλένουμε και κόβουμε 2-3 εκατοστά από το κάτω τους μέρος (MONO αν είναι πολύ σκληρό και χρειάζονται κόψιμο) ενώ με ένα peeler τα καθαρίζουμε επιφανειακά, πάλι στο κάτω τους κομμάτι μόνο – αν είναι πολύ λεπτά δεν χρειάζεται καν αυτό το βήμα. Τα κόβουμε σχεδόν στη μέση και τα χωρίζουμε. Μόλις βράσει το νερό ρίχνουμε το κάτω μέρος των βλαστών να μαλακώσουν για λίγα λεπτά. Ταυτόχρονα περνάμε για λίγα λεπτά τις κορυφές των βλαστών στο τηγάνι με λίγο λαδάκι, αλατοπιπερώνουμε και τις αφήνουμε στην άκρη για να τις προσθέσουμε στο τέλος στο πιάτο μας.

Χρησιμοποιώντας το μπλεντεράκι, χτυπάμε όλα μας τα υπόλοιπα υλικά (σκόρδο, κορμούς από τα σπαράγγια, 2 κουταλιές τριμμένη παρμεζάνα, φύλλα βασιλικού, λίγο κουκουνάρι, το χυμό λεμονιού) και λίγο λάδι. Μόλις πολτοποιηθούν τα υλικά μας και αρχίζει να παίρνει την επιθυμητή υφή η αλοιφή μας, προσθέτουμε το υπόλοιπο ελαιόλαδο σιγά σιγά όσο χρειάζεται έως ότου να η pesto μας να αποκτήσει μία υπέροχη κρεμώδη υφή!

Αλατοπιπερώνουμε και την ανακατεύουμε για 1 λεπτό στο τηγάνι με τα ζεστά ζυμαρικά μας (ρίχνουμε και λίγο από το βρασμένο μας νερό που έχουμε κρατήσει), σερβίρουμε, βάζουμε από πάνω τους “ανθούς”, φρεσκοτριμμένη παρμεζάνα ή φλούδες, το υπόλοιπο καβουρντισμένο κουκουνάρι και φυσικά μπόλικο φρεσκοαλεσμένο πιπέρι!

Έτοιμοι για το τελευταίο βήμα!

..φέρνουμε κοντά μας το μύλο πιπεριού, ανοίγουμε ένα δροσερό λευκό κρασί και
είμαστε έτοιμοι για την απόλαυση,
παρέα πάντα με τα αγαπημένα μας πρόσωπα!

Επιλέγουμε λοιπόν φρέσκα σπαράγγια εποχής, φτιάχνουμε γρήγορα μια ιδιαίτερη pesto!

• H τάρτα μου με σπαράγγια με την έτοιμη σφολιάτα ΜilleFoglie της Schar!

• Μια ακόμη αλλιώτικη pesto μου.. με avocado και pistachio! Μαγική…

_

Μια μέρα χωρίς γλουτένη στο Facebook
Μια μέρα χωρίς γλουτένη στο Instagram

Σπιτικά Gnocchi.. ένα project σαββατοκύριακου που είχε καρφωθεί στο μυαλό μου εδώ και 2-3 εβδομάδες, την περίοδο του εγκλεισμού μας. Η απόφαση να τα δοκιμάσω είχε παρθεί όμως για τα καλά, το χαλαρό σ/κ βρέθηκε και ήμουν έτοιμος,  αλλάζοντας μάλιστα την κλασική πατάτα, με την πολυλατρεμένη στην οικογένειά μας γλυκοπατάτα! Μελετώντας διάφορες εκδοχές που βρήκα στο διαδίκτυο, δεν πτοήθηκα από κάποια σχόλια που διάβασα για τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν αρκετοί με την ζύμη, καθώς κολλούσε αρκετά και ήθελε συχνά πρόσθετο αλεύρι. Ήμουν έτοιμος.. εδώ άλλα κι άλλα πιο δύσκολα έχουμε καταφέραμε!

Τα gnocchi μπορεί να τα θεωρούν πολλοί με την ευρύτερη έννοια ζυμαρικά αλλά επισήμως δεν νομίζω ότι θεωρούνται pasta. Έχουν και αυτά σίγουρα αλεύρι αλλά η πατάτα είναι ο κυρίαρχος παράγοντας. Στην Ιταλία συνήθως τα πιάτα τα κατηγοριοποιούν ανάλογα με το ρόλο τους στο γεύμα. Έτσι λοιπόν και τα νιόκι ανήκουν απλά στην κατηγορία των “primi” σε ένα τυπικό ιταλικό γεύμα, όπως τα ζυμαρικά και το ριζότο.

Σε αντίστοιχα χειροποίητα ζυμαρικά η πρώτη και μόνη μου επαφή ως τώρα στο σπίτι ήταν με τα σπιτικά λαζάνια μου, όπου χάριν υπερβολής μπορώ να πω ότι σχεδόν έκλαψα από συγκίνηση  όταν τα απόλαυσα για πρώτη φορά! Ξεκινάμε λοιπόν και με τα gnocchi μας, σίγουρα με υπομονή και φυσικά πάντα με αγάπη..

Χρόνος προετοιμασίας: 50-60 λεπτά ψήσιμο για τις γλυκοπατάτες
Χρόνος ετοιμασίας ζύμης-κοψίματος gnocchi: 45 λεπτά (ενδεικτικός χρόνος)
Χρόνος μαγειρέματος gnocchi: 2 λεπτά σε νερό που βράζει και 1-2 λεπτά στο τηγάνι με τη σάλτσα

Για τη ΖΥΜΗ για gnocchi θα χρειαστούμε ( οι συγκεκριμένες αναλογίες μου έβγαλαν 2 γεμάτα ταψιά με απλωμένα gnocchi – για την ακρίβεια 105 μετρημένα – όχι δεν τα μέτρησα απλά πολλαπλασίασα χα χα, σε μερίδες θα έλεγα 6-7 ανάλογα με αν είναι το πρώτο ή το κυρίως πιάτο σας, τι συνοδευτική σάλτσα έχετε ετοιμάσει κλπ.)

• 2 μεσαίες γλυκοπατάτες, οι δικές μου ήταν 850 γρ. (προ ψησίματος)
  
• 300-350* γρ. αλεύρι (χρησιμοποίησα 100 από φαγόπυρο και το υπόλοιπο για όλες τις χρήσεις) και επιπλέον αλεύρι για τον πάγκο και για το ρολάρισμα
  
• 1 μεγάλο αυγό
• 4-5 κουταλιές σούπας τριμμένη παρμεζάνα
  
• 1/2 και λίγο ακόμη κουταλάκι αλάτι

* Η ποσότητα από το αλεύρι που θα χρειαστείτε δεν είναι απόλυτη, εσείς θα υπολογίσετε ανάλογα και με την υγρασία που θα βγάλουν οι πατάτες σας και σε κάθε περίπτωση τόση ώστε να είναι αυτή η οποία θα σας δημιουργήσει μια ζύμη που μπορεί να δουλευτεί, χωρίς όμως να την παραγεμίσετε με αλεύρι, καθιστώντας την “βαριά”.

– Αρχικά ψήνουμε στο φούρνο τις γλυκοπατάτες μας, τις οποίες έχουμε τρυπήσει σε πολλά σημεία με ένα πιρούνι στους 200 βαθμούς για ένα 50-60 λεπτο, σίγουρα πάντως μέχρι να μαλακώσουν. (Εναλλακτικά, χρησιμοποιήστε το microwave σας, άλλα όταν όλα τα κάνουμε τόσο παραδοσιακά, δεν νομίζω πως ταιριάζει!).

– Τις αφήνουμε να κρυώσουν, τις ξεφλουδίζουμε και τις πολτοποιούμε πολύ καλά σε ένα μεγάλο μπολ. (Εγώ τις πατάτες τις έψησα από την προηγούμενη μέρα καθώς είχα ζεστό φούρνο και πολτοποιημένες τις άφησα σκεπασμένες στο ψυγείο)

– Προσθέτουμε και τα υπόλοιπα υλικά στο μπολ, για αρχή τα 200 γρ αλεύρι  (100 γ.ο.χ και 100 φαγόπυρο), αλάτι, αυγό, παρμεζάνα.

– Ξεκινάμε να τα ανακατεύουμε προσπαθώντας να δημιουργήσουμε τη ζύμη μας, στην αρχή με το πιρούνι και έπειτα με τα χέρια μας, προσθέτοντας σιγά σιγά και το υπόλοιπο αλεύρι. (Η ζύμη γενικά λόγω γλυκοπατάτας κολλάει και συνεχώς έχετε την αίσθηση ότι “ζητάει” και επιπλέον αλεύρι)

– Κάποια στιγμή που η ζύμη μας έχει πλησιάσει την επιθυμητή υφή, αλευρώνουμε τον πάγκο μας και την χωρίζουμε σε τέσσερα κομμάτια. Και αυτά τα κομμάτια ξανά στη μέση, έχοντας συνολικά πλέον μπροστά μας 8 κομμάτια.

