Από πέρσι τέτοιο καιρό είχα να την ετοιμάσω τη συγκεκριμένη μακαρονάδα. Καθώς λοιπόν πολύ πρόσφατα την απόλαυσα με την ψυχή μου με ένα υπέροχο, μαγικό gluten free spaghetti (όπως βλέπετε και στις φωτογραφίες), ήταν λοιπόν καιρός να θυμηθούμε την ιδιαίτερο αυτή pesto !

Αν σας αρέσουν τα σπαράγγια, απλά δοκιμάστε την (*updated 25-5-2021 με spaghetti και 2 νέες φωτογραφίες)

Την αγάπη μου για τα σπαράγγια τα τελευταία χρόνια την έχω εκφράσει ξανά, με την απόλαυσή τους να ποικίλει από ψητά στο φούρνο ραντισμένα με λαδάκι ή με κάποιο ιταλικό αλλαντικό τριγύρω τους, σοταρισμένα στο τηγάνι με ελάχιστο λάδι ως συνοδευτικό κάποιου κρέατος ή κάποιου ριζότο και φυσικά πάρα πολύ συχνά ως συνοδεία της ομελέτας μας. Έχοντας φτάσει λοιπόν ξανά η εποχή τους, ήρθε και η ώρα της αναζήτησης για μια διαφορετική συνταγή.

Η αλήθεια είναι ότι τα σπαράγγια δεν αποτελούσαν τυχαία αγαπημένη λιχουδιά και χρήσιμη τροφή από τα αρχαία χρόνια. Με το πλήθος των βιταμινών τους, των μετάλλων και των ιχνοστοιχείων τους, με την έντονη αντιφλεγμονώδη δράση αλλά και την ουσιαστική συμβολή τους στην καλή εντερική υγεία, αποτελούν ένα πραγματικό θησαυρό! Αν συνδυάσουμε τώρα όλα τα παραπάνω με την νοστιμιά που βγάζουν μαγειρεμένα, η επιλογή τους σε κάποιο πιάτο μόνο θετικά μπορεί να έχει!

Η συνταγή που ακολουθεί είναι όπως θα διαβάσετε πανεύκολη, γίνεται ταχύτατα ενώ ταυτόχρονα είναι ιδιαίτερα γευστική, σπάζοντας τη μονοτονία των τυπικών ελληνικών πιάτων της εβδομάδας! Είναι μια pesto φτιαγμένη με τα σπαράγγια μας που θα συνοδέψει τα χωρίς γλουτένη μακαρόνια μας. Η pesto αναφέρεται σε μια μορφή “αλοιφής”, είναι μια σάλτσα σχετικά πηχτή, που προκύπτει μέσω της πολτοποίησης, του “χτυπήματος” διαφόρων υλικών (ιταλικής προέλευσης φυσικά, από το ρήμα pestare).

Tη Νiama την γνώριζα ως brand, τα ζυμαρικά της (όλα ελεύθερα γλουτένης, συντηρητικών και γενετικά τροποποιημένων οργανισμών) ενώ τα είχα δει πολλές φορές στο διαδίκτυο, δεν τα είχα πετύχει πουθενά για να τα επιλέξω. Από την στιγμή λοιπόν που βρέθηκαν μπροστά μου ήταν η ευκαιρία μου να τα δοκιμάσω και φυσικά να τα απολαύσω! Γρήγορος χρόνος βρασμού, αναλυτικές οδηγίες στο κουτί (δεν ξεχνάμε ότι μιλάμε για gluten free pasta που αποζητούν πάντα μια ιδιαίτερη φροντίδα), όμορφη συσκευασία, παρασκευασμένα στην Ελλάδα από ποιοτικές πρώτες ύλες, εύγευστα πραγματικά .. και η έκπληξη, φαγώθηκαν πολύ ευχάριστα ακόμη και την επομένη (για μια μικρή μεριδούλα μιλώ που μου έμεινε).

Χρόνος προετοιμασίας:

5′ για να ετοιμάσουμε τα σπαράγγια

Χρόνος μαγειρέματος :

ο αναγραφόμενος χρόνος βρασμού των ζυμαρικών σας (εγώ τα βγάζω 1 λεπτό νωρίτερα καθώς τα περνάω και από το τηγάνι για λίγο
3-4‘ ο χρόνος βρασμού για το κάτω μέρος των βλαστών των σπαραγγιών
2-3′ για το σοτάρισμα των κορυφών των βλαστών

Τα υλικά μας :

• 1 πακέτο πενάκι της Niama / ή όποιο άλλο ζυμαρικό χωρίς γλουτένη σας βρίσκεται σπίτι
  
• ένα ματσάκι φρέσκια σπαράγγια
  
• μια χούφτα φύλλα βασιλικού (προαιρετικά – η pesto σας μπορεί να βγει και χωρίς καθόλου βασιλικό)
  
• 1 σκελίδα σκόρδο
• γύρω στο 1/4 της κούπας ελαιόλαδο
• τριμμένη παρμεζάνα, εναλλακτικά “φλούδες”
  
• καβουρντισμένο κουκουνάρι (ή αν τυχόν δεν έχω, χρησιμοποιώ απλά σπασμένα καρύδια ή άλλους ξηρούς καρπούς)
• λίγο στυμμένο λεμόνι
• αλάτι, πιπέρι

Ξεκινάμε με αλατισμένο νερό σε δύο κατσαρόλες μία για τις πένες μας και μία για τα σπαράγγια μας. Μέχρι να βράσει το νερό καθαρίζουμε τα σπαράγγια μας. Τα πλένουμε και κόβουμε 2-3 εκατοστά από το κάτω τους μέρος (MONO αν είναι πολύ σκληρό και χρειάζονται κόψιμο) ενώ με ένα peeler τα καθαρίζουμε επιφανειακά, πάλι στο κάτω τους κομμάτι μόνο – αν είναι πολύ λεπτά δεν χρειάζεται καν αυτό το βήμα. Τα κόβουμε σχεδόν στη μέση και τα χωρίζουμε. Μόλις βράσει το νερό ρίχνουμε το κάτω μέρος των βλαστών να μαλακώσουν για λίγα λεπτά. Ταυτόχρονα περνάμε για λίγα λεπτά τις κορυφές των βλαστών στο τηγάνι με λίγο λαδάκι, αλατοπιπερώνουμε και τις αφήνουμε στην άκρη για να τις προσθέσουμε στο τέλος στο πιάτο μας.

Χρησιμοποιώντας το μπλεντεράκι, χτυπάμε όλα μας τα υπόλοιπα υλικά (σκόρδο, κορμούς από τα σπαράγγια, 2 κουταλιές τριμμένη παρμεζάνα, φύλλα βασιλικού, λίγο κουκουνάρι, το χυμό λεμονιού) και λίγο λάδι. Μόλις πολτοποιηθούν τα υλικά μας και αρχίζει να παίρνει την επιθυμητή υφή η αλοιφή μας, προσθέτουμε το υπόλοιπο ελαιόλαδο σιγά σιγά όσο χρειάζεται έως ότου να η pesto μας να αποκτήσει μία υπέροχη κρεμώδη υφή!

Αλατοπιπερώνουμε και την ανακατεύουμε για 1 λεπτό στο τηγάνι με τα ζεστά ζυμαρικά μας (ρίχνουμε και λίγο από το βρασμένο μας νερό που έχουμε κρατήσει), σερβίρουμε, βάζουμε από πάνω τους “ανθούς”, φρεσκοτριμμένη παρμεζάνα ή φλούδες, το υπόλοιπο καβουρντισμένο κουκουνάρι και φυσικά μπόλικο φρεσκοαλεσμένο πιπέρι!

Έτοιμοι για το τελευταίο βήμα!

..φέρνουμε κοντά μας το μύλο πιπεριού, ανοίγουμε ένα δροσερό λευκό κρασί και
είμαστε έτοιμοι για την απόλαυση,
παρέα πάντα με τα αγαπημένα μας πρόσωπα!

Επιλέγουμε λοιπόν φρέσκα σπαράγγια εποχής, φτιάχνουμε γρήγορα μια ιδιαίτερη pesto!

• H τάρτα μου με σπαράγγια με την έτοιμη σφολιάτα ΜilleFoglie της Schar!