– Πριν ξεκινήσουμε, έχουμε απλώσει σε 2 μεγάλα ταψιά λαδόκολλα την οποία έχουμε πασπαλίσει με λίγο αλεύρι.

– Παίρνουμε ένα κομμάτι κάθε φορά από τα 8 και το ανοίγουμε στον αλευρωμένο πάγκο με λίγο επιπλέον αλεύρι στα χέρια μας σε ένα μακρύ κορδόνι. Αν μας κολλάει προσθέτουμε ελάχιστο αλεύρι ακόμη (με προσοχή να μην μας βγούνε βαριά) και με μια σπάτουλα/κόφτη πίτσας κόβουμε κομμάτια μήκους γύρω στα 2 με 2,5 εκατοστά, ενώ με ένα πιρούνι δημιουργούμε τις γραμμές στην επιφάνειά τους, ραβδώσεις στις οποίες θα εισχωρήσει και η μυρωδάτη σάλτσα μας. Τα τοποθετούμε το ένα δίπλα στο άλλο στα ταψιά μας. (Δείτε και τις φωτογραφίες πιο κάτω)

Αυτό ήταν**! Η εικόνα τους σίγουρα δεν μπορεί να είναι ίδια με τα έτοιμα του εμπορίου. Μην περιμένετε να είναι όλα ομοιόμορφα, μην στεναχωριέστε αν δεν είναι όλα καλοσχηματισμένα. Απλά μην χολοσκάτε.. αυτή είναι η ομορφιά. Είναι όμως τα ολοδικά μας (το καθένα του μοναδικό και όμορφο) χειροποίητα χωρίς γλουτένη gnocchi γλυκοπατάτας.

** Εδώ λοιπόν θα γράψω ότι στα 1-2 πρώτα “κορδόνια” και κοψίματα σχεδόν αναφώνησα που έμπλεξα τώρα… δεν κάνω καλύτερα μια pizza ή ένα πεϊνιρλί που τα έχω και ευκολάκι! Σιγά σιγά όμως, βρήκα το ρυθμό μου και όσο περνούσε η ώρα τα κορδόνια έβγαιναν όλο και πιο χαλαρά και τα κοψίματα ολοκληρώθηκαν πολύ γρήγορα και εύκολα!

Εμείς μαγειρέψαμε την ποσότητα από τα νιόκι μόνο από το ένα ταψί, τα υπόλοιπα τα έβαλα με το ταψί στην κατάψυξη και μετά από λίγο αφού πάγωσαν σχετικά, τα έβαλα ελαφρώς αλευρωμένα σε σακουλάκι που κλείνει καλά για καταψύκτη για μια άλλη φορά.

Το τελικό στάδιο της  παραγωγής ξεκίνησε!

Η παραγωγή μόλις έχει ολοκληρωθεί!

Σε κάθε περίπτωση πάντως το τελικό αποτέλεσμα μας αποζημίωσε απόλυτα. Δεν μετανιώνω καθόλου για την όλη διαδικασία όσο κι αν σε κάποιους μπορεί να φανεί μπελαλίδικη και σίγουρα δεν ήταν και το πιο εύκολο. Όταν τα μαγείρεψα όμως, η γεύση τους, ειδικά με τη συνταγή που τα δοκιμάσαμε, ήταν πραγματικά μοναδική.

Για το μαγείρεμα τους λοιπόν τα δεδομένα είναι ακριβώς τα αντίθετα με την παρασκευή, μαγειρεύονται πάρα πολύ γρήγορα και εύκολα!

Έριξα λοιπόν τα νιόκι μας σε αλατισμένο νερό που βράζει, σε 1/2 με 1 λεπτό αυτά ανέβηκαν στην επιφάνεια του νερού, τα άφησα άλλο 1 με 1,5 λεπτό και τα έβγαλα με τρυπητή κουτάλα. Ταυτόχρονα είχα όλα τα υλικά έτοιμα για το “συνοδευτικό” τους, βούτυρο, φρεσκοκομμένο θυμάρι από το μπαλκόνι, σκόρδο πάρα πολύ λεπτοκομμένο (εναλλακτικά μια σκελίδα που αρωματίζει το βούτυρο και μετά το βγάζετε) και … κάποια από τα καλύτερα μανιτάρια που μπορεί να απολαύσει κανείς (γνώμη μου) τα μοναδικά shiitake (είχα ξεχωρίσει από την συσκευασία τα πιο μικρά και για αυτήν την φορά και μόνα τα άφησα ολόκληρα). Τα σόταρα για 2-3 λεπτά, έβγαλαν όλες τις μαγευτικές γήινες μυρωδιές τους, έριξα στο τηγάνι και τα νιόκι για άλλα 1 με 2 λεπτά όλα μαζί, να χρυσίσουν και να πάνε οι γεύσεις και τα αρώματα παντού και αυτό ήταν.

Το “έργο” μας ολοκληρωμένο!
Χειροποίητα χωρίς γλουτένη gnocchi, μανιτάρια shiitake, βούτυρο, σκόρδο, φρεσκοκομμένο θυμάρι, λίγη τριμμένη παρμεζάνα..
Δεν νομίζω ότι χρειάζονται επιπλέον λόγια. Ένα καλό κρασί όμως σίγουρα!
Καλή απόλαυση!

_

Μια μέρα χωρίς γλουτένη στο Facebook

Μια μέρα χωρίς γλουτένη στο Instagram

Τα βήματα που ακολουθώ όπως έχω ξαναγράψει είτε κάνω κάποια αλμυρή είτε μια γλυκιά τάρτα είναι πάντα τα ίδια και για το τελικό αποτέλεσμα νιώθω πραγματικά χαρούμενος! Τη διαδικασία του Sabler (μετατροπή σε μορφή “άμμου”, το αλεύρι μαζί με τα κυβάκια βουτύρου) και του Fraiser (η διαδικασία για την τελική μορφή της ζύμης μέσα από την τεχνική του ανοίγματος της με το κάτω μέρος της παλάμης μας) την έχω γράψει αναλυτικά και στην συνταγή της Quiche Lorraine αλλά θα την ξαναβάλω και εδώ για να είναι όλα συγκεντρωμένα!

Ξεκινάμε με τα υλικά που χρειάζονται για μια ταρτιέρα 26 εκ.
Ζύμη
– 200 gr αλεύρι για όλες τις χρήσεις
– 100 gr βούτυρο σε κυβάκια,
– 1 αυγό
– 1/2 κουταλάκι αλάτι
– 1-2 κουταλιές νερό

Σάλτσα Ratatοuille (ενδεικτικά, μου περίσσεψε και λίγο σάλτσα)
– 1 κρεμμύδι ψιλοκομμένο
– μισή πιπεριά πορτοκαλί (δεν είχα και έβαλα πράσινη)
– μισή πιπεριά κόκκινη
– μισή πιπεριά κίτρινη
– 1 σκελίδα σκόρδο λιωμένο (αν δεν σας αρέσει πολύ, αφήστε το να βράσει με τη σάλτσα και μην το πολτοποιείτε, βγάλτε το στο τέλος)
– 2 τομάτες τριμμένες ή χυμό έτοιμο
– αποξηραμένο θυμάρι, δενδρολίβανο και βασιλικό (φυσικά μπορείτε να βάλετε φρέσκο)
– αλάτι, πιπέρι, ένα κουταλάκι ζάχαρη

Γέμισμα (ενδεικτικά)
– Λαχανικά σε ροδέλες : 1 κολοκύθι, 2-3 τομάτες, 1/2 με 1 μελιτζάνα και μανιτάρια (ιδανικά κίτρινο κολοκυθάκι)
– 100 γρ γραβιέρα τριμμένη
– 100 ml κρέμα γάλακτος
– 2 μεγάλα αυγά
– 2 με 3 κουταλιές τριμμένα τυριά (έβαλα 1 παρμεζάνα ανακατεμένη και μια τριμμένη σκληρή μοτσαρέλα)
– αλάτι, πιπέρι, λίγο μοσχοκάρυδο

Ξεκινάμε..

– Κόβουμε το βούτυρο σε μικρά κυβάκια και τα ρίχνουμε σε ένα μεγάλο μπολ στο οποίο έχουμε κοσκινίσει το αλεύρι μας μαζί με μια ιδέα αλάτι.
– Τρίβουμε με τις παλάμες των χεριών τα κομμάτια από το βούτυρο μαζί με το αλεύρι, δημιουργώντας μια τελική μορφή “άμμου”.
– Προσθέτουμε ένα αυγό, δουλεύουμε τη ζύμη μας και σιγά σιγά προσθέτουμε λίγο κρύο νερό (1-2 κουταλιές). Ρίχνουμε από πάνω επιπλέον 1-2 κουταλιές αλεύρι (συνήθως το “απαιτεί” η ζύμη μας) και κάνουμε μια μπαλίτσα ζύμης.
– Μεταφέρουμε τη ζύμη μας σε αλευρωμένο πάγκο, μαζεύοντας την με τη σπάτουλα ζύμης και την δουλεύουμε.
– Κόβουμε κομμάτια από τη ζύμη με τη σπάτουλα και τα πιέζουμε στον πάγκο, σπρώχνοντάς τα με το κάτω μέρος της παλάμης του χεριού μας, ανοίγοντάς τα. Επαναλαμβάνουμε τη διαδικασία, αρκετές φορές, έτσι ώστε να επέλθει η τελική ενσωμάτωση του βουτύρου στο αλεύρι μας, αποκτώντας μια ωραία υφή και καταλήγουμε μαζεύοντας τα όλα με  σε μια σχετικά σφιχτή αλλά εύπλαστη μπάλα ζύμης!
– Την καλύπτουμε με μεμβράνη και την αφήνουμε για 30 λεπτά στο ψυγείο.

– Ξεκινάμε την προετοιμασία των λαχανικών και της σάλτσας. Στην δική μου τάρτα και με τα υλικά που είχα στη διάθεσή μου, πήγα σε μια επιλογή μελιτζάνας, κλασικού κολοκυθιού, τομάτας και μανιταριών. Ιδανικά αντί για μανιτάρι χρησιμοποιούμε κίτρινο κολοκυθάκι.
– Ψιλοκόβουμε ένα κρεμμύδι και το ρίχνουμε στην κατσαρόλα με λαδάκι
– Τρίβουμε τις τομάτες, κόβουμε τις άκρες από τις μελιτζάνες, τα κολοκύθια και τις τομάτες που δεν μας βολεύουν για ροδέλες και τα ρίχνουμε και αυτά στην κατσαρόλα.
– Τα μαγειρεύουμε σε μέτρια προς χαμηλή φωτιά ανακατεύοντας ενίοτε μέχρι να μαλακώσουν γύρω στο μισάωρο
– Αμέσως μετά κόβουμε σε ροδέλες τα μανιτάρια, τις μελιτζάνες (αν είναι μεγάλες τις ροδέλες τις κόβουμε στη μέση), το κολοκυθάκι και τις τομάτες (προτιμάμε σφιχτές χωρίς πολλά υγρά). Τα αφήνουμε στην άκρη.
– Μόλις ετοιμαστεί η σάλτσα την αφήνουμε να κρυώσει και την λιώνουμε ή στο μπλεντεράκι ή με ραβδομπλέντερ

– Μόλις περάσει το μισάωρο βγάζουμε τη ζύμη από το ψυγείο και με τον πλάστη και ανάμεσα σε 2 χαρτιά ψησίματος ανοίγουμε τη ζύμη μας.
– Την τοποθετούμε πάνω στη ταρτιέρα, πιέζοντας την πολύ καλά προς τα κάτω για να εφάπτεται πολύ καλά, σηκώνοντας την σιγά σιγά περιμετρικά όσο χρειάζεται. Κόβουμε όσο ζύμη περισσεύει έξω από την ταρτιέρα μας.
– Την τρυπάμε στη βάση της με ένα πιρούνι, σε διάφορα σημεία.
– Πριν το ψήσιμο καλό θα ήταν να βάλουμε και βάρος πάνω στη ζύμη μας (χαρτί ψησίματος και από πάνω φασόλια ή ρύζι).
– Αν θέλουμε αλείφουμε με ένα πινέλο με χτυπημένο αυγό την άκρη της τάρτας για ωραίο χρώμα (το αυγό κρατήστε το για την γέμιση)
– Ψήνουμε στον προθερμασμένο φούρνο μας για 10 λεπτά με το βάρος και άλλα 5 χωρίς βάρος.

– Όσο ψήνεται η βάση ετοιμάζουμε τη γέμισή μας χτυπώντας τα αυγά μας και προσθέτοντας την κρέμα γάλακτος, αλάτι, πιπέρι και λίγο μοσχοκάρυδο. Προσθέτουμε και την τριμμένη γραβιέρα.
– Μόλις περάσει το 15′, βγάζουμε τη βάση μας από το φούρνο, απλώνουμε μια στρώση από τη σάλτσα ratatouille μας και από πάνω το μίγμα κρέμα-αυγά-γραβιέρα.
– Από πάνω είναι η ώρα να ζωγραφίσουμε!

– Προσεχτικά ετοιμάζουμε τετράδες από τα λαχανικά μας κάνοντας ένα εξωτερικό κύκλο όπως βλέπετε και στην φώτο. Κάνουμε και ένα δεύτερο εσωτερικό κύκλο και συμπληρώνουμε το τυχόν κενό στο κέντρο. Ραντίζουμε με λάδι, αλατοπιπερώνουμε ελαφριά, ρίχνουμε και επιπλέον μυρωδικά (θυμάρι και βασιλικό) και σκεπάζουμε με αλουμινόχαρτο.

– Ψήνουμε στο μεσαίο ράφι στους 180 για 40 με 45 λεπτά περίπου, βγάζουμε το αλουμινόχαρτο και πασπαλίζουμε με 2,3 κουταλιές τυριού και συνεχίζουμε το ψήσιμο με ξεσκέπαστη την ταρτιέρα τώρα για ένα ακόμη 15′ – σίγουρα πάντως μέχρι να δούμε το επιθυμητό χρώμα, αντικρίζοντας μια υπέροχα γκρατιναρισμένη επιφάνεια.

Το αποτέλεσμα το βλέπετε στις φωτογραφίες μου και με αποζημίωσε απόλυτα! Μακάρι να βρίσκουμε όλοι μας χρόνο και διάθεση για να απολαμβάνουμε τέτοιες όμορφες χωρίς γλουτένη συνταγές και δημιουργίες!

Καλή σας όρεξη.. και απολαύστε ξανά την ταινία με άλλο μάτι!!!

_

Μια μέρα χωρίς γλουτένη στο Facebook

Τα λαζάνια ξεκάθαρα είναι από τα αγαπημένα μας φαγητά. Δε θα πω ψέμματα.. δεν τα ετοιμάζουμε πολύ συχνά, γύρω στις 1 με 2 φορές το εξάμηνο, προτιμάμε συνήθως πιο εύκολες και γρήγορες λύσεις σε ζυμαρικά. Ίσως γιατί του εμπορίου – τα δικά μας, είναι ακριβούτσικα και δεν τα βρίσκεις και εύκολα, ίσως γιατί είναι λίγο μπελαλίδικα, ίσως απλά γιατί μας φέρνουν και μια γλυκιά μελαγχολία.. θυμίζοντας μας την απόλαυσή τους, ίσως στο καλύτερο χωρίς γλουτένη πιάτο που έχω φάει ποτέ έξω, στο μαγικό Noglu στο Παρίσι, στα πρώτα χρόνια της διάγνωσής μου. Όποτε κι αν τα ετοιμάζουμε λοιπόν σπίτι (με έτοιμα φύλλα ζυμαρικού μέχρι τελευταία), επικρατεί ένας γευστικός οργασμός, μια περίεργη παράκρουση πείνας.. “πότε θα είναι έτοιμα μπαμπά?”, “αργούν πολύ ακόμη?“, “άντε ακόμη ρε Δάκη, πεθάναμε της πείνας” ορισμένες από τις κλασικές ατάκες που ακούγονται ανά δεκάλεπτο.. Όταν όμως βγει το ταψί, κοπούν τα κομμάτια και ξεκινήσει η ιεροτελεστία, όλα ξεχνιούνται.

Και όταν μάλιστα για πρώτη φορά τα λαζάνια μας δεν είναι τα έτοιμα της αγοράς, αλλά τα έχεις κάνει εσύ ο ίδιος μόνος σου, φτιάχνοντας με υπομονή τη ζύμη και ανοίγοντας ένα-ένα τα φύλλα.. Τότε η ικανοποίησή σου είναι διπλή (όσο και τα κομμάτια που θα φας χα χα)!

Κι όταν η κόρη σου στην πρώτη της μπουκιά σου λέει αβίαστα : “Μπαμπά δεν το πιστεύω πως τα κατάφερες και έβγαλες τέτοιο αριστούργημα!” .. μετά από αυτό δε νομίζω ότι μπορώ να πω κάτι άλλο!

Η συνταγή και όλες οι παρασκευές που απαιτούνται χωρίς να είναι κάτι το ιδιαίτερα δύσκολο, όλες θέλουν το χρόνο τους, την υπομονή μας και την αναμονή της ώρας του ψησίματος. Συνταγές στο διαδίκτυο μπορείτε να βρείτε πολλές και με διάφορες παραλλαγές, εγώ θα σας γράψω τι ακριβώς χρειάστηκα ακριβώς, ένα κυριακάτικο πρωινό για το αποτέλεσμα που βλέπετε στις φωτογραφίες μου. Στα δικά μας κυριακάτικα λαζάνια δεν κάνω μπεσαμέλ – την αντικαθιστώ γρήγορα και εύκολα αναμιγνύοντας απλά κρέμα και γάλα, γλιτώνοντας με αυτό τον τρόπο από μια ακόμη παρασκευή, ενώ κατά τη γνώμη μου έχουμε ένα τελικό πιάτο ένα κλικ πιο ελαφρύ. Ξεκινάμε με υπομονή και αγάπη πάντα..