• Μια ακόμη αλλιώτικη pesto μου.. με avocado και pistachio! Μαγική…

_

Μια μέρα χωρίς γλουτένη στο Facebook
Μια μέρα χωρίς γλουτένη στο Instagram

“Ο άνεμος θα μας μεταφέρει”, τραγουδά το γαλλικό συγκρότημα των Noir Désir στις απαρχές της χιλιετίας που διανύουμε. Εμάς, με αυτή τη συνταγή θα μας μεταφέρουν, θα μας ταξιδέψουν, οι γεύσεις, τα χρώματα και οι εικόνες..

To γαλλικό croque monsieur μου με τις πολλές μνήμες πλέον έχει τελειοποιηθεί, ήταν πια καιρός για νέες προκλήσεις. Αρκετή η μελέτη που έκανα σε γαλλικά sites για να υλοποιήσω την παρακάτω quiche lorraine, την παραδοσιακή αυτή γαλλική τάρτα, την αλμυρή αυτή πίτα από την κουζίνα της Λωρραίνης. Τελικά κατέληξα στα παρακάτω υλικά και βήματα, νιώθοντας πραγματικά περήφανος για το τελικό μου αποτέλεσμα. Ακολούθησα τις ενέργειες που στη γαλλική ορολογία αναφέρονται ως Sabler (μετατροπή σε μορφή “άμμου”, το αλεύρι μαζί με τα κυβάκια βουτύρου) και ως Fraiser (η διαδικασία για την τελική μορφή της ζύμης μέσα από την τεχνική του ανοίγματος της με το κάτω μέρος της παλάμης μας). Με βοηθό φωτογράφο την κόρη μου στα βήματα της παρασκευής που θα δείτε παρακάτω, πριν κάποιους μήνες που λιγάκι άρρωστοι και οι δύο πήραμε μια μέρα οφ, χαρήκαμε, δοκιμάσαμε για πρώτη φορά και απολαύσαμε το δημιούργημά μας!

Ξεκινάμε με τα υλικά που μου χρειάστηκαν για μια τάρτα σε μικρό αλουμινένιο σκεύος μιας χρήσης 20 εκ*.
Ζύμη
– 160 γρ (+1 με 2 κουταλιές επιπλέον) αλεύρι για όλες τις χρήσεις (δοκιμάζοντας με τη ζύμη, έχω χρησιμοποιήσει και μίγματα αλεύρων, για όλες τις χρήσεις, το Mix it Farina της Schar ή και συνδυασμό με το Mix B, το πράσινο των Μύλων αλλά ακόμη και μισό μισό με το μωβ των Αγ. Γεωργίου – εκπληκτικό για γλυκές ταρτες, για ένα “περίεργο” αποτέλεσμα σχετικά γλυκιάς βάσης με αλμυρό περιεχόμενο)
– 80 γρ βούτυρο σε κυβάκια,
– 1 αυγό
– 1/2 κουταλάκι αλάτι
– 2 κουταλιές νερό
(* για ταρτιέρα 26-28 εκ. θα πάτε με αναλογία 200 αλεύρι με 100 βούτυρο)
Γέμιση Τάρτας (για 26 εκ ταρτιέρα)
– 150 γρ μπέικον ψιλοκομμένο
– 150 γρ τριμμένη γραβιέρα ή μισό μισό με μοτσαρέλα
– 40 γρ τριμμένη παρμεζάνα
– 3 αυγά
– 1 μικρό κρεμμύδι
– 200 ml κρέμα γάλακτος
– 50 ml γάλα
– αλάτι, πιπέρι, τριμμένο μοσχοκάρυδο

Ξεκινάμε με τη ζύμη μας…
– Κόβουμε το βούτυρο σε μικρά κυβάκια και τα ρίχνουμε σε ένα μεγάλο μπολ στο οποίο έχουμε κοσκινίσει το αλεύρι μας μαζί με μια ιδέα αλάτι.
– Τρίβουμε με τις παλάμες των χεριών τα κομμάτια από το βούτυρο μαζί με το αλεύρι, δημιουργώντας μια τελική μορφή “άμμου”.
– Προσθέτουμε ένα αυγό, δουλεύουμε τη ζύμη μας και σιγά σιγά προσθέτουμε λίγο κρύο νερό (1-2 κουταλιές). Ρίχνουμε από πάνω επιπλέον 1-2 κουταλιές αλεύρι και δημιουργούμε μια μπάλα ζύμης.
– Μεταφέρουμε τη ζύμη μας σε αλευρωμένο πάγκο, μαζεύοντας την με τη σπάτουλα ζύμης και την δουλεύουμε.
– Κόβουμε κομμάτια από τη ζύμη με τη σπάτουλα και τα πιέζουμε στον πάγκο, σπρώχνοντάς τα με το κάτω μέρος της παλάμης του χεριού μας, ανοίγοντάς τα. Επαναλαμβάνουμε τη διαδικασία, αρκετές φορές, έτσι ώστε να επέλθει η τελική ενσωμάτωση του βουτύρου στο αλεύρι μας, αποκτώντας μια ωραία υφή και καταλήγουμε μαζεύοντας τα όλα σε μια σχετικά σφιχτή αλλά εύπλαστη μπάλα ζύμης!
– Την καλύπτουμε με μεμβράνη και την αφήνουμε για 30 λεπτά στο ψυγείο.
– Προθερμαίνουμε το φούρνο μας στους 180 βαθμούς και βγάζουμε τη ζύμη από το ψυγείο.
– Με τον πλάστη και ανάμεσα σε 2 χαρτιά ψησίματος ανοίγουμε τη ζύμη μας.
– Την τοποθετούμε πάνω στη ταρτιέρα, πιέζοντας την πολύ καλά προς τα κάτω για να εφάπτεται πολύ καλά, σηκώνοντας την σιγά σιγά περιμετρικά όσο χρειάζεται. Κόβουμε όσο ζύμη περισσεύει έξω από την ταρτιέρα μας.
– Την τρυπάμε στη βάση της με ένα πιρούνι, σε διάφορα σημεία.
– Πριν το πρώτο ψήσιμο (blind baking) βάζουμε και βάρος πάνω στη ζύμη μας (χαρτί ψησίματος και από πάνω φασόλια ή ρύζι).
(*Στις φωτογραφίες θα δείτε πως την έψησα δοκιμάζοντας και χωρίς βάρος, απλά πιέζοντας όμως την ζύμη πολύ καλά από πριν)
– Ψήνουμε στον προθερμασμένο φούρνο μας για 15 λεπτά.

Όσο ψήνεται η βάση ετοιμάζουμε τη γέμισή μας:
– Τσιγαρίζουμε τους κύβους του μπέικον αφήνοντάς τους μετά πάνω σε χαρτί κουζίνας να στραγγίξουν.
– Καραμελώνουμε το ψιλοκομμένο κρεμμύδι με ελάχιστο βούτυρο χαμηλώνοντας τη θερμοκρασία για 10 λεπτά.
– Χτυπάμε τα αυγά μας, προσθέτουμε την κρέμα, το γάλα, αλάτι, πιπέρι και λίγο μοσχοκάρυδο.
– Μόλις ψηθεί η βάση μας τοποθετούμε τα υλικά, κρεμμύδι, τριμμένα τυριά, μπέικον, τα χτυπημένα αυγά με την κρέμα, πασπαλίζοντας από πάνω με λίγη παρμεζάνα που κρατήσαμε.
– Ψήνουμε στο κάτω ράφι στους 180 για 30-35 λεπτά περίπου – πάντως σίγουρα μέχρι να πάρει το επιθυμητό μας χρώμα, αντικρίζοντας τις παρακάτω λαχταριστές εικόνες

Βon appétit a tous!!!

Για μια πανδαισία χρωμάτων σας προτείνω να δοκιμάσετε την εκπληκτική vegetarian τάρτα λαχανικών à la ratatοuille.

Ενώ, σε μια από τις πολύ πρόσφατες δημιουργίες μου, η βασή της τάρτας μας “αγκαλιασε” υπέροχα σωταρισμένο φρέσκο κρεμμύδι και μπλανσαρισμένα σπαράγγια εποχής (με επιπλέον κλασικά κρέμα γάλακτος και τυριά )!

Με το μωβ αλεύρι των Μύλων Αγ. Γεωργίου και ακριβώς την ίδια διαδικασία για τη ζύμη, έφτιαξα πρόσφατα και μια εκπληκτική τάρτα σοκολάτας με φράουλες!

Δε γινόταν να κλείσω το αρθράκι μου αυτό, χωρίς το μοναδικό αυτό τραγούδι των Noir Desir.

“Je n’ai pas peur de la route, faudrait voir, faut qu’on y goûte” // δεν τον φοβάμαι το δρόμο, πρέπει να δούμε, πρέπει να γευτούμε,
υπέροχο, μελωδικό ξεκίνημα με νόημα..