Χρόνος προετοιμασίας-μαγειρέματος: 60-80 λεπτά
Χρόνος ψησίματος:  60-70 λεπτά (ενδεικτικός χρόνος, εξαρτάται και από το φούρνο σας)

Τα υλικά για ένα σχετικά μεγάλο πυρίμαχο σκεύος που έχουμε εμείς και χρησιμοποιούμε για τις au gratin παρασκευές μας (8 μερίδες):

• ΖΥΜΗ
• 450 γρ αλεύρι για όλες τις χρήσεις
  
• 4 μεσαία αυγά (για 3 ξεκίνησα, μου χρειάστηκε και τέταρτο)
  
• 2-3 κουταλιές λάδι
  
• 3-4 κουταλιές νερό
• 1 κοφτή κουταλιά αλάτι
  
• ΓΕΜΙΣΗ (κιμάς, σάλτσα τομάτας, τυριά, κρέμα και γάλα)
  
• 500 γρ κιμάς (εμείς χρησιμοποιούμε μοσχαρίσιο, μπορείτε να αντικαταστήσετε και ένα μέρος του και με χοιρινό)
• 1 μεγάλο κρεμμύδι
• 1 καρότο κομμένο σε μικρά κυβάκια
  
• μπαχαρικά της αρεσκείας σας για το μαγείρεμα του κιμά (στικ κανέλας, φύλλο δάφνης, αλάτι, πιπέρι)
• τοματοχυμός ή σπιτική, για τη σάλτσα τομάτας
  
• μπαχαρικά της αρεσκείας σας για τη σάλτσα (αποξηραμένο τριμμένο βασιλικό, λίγο θυμάρι, αλάτι, πιπέρι)
• 400-450 γρ τριμμένα τυριά (εμείς χρησιμοποιούμε 200 γρ μοτσαρέλα, 200 γρ γραβιέρα και λίγο παρμεζάνα)
• 200 ml παχιά κρέμα γάλακτος
• 300 ml γάλα
  

– Σε ένα μπολ κοσκινίζουμε το αλεύρι μας, ρίχνουμε την κοφτή κουταλιά αλάτι και ανακατεύουμε. Προσθέτουμε τα αυγά, το λάδι και ελάχιστο νερό και δουλεύουμε τη ζύμη μας αρκετά. Αν χρειαστεί προσθέστε ελάχιστο νεράκι ακόμη. Αφού καταφέρουμε – θέλει την τέχνη του, να φτιάξουμε τη ζύμη μας σε μπάλα, την καλύπτουμε με διαφάνεια και την αφήνουμε στο ψυγείο για ένα 40λεπτο.

– Βάζουμε αμέσως μπρος τον κιμά και την σάλτσα μας. Σοτάρουμε κρεμμύδι και καρότο σε λάδι, προσθέτουμε τον κιμά, τον ανακατεύουμε για λίγα λεπτά, προσθέτουμε και 4-5 κουταλιές σάλτσας, τα μπαχαρικά μας και νερό, καλύπτοντας τον. Σε χαμηλή θερμοκρασία τον άφησα να μαγειρευτεί ανακατεύοντας ενίοτε. Αλατίζουμε κανονικά.

– Αμέσως μετά ετοιμάζουμε και τη σάλτσα τομάτας με τα μπαχαρικά και τις μυρωδιές που επιθυμεί ο καθένας. Και εδώ αλατίζουμε κανονικά μην ξεχαστούμε.

– Στο σαραντάλεπτο με μια ώρα, βγάζουμε τη ζύμη από το ψυγείο και ξεκινάει η ουσία του φαγητού μας, τα φύλλα ζυμαρικών και το στήσιμο. Έχουμε φυσικά έτοιμο πλέον τον κιμά μας, τη σάλτσα και έχουμε τρίψει τα τυριά.

– Βουτυρώνουμε το σκεύος μας καλά και απλώνουμε αρχικά κάτω κάτω μια ελαφριά στρώση σάλτσα τομάτας. Με τη βοήθεια ενός πλάστη, λαδόκολλας και όσο επιπλέον αλεύρι απαιτείται, ανοίγουμε τα φύλλα μας, αφού πρώτα έχουμε μοιράσει τη ζύμη μας σε μικρότερα κομμάτια, κόβοντας σε σχετικά μακρόστενα σχήματα και φυσικά λεπτά. Δεν χρειάζεται σίγουρα άγχος και ζόρι.. και λίγο διαφορετικά, κακοκομμένα, ή διαφορετικού μεγέθους και να σας βγουν, δεν υπάρχει πρόβλημα. Θα καλυφθούν από σάλτσα, κιμά και τυριά και φυσικά την μπουκιά σας στο τέλος δεν θα την επηρεάσει στο ελάχιστο!

– Πάνω από τη σάλτσα ετοιμάζουμε τις στρώσεις μας, φέτες ζυμαρικού, κιμά με τα υγρά του, τριμμένα τυριά και λίγη σάλτσα. Δεν χρειάζεται να εφάπτονται ούτε να είναι εντελώς κολλητά τα φύλλα του ζυμαρικού το ένα με το άλλο.  Εγώ με τις δόσεις που σας έγραψα υπολόγισα να μου φτάσουν για 3 στρώσεις από τα πιο πάνω, καλύπτοντας με μια επιπλέον στρώση φύλλα λαζάνια(η 4η) από πάνω.

– Σε ένα μπολ ανακάτεψα βαριά κρέμα γάλακτος και γάλα και το περιέχυσα στο σκεύος μου, φροντίζοντας προσεχτικά να φτάσει μέχρι κάτω καλά καλύπτοντας τυχόν κενά. Πασπάλισα με λίγο παρμεζάνα και αυτό ήταν.

Το κεραμικό μας σκεύος μόλις βγήκε από το φούρνο! Τα λαζάνια μας είναι έτοιμα..
Η δύσκολη στιγμή της αναμονής του δεκάλεπτου μέχρι να κρυώσει ελαφρά για να κοπεί ξεκίνησε!

Αυτό ήταν.. ψήνουμε για 40-45 λεπτά στους 180 σκεπασμένο με αλουμινόχαρτο. Αμέσως μετά ανέβασα τον φούρνο στους 200, έβγαλα το αλουμινόχαρτο, πασπάλισα από πάνω με λίγη παρμεζάνα ακόμη, πέταξα και μικρά κομματάκια βούτυρο δεξιά αριστερά και στήθηκα μπροστά στο φούρνο. Άλλα 20 με 25 λεπτά μου πήρε να ρουφήξει τα υγρά του, να πάρει το υπέροχο γρατιναρισμένο χρώμα που βλέπετε από πάνω και να παρουσιαστεί μπροστά μας επιβλητικό, λαχταριστό, ένα κυριακάτικο φαγητό που κρύβει μέσα του όλη την αγάπη, την οικογενειακή θαλπωρή, τη χαρά της ημέρας, τις μυρωδιές, τα αρώματα και τις υφές, μια εικόνα που από μόνη της προκαλεί ξεχωριστά αισθήματα..
* Ξέχασα να το γράψω, να περιμένετε οπωσδήποτε να κάτσουν, να κρυώσουν λίγο πριν τα κόψετε.. το ξέρω από πρώτο χέρι είναι πολύ δύσκολο! Καλή σας επιτυχία και καλή όρεξη!

Δύο λέξεις μόνο..   Λαζάνια – απόλαυση!

_

Μια μέρα χωρίς γλουτένη στο Facebook
Μια μέρα χωρίς γλουτένη στο Instagram

“Ο άνεμος θα μας μεταφέρει”, τραγουδά το γαλλικό συγκρότημα των Noir Désir στις απαρχές της χιλιετίας που διανύουμε. Εμάς, με αυτή τη συνταγή θα μας μεταφέρουν, θα μας ταξιδέψουν, οι γεύσεις, τα χρώματα και οι εικόνες..

To γαλλικό croque monsieur μου με τις πολλές μνήμες πλέον έχει τελειοποιηθεί, ήταν πια καιρός για νέες προκλήσεις. Αρκετή η μελέτη που έκανα σε γαλλικά sites για να υλοποιήσω την παρακάτω quiche lorraine, την παραδοσιακή αυτή γαλλική τάρτα, την αλμυρή αυτή πίτα από την κουζίνα της Λωρραίνης. Τελικά κατέληξα στα παρακάτω υλικά και βήματα, νιώθοντας πραγματικά περήφανος για το τελικό μου αποτέλεσμα. Ακολούθησα τις ενέργειες που στη γαλλική ορολογία αναφέρονται ως Sabler (μετατροπή σε μορφή “άμμου”, το αλεύρι μαζί με τα κυβάκια βουτύρου) και ως Fraiser (η διαδικασία για την τελική μορφή της ζύμης μέσα από την τεχνική του ανοίγματος της με το κάτω μέρος της παλάμης μας). Με βοηθό φωτογράφο την κόρη μου στα βήματα της παρασκευής που θα δείτε παρακάτω, πριν κάποιους μήνες που λιγάκι άρρωστοι και οι δύο πήραμε μια μέρα οφ, χαρήκαμε, δοκιμάσαμε για πρώτη φορά και απολαύσαμε το δημιούργημά μας!