Je n’ai pas peur de la route
Faudrait voir, faut qu’on y goûte
Des méandres au creux des reins
Et tout ira bien
Le vent nous portera..

  Μήπως ήρθε η ώρα να δοκιμάσετε και ένα μοναδικό croque monsieur!

_

Μια μέρα χωρίς γλουτένη στο Facebook

Μια μέρα χωρίς γλουτένη στο Instagram

Από τον Απρίλιο λοιπόν και για λίγο διάστημα δυστυχώς, βρίσκω στη λαϊκή κοντά στη δουλειά μου, υπέροχα φρέσκια σπαράγγια από παραγωγό και σε πάρα πολύ καλή τιμή! Τα 3-4 τελευταία χρόνια λοιπόν απολαμβάνουμε τα σπαράγγια μας, στο φούρνο ψητά, σκέτα ή με κάποιο αλλαντικό τυλιγμένα, σοταρισμένα στο τηγάνι με ελάχιστο λάδι, ως συνοδευτικό κάποιου κρέατος και φυσικά πολύ συχνά στην ομελέτα μας (εκπληκτική με σπαράγγια – να την δοκιμάσετε οπωσδήποτε).

Τα σπαράγγια είναι γεμάτα πραγματικά με πλήθος βιταμινών, αποτελούν μια καλή πηγή φυτικών ινών, βοηθώντας ταυτόχρονα και στην εντερική υγεία μας που τόσο σημαντική είναι. Και πάνω από όλα είναι πε-ντα-νό-στι-μα! Με το που ανακάλυψα λοιπόν πριν λίγο καιρό και τα “χίλια φύλλα” – σφολιάτα ΜilleFoglie της Schar στους καταψύκτες s/m (puff pastry όπως συχνά αναφέρεται), η επόμενη συνταγή ήταν προδιαγεγραμμένη. Μια τάρτα με σπαράγγια με το έτοιμο αυτό φύλλο! H συνταγή που ακολουθεί προφανώς και είναι πανεύκολη, ταυτόχρονα όμως είναι ιδιαιτέρως γευστική και δεν απαιτεί δύσκολες τεχνικές ή γνώσεις!

* Προσοχή χρειάζεται ένα 3ωρο σε θερμοκρασία δωματίου για να ξεπαγώσει.

Χρόνος προετοιμασίας:

10′ – 15′ μέχρι να βγει η ζύμη από το πρώτο ψήσιμο

Χρόνος ψησίματος :

στους 180 βαθμούς,  γύρω στα 25‘ μέχρι να πάρει η ζύμη μας ένα ωραίο χρυσαφί χρώμα και η παρμεζάνα να δημιουργήσει την υπέροχη κρούστα της (15-18 λεπτά μόνη της η σφολιάτα και άλλα 8-10 λεπτά με τη σος, τα σπαράγγια και παρμεζάνα από πάνω)

Τα υλικά μας για μια σφολιάτα gluten free της Schar, δηλαδή 6 μεσαία τετράγωνα κομμάτια :

• 1 πακέτο Millefoglie της Schar
  
• ένα ματσάκι φρέσκια σπαράγγια (γύρω στα 20-25)
  
• 1 κουταλιά της σούπας κατίκι δομοκού
• 2 κουταλιές της σούπας cream cheese
• 1 κουταλάκι καλή μουστάρδα χωρίς γλουτένη
  
• 3 κουταλιές της σούπας τριμμένη παρμεζάνα (ή γραβιέρα της επιλογής σας)
  
• λίγο βούτυρο
  
• αλάτι, πιπέρι

Ξεκινάμε… βάζουμε νερό με αλάτι να βράζει σε μια μικρή κατσαρόλα. Γιατί?

Η απάντηση είναι απλή, είπα και εγώ να γίνω λίγο της μοδός και να “μπλανσάρω” τα σπαράγγια μου για ένα λεπτό, πριν τα ψήσω! Το χρώμα τους διατηρήθηκε εκπληκτικό όπως μπορείτε να δείτε παρακάτω και με το ψήσιμο που ακολούθησε, βγήκαν απολύτως του προσωπικού μου γούστου.