Ξεκινάμε με τα υλικά που μου χρειάστηκαν για μια τάρτα σε μικρό αλουμινένιο σκεύος μιας χρήσης 20 εκ*.
Ζύμη
– 160 γρ (+1 με 2 κουταλιές επιπλέον) αλεύρι για όλες τις χρήσεις (δοκιμάζοντας με τη ζύμη, έχω χρησιμοποιήσει και μίγματα αλεύρων, για όλες τις χρήσεις, το Mix it Farina της Schar ή και συνδυασμό με το Mix B, το πράσινο των Μύλων αλλά ακόμη και μισό μισό με το μωβ των Αγ. Γεωργίου – εκπληκτικό για γλυκές ταρτες, για ένα “περίεργο” αποτέλεσμα σχετικά γλυκιάς βάσης με αλμυρό περιεχόμενο)
– 80 γρ βούτυρο σε κυβάκια,
– 1 αυγό
– 1/2 κουταλάκι αλάτι
– 2 κουταλιές νερό
(* για ταρτιέρα 26-28 εκ. θα πάτε με αναλογία 200 αλεύρι με 100 βούτυρο)
Γέμιση Τάρτας (για 26 εκ ταρτιέρα)
– 150 γρ μπέικον ψιλοκομμένο
– 150 γρ τριμμένη γραβιέρα ή μισό μισό με μοτσαρέλα
– 40 γρ τριμμένη παρμεζάνα
– 3 αυγά
– 1 μικρό κρεμμύδι
– 200 ml κρέμα γάλακτος
– 50 ml γάλα
– αλάτι, πιπέρι, τριμμένο μοσχοκάρυδο

Ξεκινάμε με τη ζύμη μας…
– Κόβουμε το βούτυρο σε μικρά κυβάκια και τα ρίχνουμε σε ένα μεγάλο μπολ στο οποίο έχουμε κοσκινίσει το αλεύρι μας μαζί με μια ιδέα αλάτι.
– Τρίβουμε με τις παλάμες των χεριών τα κομμάτια από το βούτυρο μαζί με το αλεύρι, δημιουργώντας μια τελική μορφή “άμμου”.
– Προσθέτουμε ένα αυγό, δουλεύουμε τη ζύμη μας και σιγά σιγά προσθέτουμε λίγο κρύο νερό (1-2 κουταλιές). Ρίχνουμε από πάνω επιπλέον 1-2 κουταλιές αλεύρι και δημιουργούμε μια μπάλα ζύμης.
– Μεταφέρουμε τη ζύμη μας σε αλευρωμένο πάγκο, μαζεύοντας την με τη σπάτουλα ζύμης και την δουλεύουμε.
– Κόβουμε κομμάτια από τη ζύμη με τη σπάτουλα και τα πιέζουμε στον πάγκο, σπρώχνοντάς τα με το κάτω μέρος της παλάμης του χεριού μας, ανοίγοντάς τα. Επαναλαμβάνουμε τη διαδικασία, αρκετές φορές, έτσι ώστε να επέλθει η τελική ενσωμάτωση του βουτύρου στο αλεύρι μας, αποκτώντας μια ωραία υφή και καταλήγουμε μαζεύοντας τα όλα σε μια σχετικά σφιχτή αλλά εύπλαστη μπάλα ζύμης!
– Την καλύπτουμε με μεμβράνη και την αφήνουμε για 30 λεπτά στο ψυγείο.
– Προθερμαίνουμε το φούρνο μας στους 180 βαθμούς και βγάζουμε τη ζύμη από το ψυγείο.
– Με τον πλάστη και ανάμεσα σε 2 χαρτιά ψησίματος ανοίγουμε τη ζύμη μας.
– Την τοποθετούμε πάνω στη ταρτιέρα, πιέζοντας την πολύ καλά προς τα κάτω για να εφάπτεται πολύ καλά, σηκώνοντας την σιγά σιγά περιμετρικά όσο χρειάζεται. Κόβουμε όσο ζύμη περισσεύει έξω από την ταρτιέρα μας.
– Την τρυπάμε στη βάση της με ένα πιρούνι, σε διάφορα σημεία.
– Πριν το πρώτο ψήσιμο (blind baking) βάζουμε και βάρος πάνω στη ζύμη μας (χαρτί ψησίματος και από πάνω φασόλια ή ρύζι).
(*Στις φωτογραφίες θα δείτε πως την έψησα δοκιμάζοντας και χωρίς βάρος, απλά πιέζοντας όμως την ζύμη πολύ καλά από πριν)
– Ψήνουμε στον προθερμασμένο φούρνο μας για 15 λεπτά.

Όσο ψήνεται η βάση ετοιμάζουμε τη γέμισή μας:
– Τσιγαρίζουμε τους κύβους του μπέικον αφήνοντάς τους μετά πάνω σε χαρτί κουζίνας να στραγγίξουν.
– Καραμελώνουμε το ψιλοκομμένο κρεμμύδι με ελάχιστο βούτυρο χαμηλώνοντας τη θερμοκρασία για 10 λεπτά.
– Χτυπάμε τα αυγά μας, προσθέτουμε την κρέμα, το γάλα, αλάτι, πιπέρι και λίγο μοσχοκάρυδο.
– Μόλις ψηθεί η βάση μας τοποθετούμε τα υλικά, κρεμμύδι, τριμμένα τυριά, μπέικον, τα χτυπημένα αυγά με την κρέμα, πασπαλίζοντας από πάνω με λίγη παρμεζάνα που κρατήσαμε.
– Ψήνουμε στο κάτω ράφι στους 180 για 30-35 λεπτά περίπου – πάντως σίγουρα μέχρι να πάρει το επιθυμητό μας χρώμα, αντικρίζοντας τις παρακάτω λαχταριστές εικόνες

Βon appétit a tous!!!

Για μια πανδαισία χρωμάτων σας προτείνω να δοκιμάσετε την εκπληκτική vegetarian τάρτα λαχανικών à la ratatοuille.

Ενώ, σε μια από τις πολύ πρόσφατες δημιουργίες μου, η βασή της τάρτας μας “αγκαλιασε” υπέροχα σωταρισμένο φρέσκο κρεμμύδι και μπλανσαρισμένα σπαράγγια εποχής (με επιπλέον κλασικά κρέμα γάλακτος και τυριά )!

Με το μωβ αλεύρι των Μύλων Αγ. Γεωργίου και ακριβώς την ίδια διαδικασία για τη ζύμη, έφτιαξα πρόσφατα και μια εκπληκτική τάρτα σοκολάτας με φράουλες!

Δε γινόταν να κλείσω το αρθράκι μου αυτό, χωρίς το μοναδικό αυτό τραγούδι των Noir Desir.

“Je n’ai pas peur de la route, faudrait voir, faut qu’on y goûte” // δεν τον φοβάμαι το δρόμο, πρέπει να δούμε, πρέπει να γευτούμε,
υπέροχο, μελωδικό ξεκίνημα με νόημα..

Je n’ai pas peur de la route
Faudrait voir, faut qu’on y goûte
Des méandres au creux des reins
Et tout ira bien
Le vent nous portera..

  Μήπως ήρθε η ώρα να δοκιμάσετε και ένα μοναδικό croque monsieur!

_

Μια μέρα χωρίς γλουτένη στο Facebook

Μια μέρα χωρίς γλουτένη στο Instagram

Από τον Απρίλιο λοιπόν και για λίγο διάστημα δυστυχώς, βρίσκω στη λαϊκή κοντά στη δουλειά μου, υπέροχα φρέσκια σπαράγγια από παραγωγό και σε πάρα πολύ καλή τιμή! Τα 3-4 τελευταία χρόνια λοιπόν απολαμβάνουμε τα σπαράγγια μας, στο φούρνο ψητά, σκέτα ή με κάποιο αλλαντικό τυλιγμένα, σοταρισμένα στο τηγάνι με ελάχιστο λάδι, ως συνοδευτικό κάποιου κρέατος και φυσικά πολύ συχνά στην ομελέτα μας (εκπληκτική με σπαράγγια – να την δοκιμάσετε οπωσδήποτε).

Τα σπαράγγια είναι γεμάτα πραγματικά με πλήθος βιταμινών, αποτελούν μια καλή πηγή φυτικών ινών, βοηθώντας ταυτόχρονα και στην εντερική υγεία μας που τόσο σημαντική είναι. Και πάνω από όλα είναι πε-ντα-νό-στι-μα! Με το που ανακάλυψα λοιπόν πριν λίγο καιρό και τα “χίλια φύλλα” – σφολιάτα ΜilleFoglie της Schar στους καταψύκτες s/m (puff pastry όπως συχνά αναφέρεται), η επόμενη συνταγή ήταν προδιαγεγραμμένη. Μια τάρτα με σπαράγγια με το έτοιμο αυτό φύλλο! H συνταγή που ακολουθεί προφανώς και είναι πανεύκολη, ταυτόχρονα όμως είναι ιδιαιτέρως γευστική και δεν απαιτεί δύσκολες τεχνικές ή γνώσεις!

* Προσοχή χρειάζεται ένα 3ωρο σε θερμοκρασία δωματίου για να ξεπαγώσει.

Χρόνος προετοιμασίας:

10′ – 15′ μέχρι να βγει η ζύμη από το πρώτο ψήσιμο

Χρόνος ψησίματος :

στους 180 βαθμούς,  γύρω στα 25‘ μέχρι να πάρει η ζύμη μας ένα ωραίο χρυσαφί χρώμα και η παρμεζάνα να δημιουργήσει την υπέροχη κρούστα της (15-18 λεπτά μόνη της η σφολιάτα και άλλα 8-10 λεπτά με τη σος, τα σπαράγγια και παρμεζάνα από πάνω)

Τα υλικά μας για μια σφολιάτα gluten free της Schar, δηλαδή 6 μεσαία τετράγωνα κομμάτια :

• 1 πακέτο Millefoglie της Schar
  
• ένα ματσάκι φρέσκια σπαράγγια (γύρω στα 20-25)
  
• 1 κουταλιά της σούπας κατίκι δομοκού
• 2 κουταλιές της σούπας cream cheese
• 1 κουταλάκι καλή μουστάρδα χωρίς γλουτένη
  
• 3 κουταλιές της σούπας τριμμένη παρμεζάνα (ή γραβιέρα της επιλογής σας)
  
• λίγο βούτυρο
  
• αλάτι, πιπέρι

Ξεκινάμε… βάζουμε νερό με αλάτι να βράζει σε μια μικρή κατσαρόλα. Γιατί?

Η απάντηση είναι απλή, είπα και εγώ να γίνω λίγο της μοδός και να “μπλανσάρω” τα σπαράγγια μου για ένα λεπτό, πριν τα ψήσω! Το χρώμα τους διατηρήθηκε εκπληκτικό όπως μπορείτε να δείτε παρακάτω και με το ψήσιμο που ακολούθησε, βγήκαν απολύτως του προσωπικού μου γούστου.

Προθερμαίνουμε τον φούρνο μας στους 180 βαθμούς. Βγάζουμε το φύλλο της ζύμης από το πακέτο και το απλώνουμε στο ταψί μας. Με ένα πιρούνι τρυπάμε λίγο τη ζύμη και με ένα πινέλο το περνάμε (αν θέλουμε) και με λίγο λιωμένο βούτυρο. Τις άκρες τις σηκώνουμε ελαφριά για πιο crunchy τελείωμα.

Βάζουμε τη ζύμη στο φούρνο μας και αρχίζουμε να καθαρίζουμε τα σπαράγγια μας. Τα πλένουμε και κόβουμε 2-3 εκατοστά από το κάτω τους μέρος (μόνο αν είναι πολύ σκληρό και χρειάζεται) ενώ με ένα peeler τα καθαρίζουμε επιφανειακά, πάλι στο κάτω τους κομμάτι μόνο. Μόλις τελειώσουμε το καθάρισμα έχει βράσει και το νερό και τα ρίχνουμε μέσα αυστηρά για 1 λεπτό μόνο. Αμέσως τα βγάζουμε και τα βάζουμε σε ένα μεγάλο μπολ με κρύο νερό και παγάκια για να σταματήσει ο βρασμός. Μετά από λίγο τα βγάζουμε από το νερό και τα στεγνώνουμε καλά. Μπορείτε να δείτε το υπέροχο χρώμα που διατήρησαν στην φωτογραφία παρακάτω.

Τελειώνουμε τις ετοιμασίες μας σε ένα βαθύ πιάτο ανακατεύοντας, την 1 κουταλιά της σούπας κατίκι δομοκού με τις 2 κουταλιές της σούπας cream cheese, πιπέρι και τη μουστάρδα χωρίς γλουτένη.

Ο χρόνος έχει περάσει… Η ζύμη μας έχει πάρει ένα αρχικό χρυσαφένιο χρώμα, την βγάζουμε από το φούρνο, απλώνουμε το μίγμα με τη μουστάρδα από πάνω, “ζωγραφίζουμε” το επιθυμητό μας σχέδιο με τα σπαράγγια και τελειώνουμε πασπαλίζοντας με την παρμεζάνα μας.

Έτοιμοι για το τελευταίο κομμάτι του ψησίματος για 8-10 λεπτά!

Περιττό να πούμε ότι η τάρτα τσακίστηκε σχεδόν αμέσως μόλις βγήκε από τον φούρνο (οκ…την αφήσαμε και ένα πεντάλεπτο να ανασάνει)!

Τυρένια τόσο ..όσο, με το σπαράγγι φυσικά να είναι ο μέγας πρωταγωνιστής όπως πρέπει και τη ζύμη της Schar να στέκεται αξιοπρεπώς στο όλο σύνολο.

* Η άσχετη πληροφορία της ημέρας. Ένα από τα περίεργα “ονόματα” που είχαν αποδοθεί στο γάλλο στρατηγό και πολιτικό Σαρλ ντε Γκωλ (διετέλεσε και Πρόεδρος της Δημοκρατίας) ήταν αυτό του “The Great Asparagus” (la grande asperge) λόγω του ύψους και του γενικότερα ιδιαίτερου παρουσιαστικού του!

** Και η σχετική πληροφορία… Για όσους δεν είναι συνηθισμένοι στην επιλογή σπαραγγιών στη διατροφή τους, μην τρομάξουν την πρώτη φορά από μια “ιδιαίτερη”, αλλιώτικη μυρωδιά που θα αποκτήσουν τα διάφορα υγρά τους (πχ ούρα, ιδρώτας). Είναι απολύτως φυσιολογικό! Άσε που ένα ποσοστό των ανθρώπων είτε δεν βγάζουν τελικά αυτή τη μυρωδιά είτε απλά ο οργανισμός τους /η όσφρησή τους, δεν έχει την ικανότητα να καταλάβει αυτή τη διαφορά!

  Για όσους έχουν όρεξη και πιάνουν τα χέρια τους με ζύμες, να τους προτείνω να δοκιμάσουν βήμα βήμα τις οδηγίες μου για μια εκπληκτική Quiche Lorraine, η βαση της οποίας μπορεί φυσικά να χρησιμοποιηθεί σε κάθε είδους τάρτα!

_

Μια μέρα χωρίς γλουτένη στο Facebook

Ένα από αυτά τα καλά ήταν και το αβοκάντο!

Ναι.. αυτός ο παρεξηγημένος καρπός, ο διατροφικός αυτός θησαυρός που άλλοι το λατρεύουν και άλλοι δεν θέλουν να το βλέπουν. Εγώ στη ζωή μου Π.Κ.(προ κοιλιοκάκης) ανήκα στη δεύτερη κατηγορία. Έβλεπα να το τρώει η γυναίκα μου η Αυγή και σχεδόν την απέφευγα. Ώσπου μια μέρα είπα να το δοκιμάσω σωστά, με το λεμονάκι του, το αλατοπίπερο και φυσικά συνοδεία ενός αυγού! Από τότε λοιπόν έγινε αυτό το κλικ που χρειαζόταν και πλέον το απολαμβάνω εβδομαδιαία με ποικίλους τρόπους. Στην κλασική μεξικάνικη σάλτσα γουακαμόλε (θα μπορούσαμε να την αποκαλούμε και γουακ-αμόρε!!!) , κομμένο σε φέτες πάνω σε μια ξεροψημένη φέτα ψωμί (χωρίς γλουτένη να μην ξεχνιόμαστε) με ένα αυγό μάτι από πάνω, μαζί με βραστά αυγά κομμένα σε λεπτές φέτες κλπ.

Ώσπου μια μέρα η συνοδοιπόρος μου στη ζωή το χρησιμοποίησε και σε μια υπεροχή pesto για τα μακαρόνια μας.

Τις πρώτες φορές το συνδυάσαμε με καρύδια ενώ την τελευταία φορά την σάλτσα αυτή την φτιάξαμε και με λατρεμένο pistachio, δημιουργώντας έναν υπέροχο συνδυασμό, υψηλής διατροφικής αξίας!

Χρόνος προετοιμασίας/εκτέλεσης :

10′-15′ το πολύ, μέχρι να βράσουν τα χωρίς γλουτένη μακαρόνια μας θα είμαστε έτοιμοι!