Προθερμαίνουμε τον φούρνο μας στους 180 βαθμούς. Βγάζουμε το φύλλο της ζύμης από το πακέτο και το απλώνουμε στο ταψί μας. Με ένα πιρούνι τρυπάμε λίγο τη ζύμη και με ένα πινέλο το περνάμε (αν θέλουμε) και με λίγο λιωμένο βούτυρο. Τις άκρες τις σηκώνουμε ελαφριά για πιο crunchy τελείωμα.

Βάζουμε τη ζύμη στο φούρνο μας και αρχίζουμε να καθαρίζουμε τα σπαράγγια μας. Τα πλένουμε και κόβουμε 2-3 εκατοστά από το κάτω τους μέρος (μόνο αν είναι πολύ σκληρό και χρειάζεται) ενώ με ένα peeler τα καθαρίζουμε επιφανειακά, πάλι στο κάτω τους κομμάτι μόνο. Μόλις τελειώσουμε το καθάρισμα έχει βράσει και το νερό και τα ρίχνουμε μέσα αυστηρά για 1 λεπτό μόνο. Αμέσως τα βγάζουμε και τα βάζουμε σε ένα μεγάλο μπολ με κρύο νερό και παγάκια για να σταματήσει ο βρασμός. Μετά από λίγο τα βγάζουμε από το νερό και τα στεγνώνουμε καλά. Μπορείτε να δείτε το υπέροχο χρώμα που διατήρησαν στην φωτογραφία παρακάτω.

Τελειώνουμε τις ετοιμασίες μας σε ένα βαθύ πιάτο ανακατεύοντας, την 1 κουταλιά της σούπας κατίκι δομοκού με τις 2 κουταλιές της σούπας cream cheese, πιπέρι και τη μουστάρδα χωρίς γλουτένη.

Ο χρόνος έχει περάσει… Η ζύμη μας έχει πάρει ένα αρχικό χρυσαφένιο χρώμα, την βγάζουμε από το φούρνο, απλώνουμε το μίγμα με τη μουστάρδα από πάνω, “ζωγραφίζουμε” το επιθυμητό μας σχέδιο με τα σπαράγγια και τελειώνουμε πασπαλίζοντας με την παρμεζάνα μας.

Έτοιμοι για το τελευταίο κομμάτι του ψησίματος για 8-10 λεπτά!

Περιττό να πούμε ότι η τάρτα τσακίστηκε σχεδόν αμέσως μόλις βγήκε από τον φούρνο (οκ…την αφήσαμε και ένα πεντάλεπτο να ανασάνει)!

Τυρένια τόσο ..όσο, με το σπαράγγι φυσικά να είναι ο μέγας πρωταγωνιστής όπως πρέπει και τη ζύμη της Schar να στέκεται αξιοπρεπώς στο όλο σύνολο.

* Η άσχετη πληροφορία της ημέρας. Ένα από τα περίεργα “ονόματα” που είχαν αποδοθεί στο γάλλο στρατηγό και πολιτικό Σαρλ ντε Γκωλ (διετέλεσε και Πρόεδρος της Δημοκρατίας) ήταν αυτό του “The Great Asparagus” (la grande asperge) λόγω του ύψους και του γενικότερα ιδιαίτερου παρουσιαστικού του!

** Και η σχετική πληροφορία… Για όσους δεν είναι συνηθισμένοι στην επιλογή σπαραγγιών στη διατροφή τους, μην τρομάξουν την πρώτη φορά από μια “ιδιαίτερη”, αλλιώτικη μυρωδιά που θα αποκτήσουν τα διάφορα υγρά τους (πχ ούρα, ιδρώτας). Είναι απολύτως φυσιολογικό! Άσε που ένα ποσοστό των ανθρώπων είτε δεν βγάζουν τελικά αυτή τη μυρωδιά είτε απλά ο οργανισμός τους /η όσφρησή τους, δεν έχει την ικανότητα να καταλάβει αυτή τη διαφορά!

  Για όσους έχουν όρεξη και πιάνουν τα χέρια τους με ζύμες, να τους προτείνω να δοκιμάσουν βήμα βήμα τις οδηγίες μου για μια εκπληκτική Quiche Lorraine, η βαση της οποίας μπορεί φυσικά να χρησιμοποιηθεί σε κάθε είδους τάρτα!

_

Μια μέρα χωρίς γλουτένη στο Facebook