Τα υλικά μας για 3-4 μερίδες :

• 2 ώριμα αβοκάντο
• μια χούφτα φύλλα βασιλικού
• λιγότερο από μισή κούπα ξηρούς καρπούς (φιστίκια ή καρύδια)
• 1 σκελίδα σκόρδο
• 2-3 κουταλιές τριμμένη παρμεζάνα
• 1 κουταλιά της σούπας λεμόνι
  
• γύρω στη μισή κούπα ελαιόλαδο (μπορεί και λιγότερο)
  
• αλάτι, πιπέρι

Τα φιστίκια μας αν θέλουμε τα περνάμε και από το τηγάνι για πιο έντονη γεύση για λίγα λεπτά ενώ καθαρίζουμε τα αβοκάντο μας με τον κλασικό τρόπο (γεμάτο το youtube με βίντεο για τους πρωτάρηδες). Κόβουμε με ένα καλό μαχαίρι το αβοκάντο μας στη μέση μέχρι να βρούμε το κουκούτσι και χωρίζουμε τα δύο μισά, γυρνώντας τα χέρια μας σε αντίθετες κατευθύνσεις. Καρφώνουμε το μαχαίρι μας στο κουκούτσι και περιστρέφοντας το κρατώντας ταυτόχρονα με το άλλο μας χέρι το μισό αβοκάντο αυτό βγαίνει. Με ένα κουτάλι βγάζουμε τη σάρκα του για την πέστο μας.

Όλα τα υπόλοιπα είναι παιχνιδάκι!

Χρησιμοποιώντας το μπλεντεράκι, χτυπάμε όλα μας τα υλικά μας εκτός από το λάδι. Μόλις η σάλτσα μας αρχίσει να παίρνει την επιθυμητή υφή προσθέτουμε το ελαιόλαδο (προσοχή σιγά σιγά) μέχρι να καταλήξουμε να έχουμε μία υπέροχη κρεμώδη pesto!

Την ανακατεύουμε με τα ζεστά, ζυμαρικά μας που μόλις σουρώσαμε, φρεσκοτριμμένη παρμεζάνα από πάνω και μπόλικο φρεσκοαλεσμένο πιπέρι!

Προσωπικά την απολαμβάνω κόβοντας και τοματίνια στην μέση για ένα “τόνο δροσιάς”, ρίχνοντας και επιπλέον φιστίκι ή χοντροσπασμένο καρύδι.

Εύκολα, γρήγορα, υγιεινά και πεντανόστιμα!

_

Μια μέρα χωρίς γλουτένη στο Facebook
Μια μέρα χωρίς γλουτένη στο Instagram

Πολλά πράγματα κάναμε εκεί στην côte d’ azur με την παλιοπαρέα, πολλά μάθαμε, ζήσαμε, μοιραστήκαμε αλλά και πολλά γευτήκαμε. Μπορεί να ήταν λοιπόν στο καφέ-εστιατόριο της φοιτητικής μας εστίας,  ή σουλατσάροντας στην εντυπωσιακή promenade des Aglais, θωρώντας κάτω από την σκιά ενός φοινικόδενδρου το εντυπωσιακό Negresco.. Μπορεί να ήταν σε κάποιο κόζι bistrot κοντά στη διάσημη place Massena, ή “ρουφώντας” τις μυρωδιές και τα χρώματα στα στενά σοκάκια της vieux Nice..  Μπορεί να ήταν τρώγοντας απλά όρθιοι στην φτωχή πλην τίμια και πάντα ανοιχτή καντίνα έξω από την εστία μας, ή μετά από κάποιες μπύρες στο Les 3 D στον πεζόδρομο της cours Saleya…

Όπου και όπως και να ήταν, κάποια στιγμή της εβδομάδας ήταν δεδομένο ότι θα απολαμβάναμε ένα κλασικό γαλλικό croque monsieur!

Το croque monsieur μου, ένα κυριακάτικο πρωινό που μόνο ράθυμο δεν ήταν!
Το δεύτερο κομμάτι μου, προστέθηκε μετά..

Ένα γκουρμέ λοιπόν τοστ φούρνου που πέρα από το όποιο σχετικό χρόνο θέλει η μπεσαμέλ, γίνεται πολύ εύκολα και gluten free, απολαμβάνεται όλες τις ώρες, από όλους (η Λύδια και μία τυχερή φίλη της ξετρελάθηκαν) και φυσικά εξαφανίζεται αμέσως!

Για την μπεσαμέλ, ο καθένας μπορεί να την κάνει όπως έχει συνηθίσει (για παστίτσιο), εγώ για 2 δόσεις, τη μισή δόση την χρησιμοποιώ επιτόπου, την άλλη στο ψυγείο για κάποιο επόμενο απόγευμα (με την ποσότητα αυτή κάνω 2 φορές από 5 μερίδες)  χρησιμοποίησα γύρω στην 1,5 κούπα γάλα (μπορεί και λίγο παραπάνω), στο περίπου 3 γεμάτες κουταλιές βούτυρο, 4-5  κουταλιές αλεύρι χωρίς γλουτένη για όλες τις χρήσεις, ένα κρόκο αυγού, αλάτι, πιπέρι.

Σε μια κατσαρόλα λιώνω το βούτυρο, αμέσως χαμηλώνω φωτιά και βάζοντας το αλεύρι ανακατεύω καλά για λίγο. Προσθέτω σιγά σιγά το ζεστό γάλα, δουλεύοντάς το καλά με το σύρμα μέχρι να ομογενοποιηθεί και να εξαφανίσω τυχόν σβώλους. Ρίχνω και αλάτι, πιπέρι, βγάζω την κατσαρόλα από το μάτι, ένας κρόκος αυγού μέσα, ανακατεύω και προσθέτω και 2-3 γενναίες κουταλιές από τα τριμμένα μου τυριά. Αυτό ήταν ουσιαστικά!

Έχω βάλει το φούρνο μου να προθερμανθεί στους 200. Έχω ρίξει και 10 φέτες χειροποίητου δικού μας ψωμιού με λίγο βούτυρο από επάνω να “ζωντανέψουν” στο φούρνο για κανένα δεκάλεπτο μέχρι να κάνω τη μπεσαμέλ (χρησιμοποιήστε εναλλακτικά για τις φέτες την τοστιέρα σας για λίγα λεπτά).

Και ξεκινάμε τους “πύργους” μας.. οι μισές φέτες απλωμένες σε χαρτί ψησίματος, δυνατή επάλειψη με μουστάρδα (εγώ χρησιμοποίησα την υπέροχη Kalamata Παπαδημητρίου με ρίγανη και θυμάρι, με τη γνωστή σήμανση φυσικά), μία φέτα καλό ζαμπόν (βάλτε εναλλακτικά άλλο της επιλογής σας – γαλοπούλα, μορταδέλα κλπ) χωρίς γλουτένη, από επάνω αρκετή τριμμένη γραβιέρα ή μοτσαρέλα ή έμενταλ (ή όποιο άλλο τυρί κατάλληλο βρίσκεται στο ψυγείο σας), άλλη μια φέτα ζαμπόν (ντροπή μου!) και τελειώνουμε με 1 γενναία κουταλιά μπεσαμέλ. Βάζουμε μια φέτα ψωμί από πάνω για να κλείσουμε την κατασκευή μας, μπεσαμέλ ξανά πάνω από την φέτα τώρα και τελειώνουμε με τριμμένη παρμεζάνα!

Όπως φυσικά φαίνεται και από τις παρακάτω φωτογραφίες μου, οικονομία σε υλικά σε τέτοια πιάτα δεν κάνουμε ποτέ, αφού θα τις τσακίσουμε τις θερμίδες έτσι κι αλλιώς, ας το κάνουμε λοιπόν όσο πληθωρικό το επιθυμούμε για να το απολαύσουμε!

Ψήσιμο στους 200 για 10-15 λεπτά μέχρι να δείτε μπροστά σας την λαχταριστή αυτή εικόνα.

Και επειδή ένας monsieur δεν αφήνει ποτέ μια κυρία παραπονεμένη, για τα κορίτσια της οικογένειας ένα αυγό μάτι από επάνω και το croque monsieur μας γίνεται μια υπέρλαμπρη croque madame!

Βon appétit!!!

Απολαύστε χωρίς ενοχές.. μέχρι τελικής πτώσης (άντε βάλτε και μια πρασινάδα με τοματίνια από δίπλα για να γίνει πιο ολοκληρωμένα γκουρμέ η απόλαυση) !

Kι αν έχετε διάθεση για μια εκπληκτική γαλλική Quiche Lorraine, με αναλυτικές οδηγίες και φωτογραφίες, μην διστάσετε!

_

Μια μέρα χωρίς γλουτένη στο Facebook

“Why do you look so sad?”
“Because you speak to me in words and I look at you with feelings.”

( Για τους γαλλομαθείς και σε version originale!
“Pourquoi t’as l’air triste ?”
“Parce que tu me parles avec des mots, et moi je te regarde avec des sentiments.” )

Pierrot le fou (1965), Jean-Luc Godard

➤ Η συγκεκριμένη σκηνή της ταινίας στο 1:00

“Τι θα φάμε?.. Έχει τίποτα υπόλοιπα να τελειώνουμε? Θα κάνουμε κάτι γρήγορο να τσιμπήσουμε?”

Κάπως έτσι είμαστε τις περισσότερες φορές…

Ώσπου μια μέρα στη γνωστή ερώτηση πριν κανά δίμηνο* πετάγομαι από τον καναπέ και αναφωνώ. “Θα φτιάξω κριθαρότο!!!”
*η αναφορά γινεται κατά την αρχική συγγραφή του ποστ το μακρινό πλέον 2018!

Η επαφή μας με το κριθαράκι στην Μ.Κ. εποχή (μετά κοιλιοκάκης) μπορεί να χαρακτηριστεί από πολύ κακή μέχρι άντε μέτρια. Έχουμε καταφέρει με την Αυγή, να βγάλουμε κριθαράκι που στο δεκάλεπτο μόλις κρύωσε μάλλον ως στόκος για κανένα μερεμέτι χρησίμευε, έχουμε καταφέρει να το βγάλουμε από αρκετά σκληρό μέχρι σχεδόν διαλυμένο σε σουπερή κατάσταση. Αυτά τις πρώτες φορές, στη συνέχεια κάτι προσπαθήσαμε, πετυχαίνοντας ένα ανεκτό επίπεδο gluten free πιάτο με κριθαράκι, χωρίς να είναι ποτέ κάτι ιδιαίτερο.

Ριζότο από την άλλη είχα την τύχη να φάω πολύ καλό και έξω σε εστιατόρια, σε καλό φίλο μου και γείτονα (παρακολουθώντας ευλαβικά όλη τη διαδικασία που ακολούθησε) ενώ και ο κουμπάρος μου φημίζεται για το ριζότο του (και φυσικά το κάνει εκπληκτικό). Εγώ δεν είχα προσπαθήσει να κάνω ποτέ! (*μέχρι τότε)

Ξαφνικά λοιπόν, παίρνω την απόφαση να δοκιμάσω όχι απλά ένα ριζότο αλλά ένα κριθαρότο και φυσικά μιλάμε για κριθαρότο χωρίς γλουτένη. Ε λοιπόν, σας ομολογώ όσο κι αν φαίνεται ο δείκτης δυσκολίας πολύ υψηλός, το πέτυχα απόλυτα και δεν είχα απλά την τύχη του πρωτάρη, το έκανα και δεύτερη και τρίτη φορά… πάντα με επιτυχία.

Είναι ένα πιάτο στο οποίο, βάζεις την αγάπη σου, τη φροντίδα και το μεράκι σου.. ένα πιάτο που το μαγειρεύεις πραγματικά με συναίσθημα!

Την πρώτη φορά χρησιμοποίησα ένα τελευταίο πακετάκι που είχα molino, τις επόμενες χρησιμοποίησα το κριθαράκι Ήλιος.

Δικιά μου λατρεμένη επιλογή με ποικιλία μανιταριών (χρησιμοποιήστε επιπλέον και αποξηραμένα, μπορείτε να βρείτε έτοιμες συσκευασίες στα s/m και όχι μόνο), φυσικά μπορείτε να το συνδυάσετε με ότι άλλο θέλετε.

Τα καθαρίζουμε από τυχόν σκουπιδάκια προσεχτικά και τα αφήνουμε 15 με 20 λεπτά να μουλιάσουν σε ζεστό νερό με λίγο κόκκινο κρασί. 

Μέχρι να μουλιάσουν, τρίβουμε και την παρμεζάνα μας να είμαστε έτοιμοι για το τέλος – όπως βλέπετε από την φωτό, την πρώτη φορά που αποφάσισα να το δοκιμάσω δεν είχα παρμεζάνα και βολεύτηκα με μια υπέροχη γραβιέρα (την οποία   “χοντροέτριψα”). Ανοίγουμε και ένα λευκό κρασί για να χρησιμοποιήσουμε ένα ποτήρι και φυσικά απολαμβάνουμε ένα ποτήρι για εμάς στο ενδιάμεσο “περίμενε”.

Λοιπόν, αναλογία που χρειάστηκα εγώ για το gluten free κριθαράκι – ζωμός = 1 προς 3 με 3,5

Για ζωμό μπορείτε να χρησιμοποιήσετε δικό σας σπιτικό αν φτιάχνετε, βραστό νερό λιώνοντας κάποιον κύβο gluten free, απλά να ανακατέψετε το βραστό νερό με το νερό/κρασί στο οποίο μουλιάσατε τα μανιτάρια σας, το ζουμί που έμεινε από το χταπόδι που έχετε μαγειρέψει από πριν, βρασμένα κεφάλια από γαρίδες και ούτω καθεξής.

Τι άλλο θα χρειαστούμε εκτός από το ζωμό και το λευκό κρασί?

Στην αρχή 3-4 κουταλιές λάδι και βούτυρο, για την τελευταία πινελιά πάλι βούτυρο και παρμεζάνα και φυσικά τον πρωταγωνιστή του πιάτου, τον Belmondo της ταινίας, το βασικό μας υλικό (μανιτάρια, γαρίδες, χταπόδι κλπ)

Χρειαζόμαστε ένα καλό βαθύ τηγάνι, ρίχνουμε λοιπόν το λάδι και 1-2 κ.σ. βούτυρο και ξεκινάμε να σωτάρουμε τα κρεμμύδια σε μέτρια προς δυνατή φωτιά μέχρι να μαλακώσουν και πάρουν το σωστό χρώμα, στο ενδιάμεσο προσθέτουμε και 2-3 σκελίδες  σκόρδο σε λεπτές φετούλες.

Στη συνέχεια ρίχνουμε και το κριθαράκι μας να πάρει και αυτό ένα ωραίο χρυσό χρώμα για 1 λεπτάκι και αμέσως μετά ξεκινάμε. Σε μέτρια φωτιά αρχίζουμε να ρίχνουμε δόσεις από το ζωμό μας. Φροντίζουμε να τον διατηρούμε ζεστό σε μάτι με πολύ χαμηλή φωτιά. Ανακατεύουμε συνεχώς το κριθαράκι μας ρίχνοντας το ζωμό, μην αφήνοντας το από τα μάτια μας  – διάλειμμα επιτρέπεται μόνο για καμιά γουλιά κρασί!

Η διαδικασία αυτή με τις δόσεις ζωμού, για μία δόση ζωμού υπολογίστε γύρω στα 150-200 ml ζωμού προσθέτοντας 1-2 κουτάλες σούπας, συνεχίζεται μέχρι να πιεί το κριθαράκι τα υγρά. Συνεχίζουμε αργά και σταθερά, δόση – συνεχές ανακάτεμα – σχεδόν τελειώνουν τα υγρά – νέα δόση κ.ο.κ. Γύρω στο δεκάλεπτο προσθέτουμε το λευκό κρασί και τα μουλιασμένα πλέον μανιτάρια και συνεχίζουμε ανακατεύοντας αλλά ταυτόχρονα δοκιμάζοντας πλέον μέχρι που να νιώσουμε ότι το κριθαράκι μας είναι σχεδόν έτοιμο αλλά θέλει ακόμη 1-2 λεπτάκια για να είναι τέλειο. (Ακριβή χρόνο και ποσότητα ζωμού δεν μπορώ να σας δώσω, εξαρτάται από ποσότητα, κουζίνα, σκεύος κλπ – γύρω στα 15+/- λεπτά σύνολο, 1 προς 3,3-3,5 και κάτι η συνολική αναλογία για ζωμό).

Τώρα είμαστε έτοιμοι λοιπόν για την εντυπωσιακή “κορύφωση” της παράστασής μας, να τελειώσουμε το πιάτο μας έχοντας το επιθυμητό αποτέλεσμα με το τέλειο χύλωμα. Κλείνουμε το μάτι, βάζουμε 2-3 κουταλιές βούτυρο, ελάχιστο ακόμα ζωμό και το τριμμένο σκληρό τυρί μας (παρμεζάνα, padano ή άλλο ελληνικό της επιλογής σας). Διορθώνουμε αν χρειάζεται το αλάτι & το πιπέρι μας, στίβουμε καλά από πάνω και μισό ζουμερό λεμόνι, ανακατεύουμε για ένα λεπτό ακόμη και είμαστε έτοιμοι! 

Το σερβίρουμε αμέσως σε βαθύ πιάτο με λίγη τριμμένη παρμεζάνα και φυσικά φρεσκοτριμμένο πιπέρι!

Συνδυάστε το με τα υλικά που σας αρέσουν. Το ίδιο εκπληκτικό μας βγήκε και με χταπόδι και φυσικά με γαρίδες! Το θέμα μας είναι ότι μπορούμε να κάνουμε εντυπωσιακότατα πιάτα και με τα gluten free υλικά!

Λίγα λεπτά πριν βγει από το τηγάνι μας, μια παλιαότερη εκδοχή με χταπόδι.

Δοκιμάστε το, μην το φοβηθείτε – θυμηθείτε με, μαγειρέψτε το με αγάπη, με συναίσθημα, απολαύστε το με τον καλό ή την καλή σας!

_

Μια μέρα χωρίς γλουτένη στο Facebook
Μια μέρα χωρίς γλουτένη στο Instagram